Πώς γεννιέται το 'καλό παιδί'; / Κατερίνα Μπαγιαρτάκη

Πώς γεννιέται το "καλό παιδί";

Τί είναι αυτό που μετατρέπει ένα παιδί σε "καλό παιδί;
Ποιές είναι οι συνθήκες που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο;
Ποιές ανάγκες και ποιοί παράγοντες συντελούν στην υιοθέτηση ενός τέτοιου ρόλου;

Τοξικές Σχέσεις
Τοξικοί γονείς
Χειριστική συμπεριφορά
Ναρκισσιστική Κακοποίηση
Ναρκισσισμός
Ναρκισσιστικό Τραύμα
Συναισθηματική Χειραγώγηση
Σχέσεις Εξάρτησης
Συνεξάρτηση
Γονεοποίηση
People pleasers
Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Η Κατερίνα Μπαγιαρτακη είναι Απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης και εργάζεται στην Αθήνα ως Ψυχολόγος Ενηλίκων και Σύμβουλος Ζεύγους/Γονέων.
Τηλ: 210 9015025

[lenailiaoglou]

Καλησπέρα κι από μένα. Ευχαριστώ το Θεό που σε ανακάληψα έστω και τώρα στα 62 μου. Πάντα χτυπάς φλέβα.
Μόλις λοιπόν γεννήθηκα και ήρθαμε στο σπίτι από το μαιευτήριο η μητέρα μου με έφερε στο σαλόνι μέσα στην καλαθούνα μου και αυτή κοιμόταν στον καναπέ, διότι ο πατέρας μου ξυπνούσε πάρα πολύ πρωί για την δουλιά του και έπρεπε να κοιμηθεί.
Εγώ λοιπόν μέσα στη νύχτα, λέει, όταν ξυπνούσα έβαζα τα κλάματα (για κάποιο λόγο)...., η μητέρα ήταν αποφασισμένη να μην υποκείψει στις ... ιδιοτροπίες μου και δεν με σήκωνε. Όταν πλέον έγώ δεν σταματούσα το κλάμα έγερνε, λέει, μέσα στο σκοτάδι, το κεφάλι προς την καλαθούνα μήπως και έχω πάθει κάτι. Τότε, λέει, εγώ
"η πονηρή" έκοβα σιγά σιγά το κλάμα πιστεύοντας οτι
"την κατάφερα" και που θα πάει θα με σηκώσει. Τότε όμως η μητέρα μου αφού "με καταλάβαινε" ξάπλωνε πάλι πίσω, και τότε εγώ έκλαιγα ακόμη πιο έντονα. Αυτό κράτησε γύρω στις 9 με 10 μέρες.
Μετά έπαψα να κλαίω και πήγαμε πλέον στην κανονική κρεβατοκάμαρα. Ήμουν μάλλον 15-20 ημερών. Όποτε το συνηδητοποιώ κρυώνω. Ακολούθησε μιά ζωή στείρα, στεγνή, αμίλητη, ανέκφραστη, σκούρα. Για τους απ'έξω ήμασταν μία καθ'όλα αξιοπρεπής οικογένεια. Όταν η μητέρα πλέον γέρασε τις έλεγα "βρε μαμά, δεν με αγκάλιασες και δεν με φίλησες ποτέ. Έλα κάν'το τώρα" και ακουμπούσα το μάγουλό μου στο στόμα της. Τότε αυτή (ποιος ξέρει τι να κουβαλούσε κι αυτή) από την αμηχανία της ψιλοέφτυνε το μάγουλό μου.
Με αντιπροσωπεύει πάρα πολύ ο στίχος: "Σα νάμουν άλλος κι όχι εγώ μεσ'στη ζωή πορεύτηκα".
Τώρα στα 62 μου, με αρκετή δουλίτσα κατορθώνω τουλάχιστον να "συνηδητοποιώ" και να νοιώθω οτι είμαι ένα πετυχημένο "μπονζάι"
με κυρτωμένη πλάτη που πονάει με την παραμικρή κούραση, και με πρησμένα πόδια που κι αυτά πονάνε αρκετά.
Να σ'έχει ο Θεός καλά για να μας αντέχεις. Σε

