ΣΥΛ ''Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ'' ''ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ'' Νικόλας Δαλιάνης

Από ένα αντάμωμα στο χώρο της ''Ρωμιοσύνης''
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΟY ΧΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
'' Η Ρ Ω Μ Ι Ο Σ Υ Ν Η ''

Η ανάγκη συνέχισης του απλού τρόπου ζωής και επικοινωνίας των ανθρώπων,μέσα απο τη μουσική, το τραγούδι και το χορό, γέννησε την ιδέα της δημιουργίας της ''Ρωμιοσύνης''
Με πυρήνα απλούς και καλίφωνους ανθρώπους ξεκίνησε να λειτουργεί το 1993 και σιγά σιγά μεγαλώνει πλαισιούμενη απο άτομα που αισθάνονται ευχάριστα σε αυτό το εβδομαδιαίο αντάμωμα. Κοινό σημείο η αγάπη στο δήμοτικό τραγούδι,το χορό και την παράδοση γενικά.
Γίνονται δεκτά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής χωρίς απαραίτητα να τραγουδάνε αρκεί να σέβονται τις αρχές μας και το χώρο.
Δεν επιτρέπεται το κάπνισμα στην αίθουσα και οι πολιτικές συζητήσεις.
Στην εποχή μας ,εποχή του υλισμού και της υπερκατνάλωσης, πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας χώρος που μπορείς να βρεθείς με άλλους ανθρώπους χωρίς υλικό συμφέρον και να περάσεις κάποιες ευχάριστες ώρες τραγουδώντας.
Ο χώρος , που παραχωρείται ανιδιοτελώς απο τις οικογένειες Δαλιάνη, αποτελεί ένα μικρό λαογραφικό μουσείο με αντικείμενα απο την οικοτεχνία την γεωργία την κτηνοτροφία κ.α.
Το αντάμωμα γίνεται προγραμματισμένα κάθε Δευτέρα βράδυ. Η σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσά μας είναι τέτοια,που περιμένουμε πότε θα 'ρθεί η Δευτέρα.
Ο πιό απλός τρόπος να μάθει κάποιος ένα τραγούδι,είναι επαναλαμβάνοντας αυτό που ακούει. Έτσι αρχίζει ο πρώτος ένα τραγούδι,επαναλαμβάνουν οι υπολοιποι και συνεχίζεται μέχρι να τελειώσει. Στη συνέχεια παίρνει το λόγο άλλος κ.ο.κ
Με τον ίδιο τρόπο, τραγουδώντας χορεύουμε. Έτσι, ο καθένας φέρνει και τον ιδιωματισμό (ντοπιολαλιά) του τόπου του.
Με την τακτική συνύπαρξη, πρώτα πρώτα περνάμε καλά και η πράδοση δεν διδάσκεται αλλά βιώνεται μεταξύ μας και με τις εκδηλώσεις μας μεταφέρεται στο κοινό.
Θεωρούμε τη ''ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ'' ένα φαντασικό χωριό μέσα στην Αθήνα με κατοίκους που δεν είναι γειτόνοι, αλλά διατηρούν το πνεύμα του παλιού χωριού (και στα χωριά τα πράγματα έχουν ''εκσυγχρονισετεί'')
Πιστεύουμε οτι ο μόνος τρόπος να μην μας αλοιώσει η παγκοσμιοποίηση,είναι να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας τον πολιτισμό μας τα ήθη κι έθιμα κι ευτυχώς που υπάρχουν οι σύλλογοι που αγωνίζονται και αντιπαλεύουν την ισοπέδωση δεσμών που κράτησαν για αιώνες ''δεμένο'' τον Ελληνισμό.