.......................Δημήτρης Λιόλιος Η σιωπη..........................

Показать описание

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ ....Η ΣΙΩΠΗ.......

Λένε οι αγάπες πως ζουν παντοτινά...
Πως ταξιδεύουνε αιώνια ταιριασμένες
Κι εμείς τα σώματα που ο πόνος τα γεννά,
Ζούμε με πόθους κι ελπίδες ξεχασμένες...
Ίσως να ήθελα να κλείσω το κενό μου,
Ίσως γιʼ αυτό να σε έκανα ουρανό μου...
Μα έλα που είδα τη ζωή στα δυο σου μάτια
Κι εσύ την έκανες να μοιάζει δυο κομμάτια...
...Τώρα η σιωπή...
Δρόμο πια μου δείχνει για να βρω,
εκείνον το χαμένο μου εαυτό...
τη δύναμη να βρω, νʼ αναστηθώ...
και πίσω να μην ξαναρθώ...
Δες, πώς όλα έχουν αλλάξει τώρα εδώ...
Τα πάντα ήταν το τίποτα που ζω
Το ψέμα σου πια μόνο αυτό αγαπώ
Ένα ψέμα είμαι λοιπόν...κι εγώ...
Μοιάζουν οι ώρες να λογαριάζονται στο χρόνο...
ποια θα ʼναι αυτή που θα μου δώσει κι άλλο πόνο...
ως τώρα ψίχουλα δεν κέρασα κανέναν,
ποτέ δεν κράτησα κάτι και για μένα...
Κρύψαν τα λόγια σου τα «θέλω» τα φτωχά μου,
κι είπες πως δεν πειράζει να ʼσαι μακριά μου
μα έλα που αγκάλιασα τον ήλιο στο κορμί σου
κι εσύ τον έκρυψες στʼ ατέλειωτα «γιατί» σου...
...Τώρα η σιωπή...
Δρόμο πια μου δείχνει για να βρω,
εκείνον το χαμένο μου εαυτό...
τη δύναμη να βρω, νʼ αναστηθώ...
και πίσω να μην ξαναρθώ..
Δες, πώς όλα έχουν αλλάξει τώρα εδώ...
Τα πάντα ήταν το τίποτα που ζω
Το ψέμα σου πια μόνο αυτό αγαπώ
Ένα ψέμα είμαι λοιπόν...κι εγώ...