Δ. Κοντογιάννης στο One Channel: Ήμουν παρών στις μεγάλες αναβιώσεις του ελληνικού τραγουδιού

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές μορφές στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Με αφορμή, την προσεχή παρουσίαση του νέου του δίσκου που περιέχει επανεκτελέσεις κορυφαίων τραγουδιών, με τίτλο «Κυρ-αστυνόμε μην βαράς», ο στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοποιός, μίλησε στην εκπομπή One Talk και τον Δημήτρη Μανιάτη.

Για το νέο του δίσκο, σχολίασε πως «επέλεξα αθάνατα τραγούδια, που είναι εμπνευσμένα σαν έργα τέχνης. Ήθελα να δείξω μέσα από την πολύχρονη ενασχόλησή μου, τη μαστοριά μου».

Σχετικά με την πολύχρονη διαδρομή του στη μουσική σκηνή του τόπου επεσήμανε πως «ήμουν στις δύο μεγάλες αναβιώσεις του ελληνικού τραγουδιού. Στη ρεμπέτικη κομπανία και μετά στην αναβίωση του λαϊκού τραγουδιού με την «Εκδίκηση της γυφτιάς». Είχαν και κοινωνικό υπόβαθρο πέρα από το ερωτικό υπόβαθρο τα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη. Είχαν δεύτερη ανάγνωση τα κομμάτια του. Ήταν συγκλονιστικός στιχουργός».

«Ήταν αίτημα της κοινωνίας η μετεξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού. Και αυτό ήρθε. Τα εμπορικά που βγαίνουν τώρα βασίζονται στο star system και στο κέρδος. Παράγονται εμπορικά. Δεν ζυμώνονται με τις ανάγκες της κοινωνίας και γι’ αυτό μετά χάνονται. Τα ρεμπέτικα παίζονται 100 χρόνια. Ήταν ζυμωμένη η σχέση του ρεμπέτη με την κοινωνία, υπήρχε ώσμωση με τα προβλήματα και τις ανησυχίες του κόσμου» επεσήμανε σχετικά.

«Δούλεψα με Τσιτσάνη, Τσαουσάκη, Ρούκουνα, Μοσχονά, Γεωργακοπούλου» είπε και πρόσθεσε πως «πήρα τη σκυτάλη από αυτούς». «Με τον Τσιτσάνη είχα κάνει μία σεζόν στο «Θεμέλιο». Ήταν μεγάλο σχολείο. Είχε μεγάλη διαίσθηση. Με μια ματιά είχε καταλάβει τι ήθελε το κοινό. Έκανε ατμόσφαιρα αμέσως όταν έπιανε το μπουζούκι. Αυτή είναι διαφορετική ικανότητα από το τι ήταν κορυφαίος συνθέτης. Αυτό είναι ταπεραμέντο και εμπειρία» τόνισε.

Χαρακτήρισε τον Άκη Πάνου ως «μεγάλο συνθέτη. Ήταν μετά-ρεμπέτης. Δεν είχε συμμετοχή στο ρεμπέτικο. Ήταν λαϊκός δημιουργός. Ολοκληρωμένος συνθέτης. Ήταν αυστηρός πάντως».

«Η μεγαλύτερη αναβίωση του ρεμπέτικου είναι τώρα» σημείωσε, μια και «υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που ασχολούνται. Και άρτια καταρτισμένα παιδιά που παίζουν εξαιρετικά μουσική».

Αποθέωσε τον Στέλιο Καζαντζίδη, λέγοντας πως «ήταν θεός επί της γης. Ο πρώτος με διαφορά. Τέτοιος δε ξανά γίνεται». Ωστόσο παραδέχθηκε πως υπάρχουν και καλοί σύγχρονοι τραγουδιστές.

Ανέφερε πως «πλέον δεν υπάρχουν σκυλάδικα. Υπάρχουν τα εμπορικά μπουζούκια, οι μεγάλες πίστες. Πηγαίνω μερικές φορές, δεν έχω πρόβλημα».

Για τον Παντελή Παντελίδη είπε πως «είχε μια αυθεντικότητα και δύναμη. Φαινόταν αληθινός. Έφυγε πολύ άδικα».

«Έχουμε χρόνια να δούμε έναν νεαρό να χορεύει καλό ζεϊμπέκικο. Γιατί δε ξέρει η νεολαία την παραγωγική διαδικασία της ζωής. Έχει διακοπεί αυτή η παράδοση» τόνισε.

Επιπλέον, όντας πολλά χρόνια συνδικαλιστής αναφέρθηκε στη σημασία των πνευματικών δικαιωμάτων και την ανάγκη ενός ξεκάθαρου νομοθετικού πλαισίου που θα προστατεύει τους δημιουργούς.

«Υπάρχει μια πολιτική και κοινωνική αλλοτρίωση. Ο λαός μας μπορεί να είναι παραπάνω διεφθαρμένος από τους πολιτικούς μας» είπε ενώ υποστήριξε ότι βλέπει τον κόσμο να έχει μια αισιοδοξία το τελευταίο διάστημα.