drum storm 4 Ανοίγματα σε όνειρα

…αε-ρα..
sane In, sane in...
πετω... ..αποβυθο, πειρατι-κα.ωωω
..Do it again.. How about that?..
..a body.. ha-a-e
. ..
Τόσον καιρό ψάχνεις να βρείς κάτι καινούργιο να μου πεις,
που να 'χει νόημα, που να 'χ αξία, τόσα τόσα Τόσα όνειρα
περάσανε και φύγανε
Αποδημητικά είναι
τα σμήνη πουλιών
που ξεμακραίνουν ένα-ένα
η παρέα
δεν έχει, έχει δεν..
παρήγορα μι-νo-ρρ

Αυτό που έχει κάποια παραπάνω σημασία
ή που μένεις πίσω
ή που η ζωή σου είναι, ω σαν όνειρο
όνειρο-μοιρολό-ι

Ανοίγονται δρόμοι, ανοίγο-νται α-νε-ω ναι ναι ναι
Όσο μας επιτρέπουνε οι φυσικοί οι νόμοι, το κορμί
Ανοίγουν δρόμοι, και η
θέληση είναι πλέον
πάντα εκεί
Ατόφια, Σιδερένια
και

αι-αιθέριες πατημασιές
που σα ν' αφήνουνε
χνάρια
Όταν τα ξανα-επισκέφτεσαι να έχεις να πατάς, να πας πιο πέρα
έν-είν αέναο,
ένα πέταγμα στον αγέρα
Για σένα όταν ξαναεπιστρέφεις
ή για τους άλλους, είναι είναι..
Δρόμοι, σκάλες ανοίγονται, πάντοτε
Καράβια που ίπτανται πάνω σε
Αερόστατα, αερόπλοια, διαστημόπλοια, και άλλα, αέναα
πάνω στις αχτίδες του Ήλιου, πάνω στις αστροφεγγιές, σκαρφαλώνεις κ΄
υψώνεσαι (υψωνουν δρομοι)

Αποφεύγεις τις κακοτοπιές
Αποφεύγεις να βαλτώνεις
να Μη, μη-νη-μη..
Ουρανοί που βουρκώνουνε, δίχως λόγο
Δεν μας είν...
Εδώ, εδώ εδώ
Είν' η Χαρμολύπη είναι η χαρά της Λύπης, είν' η λύπη της Χαράς

Ισορροπία κι Αρμονία
φόβητρα και σκιάχτρα
Δε χωράνε σε μυαλά
ισορροπημένα, αρμονικά
θα προχωρούμε, μέχ' την τελευταία στιγμή, σου λέω..

Μια Καμπύλη, γεμάτη με στιγμές
άλλες αξίζουνε πιο πολύ
άλλες πιο λίγο
προχωράς και τις ενώνεις
σα, παιδικό παιχνίδι με τελείες και ποτέ
όχι όλα τέλεια
προχωράς κ΄..

Χανόμαστε βαθιά στην ¨Εκσταση
καμμιά, κμια-κμια-κ/α καμμιά φορά, κυνηγάμε πουλιά
αποδημητικά κ΄ όνειρα που χάσαμε κ΄ φύγαν
όνειρα που ντράπηκαν, κ' κρύφτηκαν κι αυτά..

Καμμιά, καμμιά φορά πάλι
ε τι φοβερά, ρέει, τόπι που ρέει
κυλάει, καπού σιγά Ηφαιστου α,καπνά, κλαγγές
πάνω σε άμμονα κ΄ το σφυρί, εδώ, εδώ πετώ,, ναι
Μεταλλικές κλαγγές ακούγονται κ΄
Αχός από τη μάχη, μάς φτάνει...

