Γιάννης Χαρούλης-Η ουρά του αλόγου,''Κόνιτσα 16/8/13''

preview_player
Показать описание
Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013
''Πέτρινο Γεφύρι'',Κόνιτσα

Δεν ήταν στάλες της βροχής......ήταν μια γιορτή!!Έστω και για λίγο!!Έφυγαν όλοι γεμάτοι ενθουσιασμό απο την Κόνιτσα και ανανέωσαν το ραντεβού για του χρόνου!!
Ο Γιάννής Χαρούλης και η μπάντα του τα έδωσαν όλα κόντρα στη φύση κερδίζοντας το χειροκρότημα και την εκτίμηση όλου του κοινού που βρέθηκε στο παλιό πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας μέσα στην κοίτη του ποταμού Αωού!!!

Γιάννης Χαρούλης : Λαούτο
Κωσταντής Πιστιόλης : Πνευστα
Μιχάλης Πορφύρης : Τσέλο
Παυλος Συνοδινός : Κιθάρες
Πάνος Τόλιος : Τύμπανα

Η ουρά του αλόγου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο καβαλάρης τ' άλογο το 'χε μες στην καρδιά του.
Που να 'βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις».
Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν.
Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.
Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Αυτή η συναυλία πάντως μου φάνηκε πως είχε μια ιδιαίτερη δυναμική, γοητεία, μαγεία…  λόγω βροχής ίσως… Και τα  βίνταιο σου υπέροχα, να το ξαναπούμε!!!

MKetsetzo