Φώναξε - ΝΕΒΜΑ (Στίχοι)

Φωνές παντού
πατριδοκάπηλοί με το χρώμα τ’ ουρανού,
φορεσιά και για στέμμα ένα καλά στημένο ψέμα,
φαμφάρες, δηλώσεις και δίψα πάλι για αίμα,
κι εσύ γι’ αυτούς κοινέ θνητέ
να ποτίζεις την ψυχή σου και να πίνεις ένα ¨ναι¨,
να γεννάει πάλι φίδια το θαμμένο κοινό τέρας,
να γεμίζει δηλητήριο ο αέρας.

Απαλό για τα παλιά, ξέθαψε ξανά η μιζέρια
απ’ το φάντασμα εκείνο με τα ματωμένα χέρια
και το κεφάλι σου ρε μην γυρνάς αλλού
δώσε βάση, στα λόγια του τρελού,
τουλάχιστον αυτός αγαπάει αυτό το χώμα
κι ας μην πέθανε ακόμα,
ξέρει το κλάμα να ακούει του θεού
κι όταν ουρλιάζει να κοιτάς ξανά παντού,
μπορεί να έρθει το κακό ντυμένο στα λευκά
μπορεί ν’ ακούσεις να γελάνε τρωκτικά
ενώ δαγκώνουνε τη ρίζα της ζωής,
μπορεί τριγύρω να ΄ναι κοίτα, κι αν τα δεις
φώναξε…

Φώναξε λοιπόν κάτι καλό να μείνει
έχουμε όλοι ίδια ανάγκη μια γαλήνη,
και επιτέλους κάνε ότι βγαίνει απ’ τη ψυχή σου
μόνο βάλτο λίγο κάτω και θυμήσου
πως το αίμα φέρνει αίμα κι η μιζέρια τόσο ψέμα,
απ’ όταν γίνετε ποτάμι αλλάζει ρεύμα,
ολόκληρη ιστορία κι η ζωή του κάθε ενός μας
ώστε να βρίσκουμε τον πόνο πάλι μπρος μας.

Όταν γεννάνε οι οχιές και βγάζουν αίμα οι πληγές
φώναξε τόσο δυνατά και σ’ όλους πες
υπομονή, εκεί είναι όλη η μαγκιά ρε φίλε
έχεις στα χέρια σου το μέλλον, μόνος κρίνε,
κι ας τα φαντάσματα εκείνα από το παρελθόν
να ψάχνουν λόγο ύπαρξης ξανά μες το παρόν,
ρίξε το τέρας στη φωτιά, σπάσε τ’ αυγά μες τη φωλιά,
πάρε κι εκείνους που πονέσαν αγκαλιά
και φώναξε…

Μπορεί να έρθει το κακό ντυμένο στα λευκά,
μπορεί ν’ ακούσεις να γελάνε τρωκτικά
ενώ δαγκώνουνε τη ρίζα της ζωής
μπορεί τριγύρω να ‘ναι, κοίτα κι αν τα δεις
φώναξε…

Κι ας τα φαντάσματα εκείνα από το παρελθόν
να ψάχνουν λόγο ύπαρξης ξανά μες το παρόν,
ρίξε το τέρας στη φωτιά, σπάσε τ’ αυγά μες τη φωλιά,
πάρε κι εκείνους που πονέσαν αγκαλιά
και φώναξε…