Bir zamanlar Milli Takım böyleydi. Adeta stres topu şaka makinesi.

Показать описание

Futbolda Vefanın Kırıntısı Yok
Ölüm derin, ölüm sessiz, ölüm soğuk ama kim ne derse desin, Cemal Süreyya’nın dediği gibi, “Her ölüm erken ölümdür!”
İbrahim Gönencan, nam-ı diğer Malzemeci İbo, özellikle yakın nesil için bir şey ifade etmeyebilir ama 1970’lerden sonra futbola biraz ilgisi olmuş hemen herkesin yakından tanıdığı bir isimdir. Milli Takımlarda 1976 ile 2010 yılları arasında malzeme sorumlusu olarak görev yapan kelimenin tam anlamıyla emektar, kesintisiz en milli olmuş profesyoneldir İbo Abi…
Milli takımda o zamanki ağabeylerimizin anlattığına göre Ankara’da Abidinpaşa Barbaros’da oynarken top tekniği ile de amatör ligin efsanesiymiş. Eğer bir gözünden rahatsızlığı olmasa ekmeğini malzemecilikten değil futboldan çıkarırdı zannımca. Antrenmanlarda topa vuruşu ile herkesi kendine hayran bırakırdı zaten.
2010 yılına kadar hanesinde milli yazan her futbolcunun üzerinde az ya da çok mutlaka emeği vardır. Aklınıza gelebilecek bütün anlı şanlı isimlere hizmet etmiş, çilesini çekmiş, ağabeylik yapmıştır.
Malzemenin kısıtlı olduğu yokluk yıllarında sayıyla dağıttığı malzemenin peşinde koşar geri alabilmek için adeta yalvarırdı. Futbolun parayla yeni buluştuğu dönemlerde milli takımla tanışan ben dahi, eliyle malzeme yıkadığına şahit oldum.
Çektiğim belgesel için en iyi görüntüleri rahmetli bana sağlardı. Bazen o güzel sesiyle ve ona çok benzeyen suratıyla Müslüm Baba taklidi yapar, bazen aklınıza gelen, gelmeyen her tür şakayı kaldırdığı için ona adeta eziyet eden futbolculara katlanır bazen de maçlardaki üzüntü ve sevinçleriyle bana en iyi malzemeyi verirdi.
Ben onu sevmeyeni tanımadım. Ona o ağır şakaları yapan futbolcular her maç sonu mutlaka hatırı sayılır paralar toplar ve çok düşük sayılacak maaşla çalışan bu emektarın yüzünü güldürürlerdi.
Futbol dünyasında görünmeyen çok kahraman var. Çoğunlukla da bu kişiler en cefakâr olanlar. Malzemeci İbo bunların en bilineniydi. Bir markaydı!
O kadar üzgünüm ki tarif edemem! Üzgünlüğümün bir nedeni elbette ki İbo Ağabeyin ölmesi ama asıl neden, daha başka. Çünkü hiç şüphesiz her canlı ölümü tadacak. Ölüm hak. Ölüm Allah’ın emri. Ama ya vefa?
İbrahim Gönencan’ın Türk Futbolu üzerindeki hakkı çok büyük. Elbette ki maaşını alan bir profesyoneldi. TFF maaşını eksiksiz ve zamanında ödedi. O hizmetlerinin karşılığıydı. Ama o maaş bu hakkı ödemeye yetmez.
Öncelikle Alpay Özalan’ı takdir ediyorum. Alpay Ankara Karşıyaka Mezarlığı Camisi'ndeki cenazeye katılan tek üst düzey milli futbolcu. Rıdvan Dilmen programında İbrahim Gönencan’dan bahsederek cenaze hakkında bilgilendirme yaptı. Mustafa Denizli cenazeye çelenk gönderen tek isim! Rıza Çalımbay ve Rüştü Reçber’de aile arayıp taziyede bulunan isimler. Rıza Hoca zaten 2010’dan bu yana her türlü maddi desteği vermiş. Allah ondan razı olsun. Ama hep topu bu kadar!
Hadi o anlı şanlı futbolcuları, bugün hocalık yapan büyük isimleri geçtim, ama Türkiye Futbol Federasyonu neredeydi acaba? Eski bir gazeteci olan Mustafa Çevik’in uyarısıyla zoraki taziye yayınlayan TFF, hiçbir temsilci göndermediği cenazeye en azından bir çelenk dahi yollayamaz mıydı?
Sevenleri ve onu tanıyanlar dünyadaki haklarının tamamını İbrahim Gönencan’a helal etmişlerdir, ama eminim ki İbrahim Ağabeyin öbür dünyada iki eli bugünkü TFF yöneticilerinin ve emek verdiği eski futbolcuların yakasında olacaktır.