Ποιος σκότωσε το Λεωνίδα ;!

Ένα τραγουδάκι σε Romantic?-Gipsy-Punk που έγραψα το 2010 με αφορμή το δυστύχημα ενός φίλου...Εδώ με ένα αντίγραφο λαϊκής κιθάρας Απαρτιάν @ Leveller Guitars workshop

Ο θάνατος μας στέρισε νωρίς το Λεωνίδα
Κι ένα πρωί που πήγαινε στη δεύτερη δουλειά του
Δεκάξι ώρες δούλευε όταν τον πρωτοείδα
Για να μπορέσει ο άμοιρος να θρέψει τα παιδιά του.

Εκείνο λοιπόν το πρωινό στη μέση του χειμώνα
Και κάποιος άλλος έτρεχε να φτάσει στη δουλειά του
Κι αντί να πέσει μοναχός απάνω στη κολώνα
Στο Λεωνίδα έπεσε και πήρε την υγειά του.

Δεν έφταιγε μόνο η στιγμή μα το κακό το κράτος
Κι ένα σωρό από λάθη του μας στέλνουνε στο χώμα
Ξεχάσαμε όμως τελικά ποιος είναι αυτό το κράτος
Κι ελπίζω για το φίλο μου να βγει από το κώμα.

Και το χωριό του ερήμωσε κι αδειάσαν τα χωράφια
Κι αγρότες μετοικίσανε σε πόλη τσιμεντένια
Κι εκείνος ακολούθησε μη ψάχνοντας παλάτια
Ένα σχολείο για τα παιδιά έχοντας μόνη έννοια.

Όσο κι αν έσκαβε τη γη λεφτά δε περισσεύαν
Να ζήσει αξιοπρεπώς την οικογενειά του
Και βρήκε δεύτερη δουλειά τα ένσημα του κλέβαν
Και τώρα απ’ το θεό βοήθεια αντί απ’ την ασφάλεια του

Κι ο εργολάβος έφταιγε που έφτιαξε το δρόμο
Γιατί έτσι ο μηχανικός τον είχε σχεδιάσει
Και φυσικά ο οδηγός που έκανε το φόνο
Αλλά το κράτος άδειες σ’ αυτούς είχε μοιράσει.

Στη νοσηλεία όπως και πριν δεν είχε καμιά τύχη
Παρότι όλοι πληρώνουμε τη δωρεάν υγεία
Και φακελάκια στο γιατρό κάθε φορά που βήχει
Το κράτος μας προκάλεσε άλλη μια αιμορραγία.

Βρεθήκαμε στους γάμους μας μετά και στα βαφτίσια
Και η ζωή μας χόρτασε φαμφάρες και αηδίες
Κι προίκα του ωχαδελφισμού κιλά παραπανίσια
Που θα μας σύρουν βίαια σε σύντομες κηδείες.

Το κράτος μας κατάντησε αφηρημένη έννοια
Μα κράτος είμαι ‘γω και συ δύναμη είν’ ο καθένας
Πριν σε ‘βρει αβάσταχτο κακό στο ασφαλές σου σπίτι
Βάλε όλη σου τη δύναμη να μη χαθεί κανένας.

ΥΓ. πέθανε μετά από 15 μήνες σε κώμα