[ΑΝΝΑΑΝΝΑ-εη]

Πόσο δίκιο έχεις. Πόσες φορές δεν νιώθω πως αν αφήσω τον εαυτό μου για λίγο ανεξέλεγκτο θα βγει μια πελώρια θλίψη. Πως βαθιά μέσα μου υπάρχει ένα κενό που ποτέ δεν θα μπορέσω να κλείσω. Και καλά με τα τραύματα που μπορείς να φέρεις στη μνήμη. Τα αναβιώνεις στο εδώ και τώρα και τα εκτονώνεις πάλι και πάλι με την ελπίδα κάποια στιγμή να ξεριζωθούν . Αλλά με αυτά που δεν έχεις μνήμες; Δύσκολα για γυναίκες της γενιάς μας ( είμαι 55). Νομίζω πως πολλές φίλες θα έχουν ανάλογες μνήμες. Θυμάστε λοιπόν που τα μωρά τα τύλιγαν σφιχτά με πάνες για να κάνουν ίσια πόδια; Θυμάστε που λέγανε: μην το παίρνεις το μωρό συνέχεια αγκαλιά και κακομαθαινει; Πόσοι πατεράδες θυμωναν και δεν πήγαιναν να δουν τις κόρες τους γιατί ήθελαν "παιδιά"; Ή αργότερα εκείνη τη φράση που βουΐζει ακόμα στα αυτιά μου: όχι εσύ, είσαι κορίτσι. Εδώ λοιπόν ταιριάζει άψογα το " αμαρτίες γονέων". Όσο για το πώς μεγάλωσαν οι

[alekagourava]

Με έχεις συγκλονίσει. Δεν υπήρξα ποτέ ο εαυτός μου, ήμουν το καλό παιδί, επνιξα ολόκληρη ζωή, δεν ξέρω πως να ζω για μένα, μ έμαθαν πως να υπάρχω για να δίνω στους άλλους ώστε αυτοί να νοιώθουν καλά. Έγινα το πιο εξαρτημένο άτομο με εξαρτητικη συμπεριφορά πάνω στο εγω μου. Η κεντρομολος δύναμη της ζωής μου είναι οι άλλοι. Είμαι το κατάλληλο θύμα για οποιονδήποτε ναρκισιστη τον οποίο ελκω σαν μαγνήτης. Το μόνο πράγμα που έκανα για μένα είναι το να εισαχθω χωρίς βοήθεια και μάλιστα με εμπόδια (ψυχολογική βία, εκβιασμοί κλπ) στο πανεπιστήμιο που πάντα ονειρευόμουν στα 50 μου και να μάθω να εξαρτωμαι από μένα μέσα από τις προσλαμβανουσες ατελείωτες γνώσεις. Αν δεν το έκανα ενώ όλοι με αδειασαν όλοι με περιθωριοποιησαν, όλοι μου έδειξαν ότι δεν αξίζω, όλοι με θεωρούσαν τρελή, βλακα, ιδιόρρυθμο άτομο με προβλήματα, απέδειξα μέσα από μοναχικό αγώνα, μέσα από σκληρές συνθήκες απαξίωσης άπειρα προσχωματα ότι Αξίζω. Αυτό που δεν πήρα ποτέ από την κατά τα άλλα πολύ καλλιεργημενη μορφωτικα και κοινωνικά οικογένεια μου. Ένα παιδί που κλαίει μόνο του, ένα παιδί που δεν μοιράστηκε την αγάπη της μητέρας Ισοδύναμα ένα παιδί ενός κατώτερου Θεού, άναψε το πρώτο του φως, αδύναμο αλλά φως.

