Kıyıdaki Tekne- Zeki Ömer Defne (Yorumlayan: Ayşe Doğan)

Sen güzel yüzlüm ki, güzelliğin her halini manzarasında seyrettiğim;
Sen ömrüm ki, gülüşüyle ömrüme bahar getirenim;
Anlayamadığım şeyler var, siteminden belli
Ama ben sana muhalif tek bir an geçirmedim ki...
Bir bahar, tek yıldız ve bir güneşten taşan hayat gibisin.
Ben de insanım vardır kusurum elbette
Lakin ben seni bir insanı sevebileceğimden daha çok sevmedim mi?
Hangi kusur sevginin merhametiyle temizlenmez
Hangi sevgi ki, mahbubu kusurlardan arındırmaz
Her neyse işte öyle...

Kelimelerimin tek sahibine...

Kıyıdaki Tekne

Kurudum da kadid oldum kumlarda
Bir sefer bekleye bekleye her gün ben.
Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin
Pul pul ürperişler geçer içimden.

Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan
Işıl ışıl yeşil yeşil sulara.
Al başını çek git, der deli gönül
Verip kendini bir büyük rüzgâra!

Ta yanıbaşında durup da böyle
Hasretini çektiğin şeylere hasret gitmek!
Hem tut o sular için halkol, hayat ol,
Hem tut sonra o sulara hasret çek!

Biraz dalacak olsam ta içimden bir şeyin
Çıkıp dolaştığını duyuyorum denizde.
Ama öyle bitirmiş ki kum beni
Ardından bir türlü gidemiyorum işte.

Bazen ayak sesleri duyarım dört yanımda,
Bakarım, masmavi, levent bir umut.
Bakarım, sülün gibi serene sarılmış
Püfür püfür bir bulut.

Başımı, bordamı dövsün dalgalar,
Tuzlar tahtalarımı kemirsin istiyorum.
Çek beni fırtına, çek beni deniz!
Bırak beni sahil, bırak beni kum!

İnsaniyetinize sığınıyorum!

Zeki Ömer Defne

#zekiömerdefne #sahildekitekne #kıyıdakitekne