ΤΟ ΜΑΡΙΚΑΚΙ, 1932, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΣΙΚΗΣ

To Marikaki, Grigoris Asikis

Θέλω να ’ρθω ένα βράδυ
με πολύ βαθύ σκοτάδι

να σου πω τον πόνο π’ έχω
γιατί πλέον δεν αντέχω

άμαν, έλα έλα, Μαρικάκι
να γενούμε ζευγαράκι

άμαν άμαν, Μαρικάκι
μ’ έχεις βάλει σε μεράκι

δεν σ’ αφήνω, Μαρικάκι
είσαι όμορφο κουκλάκι

θέλω να σε αποχτήσω
είτ’ αλλιώς θ’ αυτοκτονήσω

άμαν, έλα, κούκλα μου, με μένα
για να ζεις χαριτωμένα

άμαν άμαν, Μαρικάκι
μ’ έχεις βάλει σε μεράκι

αμάν αμάν, αχ

μεντέι έι, έι
μεντεντέι, έι, έι

φτάνει πια μη με παιδεύεις
θα σε πάρω να το ξεύρεις

αν και άλλον αγαπήσεις
τότε θα μετανοήσεις

έλα να χαρούμε τη ζωή μας
για να σκάσουν οι εχθροί μας

άμαν άμαν, Μαρικάκι
μ’ έχεις βάλει σε μεράκι

-Γεια σου Γρηγοράκη μου Ασίκη!