[vasokarvou]

Καλημέρα Κατερίνα. Αλήθειες και σοκ. Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα σε μια Ελλάδα με τόσο αυστηρά ήθη ή τουλάχιστον και πριν μια 10ετία, πατριαρχία, συγγενολόγια και κοινωνικό περίγυρο, συμπλήρωσε και τη μη οικονομική ανεξαρτησία που έχουν οι περισσότεροι τι καζάνι που βράζει είμαστε. Συνέχισε έτσι κορίτσι μου. Μπράβο Μπράβο Μπράβο.

[mirsiniaksaraflou]

Ευχαριστω τοοοοσοοοο πολυ για ολα σας τα βιντεο...
Ποση βοηθεια ειναι για μενα αυτην την περιοδο της ζωης μου!!
Μονογονεας απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου...καλο παιδι σωτηρας...κ εξαντλημενη να βρω λιγη αγαπη κ εναν συντροφο..
Κ ερχεται ενας ναρκισσιστης..(αναγκαστηκα να παω σε ψυχιατρο στον 2ο χωρισμο μας κ να ακουσβ για πρωτηφορα στη ζωη μου τον ορο ναρκισιστη)

[ΕΙΡΗΝΗΝΙΚΟΛΑΡΑ-νυ]

Η βοήθεια σας πολύτιμη! Είστε εξαιρετικη συγχαρητήρια κ καλή δύναμη!

[ΜατιναΠετρακη]

Κατερινα μας πρέπει να σου πω πως σε όλη τη διάρκεια του βίντεο συγκινήθηκα και ανατρίχιασα, μου ήρθαν στο μυαλό πολλα, κι εγώ έχω κάνει λάθη και οι γονείς μου έκαναν λάθη από άγνοια θέλω να πιστεύω. Όμως η αλήθεια είναι ακριβώς όπως τη λες.ελπιζω οι νέοι γονείς που στη σημερινή εποχή με τόση ενημέρωση και με ειδικούς σε τόσο ευαίσθητα θέματα όπως εσύ Κατερίνα που προσπαθούν να μας ανοίξουν τα μάτια να καταλάβουμε ποσο κακό κάνουμε στα παιδιά μας με ανάλογες συμπεριφορές, για μια ακόμη φορά έκανες ένα καταπληκτικό βίντεο σε ευχαριστούμε 💞💞💞💞

[lizan]

Αχχ Κατερίνα μου!!!!Τα είπες όλα!!!Μ έχεις συγκλονίσει να ξέρεις!!Τα μάτια τρέχουν ασυγκράτητα!!Να σ έχει ο Θεός καλά κορίτσι μου❤

[ΆνναΓαλάνη-ιι]

Το πιο ωραίο βίντεο από όλα όσα έχω παρακολουθήσει....

[elenaprentza]

Κατερίνα τα είπες όλα !!!!προσωπικά για πολλά χρόνια έως και την εφηβεία μου δηλαδή κυρίως μετά τα 15 δεν τολμούσα να αρθρώσω λέξη.δεν εκφραζομουν και δεν διανοουμουν ότι μπορώ να πω την γνώμη λέξη προσωπική γνώμη και έκφραση συναισθημάτων ήταν επί της ουσίας απαγορευμένη μυστικά όμως!!!

[georgianoufaraki]

Γειά σου, Κατερίνα πολύ δομημενο και αξιόλογο το σημερινό θέμα, η προσφορά σου ανεκτίμητη

[VASILIKI-ll]

Πάντα to the point....
Ευστοχη και αμεση.... ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΑ!!!
💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

[ΓεωργιαΛαμπρόπουλου-κε]