Πηδάς στους αιθέρες
πηδάς
σε μια αλάνα
μία κοιλάδα κ΄μαυρη
με τραμπολίνα χαρωπά

Δικό σου είναι το όνειρο
μην αφήσεις κανέναν
να σε διαβάλλει
να στο αλλοιώσει

Κάνε ό,τι θες
Κάνε, κάνε κάνε κάνε, ναι ναι ναι, να-ο
ό,τι Ό,τι ό,τι, οτιδήποτε θελήσεις

Αφήνω μέσα σε δοχεία
στολισμένα, προσεγμένα κ΄ μπουκάλια κι άλλα κ΄άλλα κ΄άλλα
που έχω μ' επιμέλεια μαζέψει
Ήχους κ΄ όνειρα κ΄ σκέψεις
μέσα εκεί, Λόγια τυλίγω

αφήνω στου Αέρα τις θάλασσες
να ελευθερωθούν, να πετούνε μακριά
κι αυτά, όνειρα αποδημητικά
έ, κάπου κάπου ένα ένα να σε βρίσκει, να
επικοινωνούμε κάπως, κάπου, κάποτε, οι νόμοι αν ευνοούν,
μη Λησμονείς, να μη χαθούμε, Μη

Εδώ΄ τα πεζά, ο χρόνος, κ΄ λοιπά, δεν έχουνε σημασία
οι Συμβάσεις
οι συμβάσεις, είναι Στερεοτυπικές καταστάσεις
ήθη κι έθιμα απαρχαιωμένα-(νεκρά)
Εδώ..
οι πιο πεζές ανάγκες του σώματος
στα πίσω ράφια του μυαλού ξεχασμένες

δίχως καταπιέσεις, μα όσο γίνεται πιο ελευθέρια,
όσο μάς το επιτρέπουν οι φυσικοί οι νόμοι,
τί να κάνουμε, δεν κινούμεθα κ΄ να τους ξεπεράσουμε..
Μόν' να, Τεντώνουμε το σχοινί
τα όρια πάντα
στα άκρα
Κοκκινόμαυρες σημαίες
απλώνονται παντού, κ΄ Όλά
τα χρώματα τ'Ουράνιου Τόξου μαζί
κ΄
Κάτω Ρατσιστές, Ναζί, σκληρά ναρκωτικά!
Δε χωρούνε σ' Ελευθέρια μυαλά
Δεν δεν δεν, Άντε Γειά!!

κ΄ τ' Όνειρο συνεχίζεται

πετάει από σκέψη σε σκέψη
μελισσούλα κ΄
σπουργίτι
κ΄ κελάηδησμα, κελάρυσμα
ορμητικού ποταμού
χειμάρρου
η σχεδία μας, αφρίζει
μέσα στα νερά

Αρμονία με τη Φύση
Ισορροπία πάνω στον αέρα
Μέσα απ' τη Φωτιά
βγαίνουμε καρβουνιασμένοι
περπατάμε πάνω σε αγκάθια και καρφιά

Βλέμματα που συναντούνται για λίγο
κι ύστερα
πήγα εκεί που δεν..
κάπου, κ όλα τώρα πήγα
κ΄ δε θέλω να γυρίζω..

Είναι οι στιγμές που ξεφεύγεις
Μάθε ν' αποφεύγεις τα πεζά.

Πέτα πέτα
Πέταγμα ψηλά στο τραμπολίνο
ίνο οίνο ίνο, ι-Νό ι-Νό..
Δε θέλω να κατέβω

Τα σύγνεφα μου γνέφουνε
με σχήματα πολλά κ΄
λάμψεις, εκλάμψεις
τί να πρωτοδιαλέξω?
Δεν, δε θέλω να κατέβω

Ζάλη, ζάλη ζάλη ζάλη

Το ξέρω μία μέρα
η Έμπνευση θα κουραστεί για λίγο, θα με βαρεθεί, θα φύγει και αυτή
και όμως θα ξαναγυρίζει μα
Μέχρι τότε, δεν ανησυχώ
Όχι, σ' αυτό που κάνουμε εδώ,
στο είδος το πιο αυτο-δίδακτο, αυτόσχεδιαστικό,
ελευθέριο, που επιλέγω
Δε χωράνε περιττές Φοβίες κ΄ άγχη

