Μόνο για μένα - Γιώργος Φανουράκης

στίχοι, μουσική: Γιώργος Φανουράκης
τσέλο: Θεοδοσία Μιτζή

Λες και μπορούσα ποτέ να μιλήσω
γι’ αυτά που με τρώνε, γι’ αυτά που με πίνουν
γι’ αυτά που δεν πρόλαβα να κατακτήσω
κι άκουσα πίσω μου πόρτες να κλείνουν

Λες και μπορούσα ποτέ να σου δείξω
ό,τι αισθανόμουνα ν’ ακολουθήσω
ό,τι αγαπούσα επιτόπου να λήξω
κι ό,τι ερωτεύτηκα να αφορίσω

Μόνο για θάλασσες έγραφα
μόνο γι’ αστέρια και όνειρα έλεγα
Λέξεις με νόημα έπλαθα
τώρα γυμνός κολυμπώ μεσοπέλαγα.

Κι άλλος κανείς δεν μπορεί να με σώσει,
να με πληγώσει, να με σκοτώσει,
Ώσπου η κατάντια αυτή να τελειώσει
ο εγωισμός μου προτού να γλιτώσει.

Είμαι κι εγώ που διψούσα
για ό,τι γινόταν αμέσως γυρνούσα
Είμαι κι εγώ που σε έπαιρνα στα σοβαρά όταν ήσουν παρούσα

Κι έτσι η πληγή μου δεν έκλεινε,
απ’ όλα τα πρέπει η καρδιά μου παρέκκλινε
Γιατί σε είχα κοντά μου κι αυτό μου αρκούσε, όποιος κι αν μ’ έκρινε.

Φυλαχτό σε φορούσα,
σε κάθε τραγούδι μου ήσουν η μούσα
στους στίχους μου σ’ αναζητούσα
Κι εκεί απορούσα…
πώς γινόταν να πάψει ο χρόνος να τρέχει τα μάτια σου όταν κοιτούσα.

Μόνο για μένα, λοιπόν
μόνο γι’ αυτόν τον «εμένα»
που έμενε πάντα πιστός στην ελπίδα πως όλα είναι κάπου γραμμένα
κι έψαχνε λόγια κρυμμένα.

Έψαχνε να βρει εσένα, κι όποτε σ’ έπιανε σ’ έχανε πάλι
κι εκείνος εκεί, ξανά στον αγώνα μαζί μ’ ένα κούφιο κεφάλι.

Δεν βγάζω κόμπλεξ μωρό μου,
μιλάω με λέξεις του δρόμου
Βγάζω αυτό το πρωτόγονο ένστικτο που ό,τι γουστάρω το θέλω μονάχα δικό μου.

Πιάσ’ τ’ όνειρό μου και κόφ’ το στα δύο
στις σκέψεις μου επενδύω
προτού να με κλείσουν σ’ ένα άδειο δωμάτιο, βαθιά στο ασφαλές μου πεδίο.

Λες και μπορούσα ποτέ να μιλήσω για μένα
μόνο για μένα, όχι για σένα, όχι για αισθήματα ξένα,
όχι για βράδια χαμένα, όχι…

Η ψυχή μου πια το’ χει
το μυαλό μου μπλεγμένο σε απόχη
η πνοή μου δεμένη σε κόγχη
Δεν το αντέχω πια, όχι.

Όχι πια έρωτες του «δε βαριέσαι»
Όχι πια χείλη που μ’ άλλους φιλιέσαι
Αν το μυαλό σου δεν λιώνει για μένα,
απ’ τη σάρκα σου μην ξεγελιέσαι.

Έτσι έμαθα από παιδί, έτσι εγώ ζω τη ζωή
Δε φτάνει καλά να γαμιέσαι,
αγάπα πολύ, κι ας μισιέσαι.

Φυλαχτό σε φοράω,
το κάθε τραγούδι μου είναι ο λόγος που τώρα λυγίζω και σπάω
στους στίχους μου σαν σε κοιτάω.
Κι ακόμα απορώ…