Καλημερα κοριτσακι μου γλυκο!!!ανησυχησα αν θα ανεβασεις βιντεο....κι εγω μονογονεας ειμαι και σε το βιντεο με ταραξε!!!!οταν γεννηθηκα η πρωτη κουβεντα ολων ηταν...."σιγα μη ζησει"....γεννηθηκα πολυ μικρο μωρο γι παρα πολυ...η μητερα μου ηταν κωφαλαλη κι ο πατερας μου εκεινη τη περιοδο ηταν αλκοολικος δουλευε και πολυ και ηθελε να κοιμηθει περισσοτερο οποτε εγω εκλαιγα....κι εκλαιγα....κι εκλαιγα...κι κανεις δε με ακουγε...το πολυ μεγαλυτερο αδερφι ξυπναγε για να με φροντισει αργοτερα εγινα το καλο παιδι γιατι ολοι λεγανε απ τη στιγμη που γεννηθηκα τους βασανισα....ολο εκλαιγα...ημουν φιλασθενο...απεκτησα ασθμα...(που το εχω μεχρι τωρα στα τι μου ξυπνησες τωρα!!!!😢😢....ποσα καταπινα...ποσες συγνωμες ζητησα!!!!😡😡😢

[ΚΩΣΤΑΣΚΑΣΤΑΝΑΣ-σλ]

ευχαριστω πολυ κατερινα!!!νομιζω οτι εκανα παλι βλακεια που με εφερε παλι πισω, ξερω οτι θα γινουν παλι τα ιδια.αλλα ευχαριστω πολυ!!!ανθρωπινο ειναι!καποια φορα οπως ειπες θα κλεισει η πορτα και θα ειμαι καλα.ακομα δε μπορω
ελπιζω να τα καταφερω

[dreamd]

Κατερίνα μας δεν κουραζεις ποτέ, ίσα ίσα η επιθυμία μας γίνεται μεγαλύτερη όταν τα λεγόμενα έχουν ουσία από την αρχή μέχρι το τέλος!!! Ευχαριστούμε για όσο συνεχίζεις και μας μεταδίδεις γνώση!!!

[mariak]

Συγχαρητήρια Κατερίνα. Καταπέλτης. Πόσο απλά τοποθέτησες την ιστορία μιας ζωής που αφορά όλους μας..

[makisisaakidis]

Σευχαριστω Καταιρινα !!! Πολυ δυνατο βιντεο

[sophiavelizioti]

Πολύ ωραία ανάλυση και παρουσίαση του θέματος Κατερίνα!!!Εάν μπορέσεις, να μας πεις για αυτό το "πάγωμα "...🌹🌹🌹🌹🌹🙏🙏🙏🙏🙏🙏

[eleftheriasyrmaloglou]

