Υδροβιότοπος-Λίμνη Μουστού Κυνουρίας

Η Λίμνη του Μουστού είναι υδροβιότοπος που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Άστρος Κυνουρίας, στον Νομό Αρκαδίας, και χωρίζει τη Θυρεατική πεδιάδα σε δύο τμήματα, τον κάμπο της Μελιγούς και τον κάμπο του Κορακοβουνίου.

Έως τη δεκαετία του 1950 είχε συνολική έκταση 2.500 στρέμματα, όμως η επέκταση των καλλιεργειών στα ελώδη εδάφη περιόρισε την έκταση της στα 850 στρέμματα. Η λίμνη περιλαμβάνει δύο κύριες και μόνιμες παράλιες λίμνες, των οποίων το βάθος δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα, την ομώνυμη λίμνη και μία μικρότερη που ονομάζεται Χερονήσι. Συνδέεται με τη θάλασσα με δύο τεχνητά κανάλια, τα οποία αποτέλεσαν έργο του Βαυαρού μηχανικού του Όθωνα προκειμένου να αποξηράνει ένα μέρος της λίμνης, επειδή οι κάτοικοι των γύρω χωριών υπέφεραν από ελονοσία. Το έργο της αποξήρανσης διήρκησε από το 1835 έως το 1838. Από τον Βαυαρό αρχιτέκτονα ανοίχθηκε το πρώτο κανάλι, που καταλήγει στην παραλία Καζάρμα ( το σπίτι των όπλων). Εκεί ήταν και το «λιμάνι» των κατοίκων του Κορακοβουνίου για να εμπορεύονται τα προϊόντα τους προς το Ναύπλιο και τον Πειραιά.

Εντεταγμένος στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, ο υδροβιότοπος της Κυνουρίας έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενη περιοχή, καθώς αποτελεί καταφύγιο για σημαντικό πληθυσμό αποδημητικών πουλιών τα οποία διαχειμάζουν σε αυτόν (αγριόκυκνοι, ερωδιοί, αγριόπαπιες, νερόκοτες). Στους πυκνούς καλαμιώνες του φωλιάζουν γεράκια, πορφυροτσικνιάδες αλλά και μικρός αριθμός από τους απειλούμενους με εξαφάνιση καλαμοκανάδες. Από τα υπόλοιπα είδη της πανίδας του συναντώνται κέφαλοι, χέλια, κρασπεδοχελώνες και είδη φρύνων και σαυρών που προστατεύονται από τη συνθήκη της Βέρνης και από την ελληνική νομοθεσία. Η βλάστηση που αναπτύσσεται στις άκρες του υδροβιότοπου χαρακτηρίζεται κυρίως από υδρόβια φυτά όπως: Καλάμια, είδη αγκαθιών και αρμυρίκια ενώ περιμετρικά ανθούν ο λευκός κρόκος, κόκκινες και λευκές ανεμώνες, κυκλάμινα, παπαρούνες και ο λευκός νάρκισσος, ένα πανέμορφο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα.