ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ - Πόλυς Κερμανίδης 1976 (HQ)

Показать описание

Ο Πόλυς Κερμανίδης, γεννημένος στην Ξάνθη στις 20 Απριλίου 1946, πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία στα μισά περίπου της δεκαετίας του ’60. Το 1976 διασκευάζει «διακριτικά» το τραγούδι του Μητσάκη και κάνει απρόσμενα το μεγάλο «μπαμ». Το τραγούδι του Μητσάκη, «περίεργο», «ιδιόρρυθμο» και «ιδιότροπο» σε μελωδική γραφή και στιχουργική δομή, δένει απόλυτα με τη φωνή του Κερμανίδη που χαρακτηρίζεται από πολυκύμαντες αναπνοές, άμεση, λαϊκή έκταση και δύναμη, οικεία κλασική αλλά και κατά κάποιο τρόπο αναρχική – σύγχρονη ερμηνεία. «Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια» είναι και ο τίτλος του δεύτερου μόλις προσωπικού του δίσκου που κυκλοφορεί από την Panivar, η οποία την περίοδο εκείνη είχε συγκεντρώσει πολλούς σπουδαίους λαϊκούς ερμηνευτές (Βαγγέλη Περπινιάδη, Σπύρο Ζαγοραίο, Πρόδρομο Τσαουσάκη, Γιώργο Λαύκα, Μπάμπη Μπακάλη, κ.α.) που δεν «ταιριάζουν» πια στις παραδοσιακές μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες, καθώς και αξιόλογους νεότερους (Έλενα Γιαννακάκη, Λευτέρη Πανταζή, Ανδρέα Ζακυνθινάκη, κ.α.). «Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια» αποτελούν σήμα κατατεθέν του Κερμανίδη και εκφράζουν απόλυτα, ως τίτλος, την πορεία του κλασικού λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία του’70. Το τραγούδι του Μητσάκη, που, κυριάρχησε στους πειρατικούς σταθμούς που πουλούσαν οικόπεδα με δόσεις, μονοπώλησε τις προτιμήσεις στα τζουκ-μποξ, έγινε σλόγκαν και άντεξε στο χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγοι γνωρίζουν την εκτέλεση του Παπαδάκη και θεωρούν ως πρώτη και αυθεντική αυτή του Κερμανίδη.
Πέθανε από καρκίνο στις 6 Αυγούστου 2012 σε ηλικία 66 ετών.
Κείμενο (Κώστας Μπαλαχούτης)

Στίχοι: Πόλυς Κερμανίδης
Μουσική: Πόλυς Κερμανίδης
Άλμπουμ: ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ 1976

Προδομένη αγάπη, προδομένα φιλιά
φεύγεις τώρα κι αδειάζεις, την δική μου αγκαλιά.

Δε με νοιάζει που φεύγεις και χωρίζουμε οι δυο μας
αφού είσαι η αιτία, για τον χωρισμό μας.
Μη νομίζεις κι αν φύγεις, στην καρδιά μου θα μείνει
η δική σου αγάπη που με πότισε δάκρυ.
Δεν πονάει η καρδιά μου, δε σε θέλω κοντά μου
φύγε πια μακριά μου, προδομένε έρωτά μου.

Προδομένη αγάπη, προδομένα φιλιά
φεύγεις τώρα κι αδειάζεις, την δική μου αγκαλιά.
Αγωνία μεγάλη, τυραννία πολύ
ζούσα χρόνια κοντά σου στο πικρό σου φιλί.

Την ζωή μου ο χρόνος, να το ξέρεις θ’ αλλάξει
μα στα στήθια σου μέσα, φωτιά θα ανάψει.
Μη νομίζεις κι αν φύγεις, στην καρδιά μου θα μείνει
η δική σου αγάπη που με πότισε δάκρυ.
Δεν πονάει η καρδιά μου, δε σε θέλω κοντά μου
φύγε πια μακριά μου, προδομένε έρωτά μου.

Προδομένη αγάπη, προδομένα φιλιά.
Προδομένη αγάπη, προδομένα φιλιά.
Προδομένη αγάπη, προδομένα φιλιά...
_____________________________________________________________