έχω μια πολύ δοτική και υπερπροστατευτικη μητέρα.την λατρεύουν όσοι τη γνωρίζουν!!!!ενώ εγώ κι αυτή δεν μπορούμε να συζητήσουμε.την αγαπώ, με αγαπά, μου προσφέρει πολλά, υλική στήριξη, ανοχή σ αυτά που κάνω, τα οποία δεν τα καταλαβαίνει πάντα, αλλά τα δέχεται.τι καλή που είναι!!!εγω νιώθω πως έχω υπάρξει μια κακια και αχάριστη κόρη.οταν συζητάμε, καταλήγουμε σε θυμό και κλάμα.εγω έχω πολύ φόβο και θυμό μέσα μου.και πάντα ένιωθα συναισθηματικά μόνη.ολοι μου ελεγαν:έχεις μια καταπληκτική μαμά, να την προσέχεις!η αλήθεια είναι πως πέρασε πολλά, ιδίως με την πεθερά της, μέσα στο σπίτι όπου ζούσαμε.καταπιε πολλά κι ήταν το "καλό " κορίτσι παντού.ευεργετει και βοηθά πολύ κόσμο.τον εαυτό της τον έβαζε τελευταίο.παντα τη θαυμαζουν όλοι γι αυτο.εγω είμαι 53 χρόνων κι στη 76.τα τελευταία χρόνια προσπαθώ, έντονα, να της δώσω να καταλαβει πως νιώθω, αλλά μου βγαίνει θυμος και κλάμα, θλίψη.μετα νιώθω πάντα ενοχές και μέσα μου αποφασίζω να μην ξαναμιλήσω.γιατι, όταν μου βγαίνουν αυτά τα αληθινά πια ξεσπάσματα, με κανει να νιωθω σαν να είμαι αχάριστη, υπερβολική.μου είπε μια φορά πως είμαι τσουχτρα, πως δεν πρέπει τώρα που μεγάλωσα να κρατώ μέσα μου τα παλιά, πως είμαι ανταγωνιστικη μαζί της{πάντα ήταν το πρότυπο μου και τώρα το αποδομω}ενώ εκείνη είχε πολύ καλή σχέση με τη μητέρα της.. και μου είπε θυμωμένα πως πρέπει τότε να πάω σε ψυχολόγο.νιωθω συναισθηματικα ανασφαλής.η ακινητοποιηση είναι μηχανισμός που χρησιμοποιώ συχνα.νιωθω ότι ποτέ δε χαίρομαι με την ψυχή μου.τα καλύτερα μου χρόνια ήταν αυτά που πέρασα μακριά, διορισμένη στα νησιά, όπου ήμουν μόνη. αλλά δυσκολεύομαι στην κοινωνική μου ζωή.ειμαι κλειστή και δεν γελώ πολύ, δεν διασκεδάζω πάρα μέσα από την τέχνη.τραγουδω, παίζω θεατρο.στις συζητήσεις μπερδεύω τα λόγια μου.και είμαι ένα μορφωμένο άτομο.αλλα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.η μητέρα μου με κατακρίνει γι αυτό.αλλα πως απέκτησα χαμηλή αυτοεκτιμηση;ήμουν ένα πολύ παχουλο κοριτσι.ασχημουλικο.εξω από το σπίτι με κορόιδευαν γι αυτό.ημουν και άριστη μαθήτρια.οι γονείς μου ήθελαν να είναι περήφανοι για μένα.η μητέρα μου ήταν πολύ όμορφη και πολύ πολύ αγαπητή και κοινωνική.εγω όχι.με τα παιδιά των φιλεναδων της δεν περνούσα καλά.ηταν επιτρεπτό να είναι ζωηρά στο σπίτι μας, ενώ εμείς με την αδερφή μου όχι.τελος πάντων, πρέπει να τα βρω με τον εαυτό μου.και να ήμαστε καλά και μεταξύ μας.ειμαι παντρεμένη με κάποιον που οι γονείς μου δεν ήθελαν.μεχρι τώρα νιώθω ανασφάλεια και για το αν τελικά υπάρχει αποδοχή και αγάπη η είναι όλα εικονικά κι από πίσω, βαθιά, υπάρχει καχυποψία και δεύτερες σκέψεις.ευχαριστω για τη διέξοδο που μας δίνεις, Κατερίνα!!!!συνέχισε δυνατά!!!!

[katiad]

Ευχαριστούμε πολύ Κατερίνα για μια ακόμη φορά για την απλόχερη προσφορά και συμβολή σου στο να συνειδητοποιήσουμε τι μας συμβαίνει και να προχωρήσουμε στην αλλαγή ("καλά παιδιά" και μη)! Ειδικά σε αυτή την τελευταία σειρά του καλού παιδιού νομίζω ότι ρουφάω κάθε πρόταση....και όχι κουραστική δεν γίνεσαι αλλά, αντίθετα, περιμένω (πιστεύω και πολλοί άλλοι) με ανυπομονησία το επόμενο βιντεάκι. Θα ήθελα σε κάποιο επόμενο βίντεο να εξηγήσεις λίγο περισσότερο για τον φόβο και για τους σεναριακούς φόβους που μας είπες στο προηγούμενο βίντεο....είναι πραγματικά κυρίαρχο συναίσθημα και μας μπλοκάρει εμάς τα "καλά παιδιά"...αλλά δε θέλουμε πια να ζούμε με φόβο!
❤️❤️❤️❤️❤️ Σε φιλώ!