filmov
tv
Βιβλιοπαρουσίαση «Σηματωροί προστάζουν μέτρο στους καιρούς» | Ομιλία της Σαβίνας Λίτση

Показать описание
Η Σύγχρονη Εποχή παρουσίασε τη νέα έκδοση «Σηματωροί προστάζουν μέτρο στους καιρούς» του Δημήτρη Δήμου, την Τετάρτη 26 Ιούνη.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο café – βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής στην Αθήνα.
Η Σαβίνα Λίτση, ιστορικός τέχνης και αρχαιολόγος, αναφερόμενη στο βιβλίο είπε ότι δίνει ερεθίσματα για να συζητηθεί τι είναι η τέχνη, πώς ορίζεται από την οπτική γωνία της αστικής τάξης και πώς από εκείνη της εργατικής τάξης. Συγκεκριμένα, «όταν η τέχνη, που είναι βγαλμένη μέσα από την ίδια τη ζωή, κατορθώνει να γίνεται κίνητρο και οδηγός δίνοντας μορφή στις αγωνίες, στους αγώνες και στα όνειρα του ανθρώπου, τότε μπορούμε να πούμε ότι εκπληρώνει τον κοινωνικό της ρόλο. Γι’ αυτό, άλλωστε, σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της πιο απροκάλυπτης λογοκρισίας της τέχνης από διάφορους μηχανισμούς, γεγονός που αποδεικνύει την ισχύ και τη δυναμική της παρέμβασης που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της τέχνης στη συλλογική σκέψη και συνείδηση».
Μιλώντας για το δημιουργό Δημήτρη Δήμου, εντόπισε ότι «συνειδητά στρατεύεται στο πλευρό της εργατικής τάξης και αποτυπώνει τη δική της “Οδύσσεια” στη μάχη που δίνει, όχι απλά για επιβίωση, αλλά για ζωή με αξιοπρέπεια, μια ζωή άξια να την ζει κανείς, με όποιους αγώνες και θυσίες αυτό συνεπάγεται. Η τέχνη του Δημήτρη είναι βαθιά ανθρωποκεντρική, καθώς έχει αφετηρία της τον άνθρωπο του μόχθου και της βιοπάλης, τα βάσανα, τις αγωνίες και τα καταπιεσμένα όνειρά του, όλα εκείνα των οποίων είναι δημιουργός και, όμως, δεν του ανήκουν. Μέσα από τα έργα του στοχεύει στη σκέψη».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο café – βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής στην Αθήνα.
Η Σαβίνα Λίτση, ιστορικός τέχνης και αρχαιολόγος, αναφερόμενη στο βιβλίο είπε ότι δίνει ερεθίσματα για να συζητηθεί τι είναι η τέχνη, πώς ορίζεται από την οπτική γωνία της αστικής τάξης και πώς από εκείνη της εργατικής τάξης. Συγκεκριμένα, «όταν η τέχνη, που είναι βγαλμένη μέσα από την ίδια τη ζωή, κατορθώνει να γίνεται κίνητρο και οδηγός δίνοντας μορφή στις αγωνίες, στους αγώνες και στα όνειρα του ανθρώπου, τότε μπορούμε να πούμε ότι εκπληρώνει τον κοινωνικό της ρόλο. Γι’ αυτό, άλλωστε, σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της πιο απροκάλυπτης λογοκρισίας της τέχνης από διάφορους μηχανισμούς, γεγονός που αποδεικνύει την ισχύ και τη δυναμική της παρέμβασης που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της τέχνης στη συλλογική σκέψη και συνείδηση».
Μιλώντας για το δημιουργό Δημήτρη Δήμου, εντόπισε ότι «συνειδητά στρατεύεται στο πλευρό της εργατικής τάξης και αποτυπώνει τη δική της “Οδύσσεια” στη μάχη που δίνει, όχι απλά για επιβίωση, αλλά για ζωή με αξιοπρέπεια, μια ζωή άξια να την ζει κανείς, με όποιους αγώνες και θυσίες αυτό συνεπάγεται. Η τέχνη του Δημήτρη είναι βαθιά ανθρωποκεντρική, καθώς έχει αφετηρία της τον άνθρωπο του μόχθου και της βιοπάλης, τα βάσανα, τις αγωνίες και τα καταπιεσμένα όνειρά του, όλα εκείνα των οποίων είναι δημιουργός και, όμως, δεν του ανήκουν. Μέσα από τα έργα του στοχεύει στη σκέψη».