Δου Που Ακούστικ Σέσιονς - Επεισόδιο Δεύτερο - Σκηνή Δεύτερη

Κιθάρα: Mc Fakir
Raps: Milvus Med
Cajon: Κόσκαλης
Φωνή από το ασυνείδητο: Θ.Αρλεκίνος

Στίχοι:

Δεν θέλω κοινό,ούτε σκηνή για να ζήσω
Θέλω μόνο ένα χαρτί,ένα στυλό για να μασήσω
Λίγα λεπτά της ώρας,ένα μέλλον κάπως γκρίζο
Τα λούσα να τα θάψω και στην τέχνη να ασελγήσω
Να βουτήξω στα βαθιά,πίσω να μη γυρίσω
Τετράδια και κατάρες στη διαθήκη μου να αφήσω
Να ακούσω τη Φωτιά και μαζί της να βαδίσω
Να μου λείπουν οι φανφάρες,μες στο δάσος θα σ'αφήσω
Θα σε δέσω,θα σε γδύσω,μα δεν θα σου μιλήσω
Πάνω από τη λίμνη θα σε τοποθετήσω
Όσο κοιμάσαι τη φωνή σου θα μαγνητοσκοπήσω
Τους κρυμμένους εφιάλτες ζωντανούς θα διατηρήσω
Σαν ξυπνήσεις,τα μάτια ανοικτά θα σου κρατήσω
Θα γελάσω δυνατά και το play θα πατήσω
Και μίσησε με,συγγνώμη δεν θα σου ζητήσω
Την μνήμη δεν θα σβήσω,δεν θα σε παρηγορήσω
Ψάξε τώρα αν θες τον δρόμο προς τα πίσω
Αρκεί να μη μου πεις πάλι τον ίδιο στίχο:
''Δεν είμαι καλά και δεν ξέρω που να αρχίσω..''
Όσο αρνείσαι να κοιτάξεις στον καθρέφτη μη γαμήσω.
Μη ρωτάς τι κατάφερα,προσπαθώ να ξεκολλήσω
Οι όχι εξ αίματος γονείς μου αγαπάνε ό,τι φτύσω
Και περιμένουν από μένα χαρούμενα να γράψω
Μα η χαρμολύπη κλαίει στη μπότα ξεκαρδίζεται στο μπάσο
Δεν βλέπω την ελπίδα όσο βαθιά κι αν κοιτάξω
Κι ας μπορώ πια να αναπνέω χωρίς να θέλω να ξεράσω
Στήλες καπνού μου στέλνει,πάω συζήτηση να πιάσω
''Είσαι νεκρή για μένα κι ας μη θέλω να ξεχάσω.''
Να της πω; Μα δεν θα καταλάβει
Παράταση για φέτος,του χρόνου η ανάσταση
Ο παπάς πάει στο χωριό τους πιστούς να μεταλάβει
Να κολλήσουν,να πεθάνουν,να τελειώσει η παράσταση
Το τσίρκο της θρησκείας και της μισαλλοδοξίας
''Έχουν παιδιά κι αυτοί,μην είσαι τόσο κακός!''
Να προσευχηθούνε τότε να τα σώσει ο θεός
Αυτός ο τόπος δεν αντέχει κι άλλη μαλακία
Κι επ'ευκαιρία.Μέσα στους τέσσερις τοίχους
Κυριαρχία η μαλακία,η ανία και η πατριαρχία
Πελάγωσες κι εσύ,γιατί σου πήραν τη δουλεία
Μπες κάνα game να μη μυρίζεις στη ψυχή σου τους ρύπους..
Κι εγώ περιμένω να με σώσει η δημιουργία
Ένα έργο να αφήσω για παρακαταθήκη
Να δούμε ποιος θα γράψει την πιο όμορφη διαθήκη
Αρκεί στον κόσμο του αύριο να μην καίνε τα βιβλία
Τι ειρωνεία..Είναι ευκαιρία η ησυχία
Να μάθουμε να ζούμε μοναχοί μας στη γωνία
Να πεθάνουν και καμπόσοι να σωθεί η οικονομία
Να αναπνεύσει κι ο πλανήτης,τι ευκαιρία,τι ειρωνεία!
Μας είχε φάει η μαλακία..
Οι ταινίες,τα βιβλία για τη δυστοπία
Και τώρα που τη ζούμε θα το πούνε κι ευτυχία
Τι ευκαιρία,τι μαλακία,τι ειρωνεία..