filmov
tv
'4 Ερωτικά ποιήματα' Κωνσταντίνος Καβάφης (Παράσταση 'Όνειρο' ΚΘΒΕ)

Показать описание
Ποιητική δράση: «Κωνσταντίνος Καβάφης – Όνειρο» από το ΚΘΒΕ στη Ρωμαϊκή Αγορά, σε σκηνοθεσία και μουσική Θοδωρή Οικονόμου.
Ο Δεκέμβρης του 1903
Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.
Επήγα
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κι επήγα.
Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.
Κι ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς
που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.
Ηδονή
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.
Μια νύχτα
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Αποκάτω
ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.
Κι εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεβάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.
Το έργο προσφέρεται για αρχαιολογικούς χώρους, μικρά θέατρα, κάστρα, ακόμη και ευρηματικές προσαρμογές χώρων εμβληματικής ταυτότητας, όπως προαύλια μουσείων, μνημεία κλπ, με δεδομένο ότι απαιτεί ηλεκτρικό πιάνο και δύο ακόμη όργανα.
Η μουσική παράσταση είναι βασισμένη στην ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Ο Θοδωρής Οικονόμου, μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών συνεργατών, συνθέτει έναν μοναδικό, ονειρικό κόσμο με αφορμή το έργο του αλεξανδρινού ποιητή Κωσταντίνου Καβάφη.
Σε έναν χώρο ρευστό, όπου η μουσική λειτουργεί σαν μια λίμνη, ταξιδεύει ένας θίασος από γεννήματα της φαντασίας μας, που αναπολούν, οραματίζονται, μας συμβουλεύουν, αποκαλύπτοντάς μας μνήμες που ο ποιητής αντλεί από το παρελθόν και αποθέτει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για τα μελλούμενα.
Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου έρχεται να ακουμπήσει με τρόπο λιτό μα και καίριο στο ποιητικό σύμπαν του Καβάφη δημιουργώντας ένα ζωντανό παιχνίδι αισθήσεων.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται στα πλαίσια του νέου θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός“ που εγκαινιάζει φέτος το Υπουργείου Πολιτισμού με στόχο την αξιοποίηση του μνημειακού πλούτου μέσα από τη σύζευξή του με την σύγχρονη δημιουργία.
Συντελεστές παράστασης:
Σύλληψη-Σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου
Φωτιστικός σχεδιασμός: Νίκος Βλασσόπουλος
Ερμηνεύουν οι μουσικοί και οι ηθοποιοί: Στέλλα Αντύπα, Γιώργος Καύκας, Θοδωρής Οικονόμου, Κωνσταντίνος Ράπτης, Πέτρος Σταμέλος, Γεωργία Συλλαίου
Ο Δεκέμβρης του 1903
Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.
Επήγα
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κι επήγα.
Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.
Κι ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς
που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.
Ηδονή
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.
Μια νύχτα
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Αποκάτω
ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.
Κι εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεβάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.
Το έργο προσφέρεται για αρχαιολογικούς χώρους, μικρά θέατρα, κάστρα, ακόμη και ευρηματικές προσαρμογές χώρων εμβληματικής ταυτότητας, όπως προαύλια μουσείων, μνημεία κλπ, με δεδομένο ότι απαιτεί ηλεκτρικό πιάνο και δύο ακόμη όργανα.
Η μουσική παράσταση είναι βασισμένη στην ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Ο Θοδωρής Οικονόμου, μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών συνεργατών, συνθέτει έναν μοναδικό, ονειρικό κόσμο με αφορμή το έργο του αλεξανδρινού ποιητή Κωσταντίνου Καβάφη.
Σε έναν χώρο ρευστό, όπου η μουσική λειτουργεί σαν μια λίμνη, ταξιδεύει ένας θίασος από γεννήματα της φαντασίας μας, που αναπολούν, οραματίζονται, μας συμβουλεύουν, αποκαλύπτοντάς μας μνήμες που ο ποιητής αντλεί από το παρελθόν και αποθέτει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για τα μελλούμενα.
Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου έρχεται να ακουμπήσει με τρόπο λιτό μα και καίριο στο ποιητικό σύμπαν του Καβάφη δημιουργώντας ένα ζωντανό παιχνίδι αισθήσεων.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται στα πλαίσια του νέου θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός“ που εγκαινιάζει φέτος το Υπουργείου Πολιτισμού με στόχο την αξιοποίηση του μνημειακού πλούτου μέσα από τη σύζευξή του με την σύγχρονη δημιουργία.
Συντελεστές παράστασης:
Σύλληψη-Σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου
Φωτιστικός σχεδιασμός: Νίκος Βλασσόπουλος
Ερμηνεύουν οι μουσικοί και οι ηθοποιοί: Στέλλα Αντύπα, Γιώργος Καύκας, Θοδωρής Οικονόμου, Κωνσταντίνος Ράπτης, Πέτρος Σταμέλος, Γεωργία Συλλαίου