Μοιρολόι (με φλογέρα) - Κομπανία Φιλιππίδη

Μοιρολόι της Ηπείρου από την κομπανία του Νίκου Φιλιππίδη.
Τζαμάρα (φλογέρα): Νίκος Φιλιππίδης
Κλαρίνο: Νίκος Φιλιππίδης
Βιολί: Κώστας Κίκιλης
Λαούτο: Κώστας Φιλιππίδης
Κρουστά: Ανδρέας Παππάς

Με το μυρολόι εννοούμε το θρήνο, τα θρηνητικά τραγούδια.Με αυτά αναφερόμαστε στο θάνατο είτε στην αγάπη είτε στα βάσανα της ζωής.Με καταβολές πολύ παλιές και με τις πρώτες αναφορές στον Ομηρο. Κάθε περιοχή σχεδόν της ελλάδας έχει και τη δική του παράδοση στα αντίστοιχα τραγούδια.Από τους μικρασιάτικους αμανέδες, τα ποντιακά μυρολόγια, τα ηπειρώτικα, τα κρητικά - ριζίτικα, τα μανιάτικα ...Τα πιο εντυπωσιακά ίσως και πιο γνωστά, τα ηπειρώτικα και τα μανιάτικα, έχουν να κάνουν με τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά και τα κοινωνικά στοιχεία των κατοίκων των περιοχών αυτών.

Η Ηπειρος και η Μάνη, είναι περιοχές πολύ φτωχές, ορεινές, με συνθήκες ζωής πολύ δύσκολες.Όμως και κάτοικοί τους κρατάνε τις παραδόσεις πεισματικά.Ετσι, τα περισσότερα μυρολόγια στις περιοχές αυτές αναφέρονται στην ξενητιά και στο θάνατο, κυρίως κάποιου νέου ή νέας, συνεπώς «άδικο» χαμό. Μοιρολόγια εκφέρονται πάντα από γυναίκες. Ήδη, από τη βυζαντινή εποχή, οι γυναίκες κάθονταν γύρω από τον νεκρό και έλεγαν τα θρηνητικά τραγούδια (εξόδια, καταλόγια, ανακλήματα), ενώ συγχρόνως εκδήλωναν την οδύνη τους με τράβηγμα των μαλλιών, χτυπήματα στο στήθος, γρατζουνίσματα κ.α. Το τελετουργικό αυτό, παρέμεινε σχεδόν αναλλοίωτο μέχρι σήμερα και μαζί με την ολονυχτία αποτελούσε το κύριο στοιχείο του τελευταίου αποχαιρετισμού, του ξοδιάσματος του νεκρού. Η παρουσία της μοιρολογίστρας , η οποία αμειβόταν για να παραβρεθεί στο ξόδι του νεκρού, επιβλήθηκε στο μέτρο που το νεκρικό τελετουργικό εξελισσόταν σε μια λίγο η πολύ θεσμοποιημένη κοινωνική διαδικασία.

(στο βίντεο αναγράφεται ο κ.Κίκιλης με λάθος τονισμό (Κικιλής), συγνώμη για το λάθος.)
Απόσπασμα από εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100.3.
Δεν κατέχω τα δικαιώματα του ήχου όπως και τις φωτογραφίες του βίντεο.
Η μεταφόρτωση του παραπάνω υλικού δεν σκοπεύει στο προσωπικό κέρδος, παρά στην προώθηση της παραδοσιακής μουσικής και των καλλιτεχνών της.