Όσο τα πάμε καλά, Όλα καλά
κ΄ αμα το λύσουμε, δεν τρέχει σου λέω
δεν τρέχει Μία

Αλλάζω μάσκες, αλλάζω προσωπεία κ΄ φεύγω
κ΄ ξανάρχομαι
κ΄ πάμε, Πάμε να φύγουμε μαζί, μετά με την Έμπνευση
κι αυτή θα 'χει πάει 'κεί όπου της πρέπει
όπου όπου θέλουν
Όπου θέλουνε οι Μούσες
στήνουν για τη Μουσική, πλέκουν χορούς, χορευτικά
Ζαλάδες, κοίτα, ε-αα

λίιγο- μέινε-μη-νε-μει-ναι..Μείνε λίγο ακόμα...
και κάπου, κάπου εδώ πρέπει, να
Δεν πρέπει, πρέπει, δεν.. Δεν υπάρχουν πρέπει σου λέω
Κάπου εδώ να, τι να κάνω, πώ..
πού να ζήσω λέμε τώρα, να το λύνω
Μία χείρα βοηθείας δεν υπάρχει
μία, μία, καμμία χήρα δεν υπάρχει,
δεν γνωρίσαμε, σ' αυτή τη ζωή, δεν πειράζει, πάμε στην επόμενη
πάμε πάμε, πάμε στην προηγούμενη, κάπου τέλοσπάντων

((-η συνέχεια λόγω YT από κάτω, σε σχόλιο.))

[RousiakisMakis]

((07 drum storm 4 Ανοίγματα σε όνειρα, η συνέχεια τού
λεκτικού περιεχομένου..))

Ραγίζει
κι η σκέψη καμμιά φορά
μπάζει νερά
Ρωγμαί
σχηματίζονται
καπνού υπολείμματα στη φωνή
κ΄
Πέτα με τα Φτερά του Ύπνου
Πέτα, δέσου πάνω στ' Άρμα της Μουσικής
Πέτα, με τη σκέψη
με το Όνειρο
Πέτα
μ' αεροπλάνα, αερόστατα, αερόπλοια, διαστημόπλοια, αστρόπλοια
πάνω σε μία ακτίνα του Ηλίου
πέτα πέτα πέτα πέτα...
Ταξίδευε

Είμαστε Εμείς Ταξιδευτές
να δείς..
Στους ουρανούς
Σε πλανήτες
Διαγαλαξιακά Ταξίδια
διαστρικά κ΄.. όλα τα ίδια είμαστε
'κει Θα μας βρεις
Πάντα κ΄ από παντού,
στο άνοιγμα στο άπλωμα τού πιο μεγάλου αετού
κ΄ στο σπουργίτι
κ΄ όλα όλα όλα
περιστέρια, νυχτερίδες, κ΄ άααα
στο πέταγμα της ακρίδας
του βάτραχου του πρίγκηπα, του..

στο καθρέπτισμα του Νάρκισσου κ΄ στο φυτό
κ΄ σ' όλα τα ζώα κ΄ δεντρά
η ρίζα, το γραφείο
ο αέρας, το θρόισμα, το φύλλο
είμαστ' όλοι, είμαστε κ΄ δεν είμαι ο Κανένας
δεν είμαι Είμαι δεν είμαι
είμαι δεν...

Μπαίνεις, μπαίνεις όλο πιο βαθιά στην Έκσταση
κι άντε να βγείς, άντε κ΄ να προσγειωθείς
να πέφτεις στ' απαλά, να πέφτεις, πέφτεις να να-ναα..

Άλλο ένα ταξίδι φθάνει στο Τέλος
Άλλη μιαν Αρχή
την παρατηρώ
από μακριά
να περιμένει
στην Αρχή του Τέλους, του Τέλους την Αρχή
κ΄ πάμε πάλι, πάμε δη, για λίγο λίγο
λίγ' ακόμη
Λίγο, λίγο πάμε λίγ' ακόμη, τ' όνειρο δέ σβύνει
ρομιρο-δρομοι, ο
αααα..Έιι-Ίιιι.