Ανάλυση περί Οικουμενικής Κυβέρνησης

Показать описание

Ρωτάει ένας φίλος μας γιατί αναφέρουμε συνέχεια την οικουμενική κυβέρνηση ως την λύση την πολιτική που θα κατορθώσει να νικήσει τα προβλήματα της Ελλάδος.

Απαντάμε : Μία οικουμενική κυβέρνηση δεν είναι ότι απλά μας κατέβηκε μία ιδέα και απλά την προτείνουμε.
Όταν το 2011 η Ελλάδα κινδύνεψε να αποβληθεί από τη ζώνη του €, έγινε κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Υπήρχε ένας πολύ σοβαρός λόγος. Αν πετούσαν την Ελλάδα έξω από την ΟΝΕ, το πιθανότερο είναι ότι η Ελλάδα θα κατέληγε να είναι όπως είναι σήμερα η Βενεζουέλα.
Πιστεύω πάντως ότι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να είχαν κάνει οικειοθελή λιτότητα, την κυβέρνηση συνεργασίας ας την έκαναν και ήταν και ένα πολύ γενναίο μέτρο, έπρεπε ωστόσο να βγουν στο λαό και να πουν την αλήθεια. Γνώριζαν και τα δύο κόμματα ότι τα οικονομικά μας ήταν τόσο άσχημα που θα έπρεπε να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις.

Έπρεπε να κάνουν οικειοθελή λιτότητα, κόβοντας μεγάλες συντάξεις περιορίζοντας παροχές όπως πχ. συντάξεις τυφλών που δεν ήταν,. Να γίνει αναζήτηση υπεύθυνων για τα θαλασσοδάνεια και να γίνει ειλικρινής προσπάθεια είσπραξης τους και τέλος πάντων όλα τα μέτρα για την επιδιόρθωση των οικονομικών μιας χώρας.
Πριν φτάσουμε στα μνημόνια του 2010, οι εταίροι μας αυτό είχαν ζητήσει από τον Γιώργο Σουφλιά, υπουργού επί πρωθυπουργίας Κ.Καραμανλή.
Όταν είχε αναλάβει το Υπ. Εθνικής Οικονομίας και συναντήθηκε με τους Ευρωπαίους, είχε λάβει την προειδοποίηση ότι αν δεν λάβει μέτρα από μόνη της η Ελλάδα, θα αναγκαστεί να δεχθεί μνημονιακά μέτρα.
Ενημερώθηκε ο Κ. Καραμανλής αλλά επειδή είχε απέναντι του τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με το σύνθημα ""λεφτά υπάρχουν"" υπόσχονταν τρέλες στον κόσμο, δεν επέβαλε οικειοθελή λιτότητα προτιμώντας τη λύση των εκλογών ώστε να σκάσει η βόμβα στα χέρια του επόμενου.
Ανήθικη ήταν και αυτή η στάση του Κώστα Καραμανλή.
Το χρέος του θα ήταν να μιλήσει στο λαό , να μιλήσει και στη Βουλή, να ξεκινήσει μέτρα αναγκαστικής λιτότητας, χωρίς να έχουμε την υποχρέωση μνημονίων.

Με αυτόν τον τρόπο θα λαμβάναμε από τους δανειστές μας την αναγκαία πίστωση χρόνου, για να αναμορφώσουμε την οικονομία μας. Εκεί χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα. Μέσω οικειοθελούς λιτότητας να αποφύγουμε τα μνημόνια.

Αφού πήγαμε όμως στα μνημόνια και δεν έδειξε ο Κ.Καραμανλής τη γενναιότητα να μιλήσει στην κοινωνία, η μόνη λύση μετά ήταν συγκυβέρνηση. Μετά βέβαια επιδεινώθηκε η κατάσταση επειδή βάλαμε νταβατζήδες στην πλάτη μας.
Επί της ουσίας των μεταρρυθμίσεων ήμουνα και είμαι απόλυτα σύμφωνος. Η Ελλάδα είχε λάβει πολύ κακό δρόμο. Ποτέ όμως δεν θα θέλαμε κυβέρνηση η οποία να διοικείται έξωθεν. Είναι ταπεινωτικό κάτι τέτοιο.

Υιοθετήθηκε τέλος πάντων η ιδέα της οικουμενικής κυβέρνησης με την χώρα να βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Έγινε η συμφωνία των Πρεσπών και ο Τσίπρας χειρίστηκε μόνος του όλο το θέμα. Θα μπορούσαμε σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα μέσω μιας οικουμενικής κυβέρνησης, να έχουμε πετύχει ως χώρα μία πολύ καλύτερη λύση. Πιστεύω ότι θα αναγκάζονταν τα Σκόπια να κάνουν υποχώρηση στο όνομα, αν υπήρχε κυβέρνηση στην Ελλάδα η οποία θα εξέφραζε το σύνολο του πολιτικού κόσμου.

Ενώ ο Τσίπρας εμπνευσμένος από την ηλιθιότητα αριστεράς η οποία παραχωρούσε τα πάντα στους πάντες, πήγε και υπέγραψε τη συμφωνία. Ο δε Μητσοτάκης είπε ότι αφού πάει ο Τσίπρας και υπογράφει αυτή τη συμφωνία, ποιος είμαι εγώ να βγάλω το φίδι από την τρύπα; Όπως και λένε αυτό που λένε τώρα στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ότι είναι μία διεθνής υπογεγραμμένη συμφωνία και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Την οικουμενική κυβέρνηση λοιπόν τη χρειάζεται ένας τόπος όταν διέρχεται μία πρωτοφανή κρίση. Περάσαμε μία τέτοια κρίση το 2010-2011, περάσαμε μία ακόμη κρίση με τη συμφωνία των Πρεσπών το 2018 και τώρα περνάμε μία περίοδο κρίσης με την Τουρκία και τον διαμελισμό του Αιγαίου.

Εκτός από τις κρίσεις που σίγουρα χρειάζονται την λύση της οικουμενικής κυβέρνησης, υπάρχει και ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα με τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Ότι καλό μπορεί να έκανε η μία κυβέρνηση ερχόταν η άλλη και το γκρέμιζε. Έκανε ας πούμε κάτι καλό η ΝΔ ερχόταν το ΠΑΣΟΚ το γκρέμιζε. Έκανε κάτι καλό το ΠΑΣΟΚ, ερχόταν ξανά η ΝΔ και το γκρέμιζε, ξανά. Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και γκρέμισε ότι καλό μπορεί να είχαν κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και έτσι αντί να προσθέτει η κάθε κυβέρνηση, η επόμενη διέλυε το έργο της προηγούμενης.

Πιστεύω λοιπόν ότι για ένα διάστημα 10 ετών ο τόπος χρειάζεται μία οικουμενική κυβέρνηση για την οικονομία. Πας π.χ. να κάνεις μία μεταρρύθμιση στην παιδεία και ξεσηκώνεται ο Τσίπρα.
Μπαίνει ένα μέτρο για να υπάρχει έλεγχος, κάποιος έλεγχος στις διαδηλώσεις, φωνάζει ο άλλος ότι επιχειρείται η φίμωση του κόσμου.
Επιβάλλεται λοιπόν για ένα διάστημα τα πολιτικά κόμματα να έχουν ομόνοια για να μπορέσουμε να φτιάξουμε τη χώρα και να μην γκρεμίζεται το όποιο καλό έργο αφήνει πίσω της μία κυβέρνηση, από την επόμενη.