Dekkingsgraden en herstelplannen

De dekkingsgraad van een pensioenfonds kan dalen of stijgen, afhankelijk van het beleggingsresultaat. Er zijn verschillende soorten ‘dekkingsgraad’.

De eerste drie dekkingsgraden zijn een meting van de stand van het fonds. De actuele dekkingsgraad geeft de dekkingsgraad van het moment weer. Die geeft aan of je genoeg geld hebt voor je verplichtingen. De beleidsdekkingsgraad is een gemiddelde over 12 maanden van de actuele dekkingsgraad. De reële dekkingsgraad tot slot, geeft de dekkingsgraad weer als je meerekent dat je voor alle deelnemers de uitkeringen voor inflatie wil corrigeren middels indexatie.

Daarnaast zijn er een aantal grenzen: de eerste beschrijft de vereiste buffer. Deze vereiste dekkingsgraad ligt veelal tussen de 125% - 128%. Een fonds met een dekkingsgraad boven die grens is helemaal gezond. Kom je daar onder, dan kent het fonds een reservetekort. In dat geval moet het fonds een plan maken om daar weer boven te komen in 10 jaar. Daaruit volgt dan ook de kritische dekkingsgraad. Dat is de dekkingsgraad waaronder het niet meer lukt om in 10 jaar boven de vereiste dekkingsgraad te komen. Deze ligt veelal rond de 90%. Tot slot is er een minimale dekkingsgraad. Deze hangt samen met het minimum vereist vermogen. Deze ligt rond de 105%. Daar mag een pensioenfonds 5 jaar lang onder zitten voordat ze het pensioen moet korten.

Momenteel is het zo dat veel fondsen al 5 jaar onder deze minimale dekkingsgraad zitten en als gevolg van een uitzondering van de minister deze korting niet hebben hoeven doorvoeren. Zonder nieuwe uitzondering of verandering van de wet, zullen deze kortingen genomen moeten worden.


#vcp #pensioen #pensioenuitleg #jacquelinevanlangeraad #ruudstegers