filmov
tv
Zgierz z drona | Cinematic | LECE W MIASTO™ [4k]
Показать описание
Zgierz z drona | Zgierz z lotu ptaka
▸Zgierz to jedno z najstarszych miast w województwie łódzkim. Przypuszcza się, iż nazwa miasta oznacza miejsce wygorzałe po lesie, miejsce palenia ogni ofiarnych lub las wypalony pod osadę.
Pierwsza wzmianka o mieście znajduje się w akcie z dnia 23 marca 1231 r. sporządzonym przez biskupa kujawskiego Michała w sprawie zmiany nazwy wsi Barkowice na wieś Lubotyń, stanowiącą własność klasztoru cysterów w Sulejowie. Akt ten sporządzono we wsi Zgierz, gdzie Święta Wielkanocne spędził książe Konrad Mazowiecki w towarzystwie księcia wielkopolskiego Władysława Odonicza i opata sulejowskiego Villermusa.
Prawa miejskie otrzymał Zgierz przed rokiem 1288. Po raz pierwszy jako miasto występuje w akcie z dnia 18 czerwca 1318 r. na podstawie którego, dochody z opłat za przewóz towarów przez terytorium miasta pobierane na rzecz klasztoru wąchockiego, będą przekazywane na dobro księcia Władysława Łokietka. W akcie tym występuje nazwa "Shegrz civitate nostra" - Zgierz miasto nasze.
Bardzo ważne znaczenie dla Zgierza miało potwierdzenie przez króla Władysława Jagiełłę prawa miejskiego w 1420 r. rozszerzające jego sądownictwo na wieś Krogulec. W 1504 r. miasto otrzymało prawo cotygodniowego urządzania targów i trzy razy w roku jarmarków. Na wojnę z krzyżakami za panowania Kazimierza Jagiellończyka Zgierz daje jednego wojownika pieszego, gdy w tym samym czasie Łęczyca 25, a Kłodawa 20 ludzi zbrojnych. Odciski z najstarszej pieczęci miejskiej znajdują się na dokumentach z 1534 i 1535 roku. Motywy te były pierwowzorem herbu miasta, który w ramy tarczy herbowej został ujęty po raz pierwszy dopiero w XIX wieku.
Treścią herbu Zgierza są białe mury miejskie z trzema wieżami ze złotymi zwieńczeniami na czerwonym polu oraz orzeł biały w koronie w bramie wjazdowej.
W 1659 r. król Jan Kazimierz obdarzył rotmistrza pancernego Stanisława Wężyka dzierżawą zgierską zwaną także starostwem niegrodowym, w skład którego wchodziły: miasto Zgierz, miasteczko Dąbie i wsie: Zegrzany, Kargolec, Szczawiny i Szeligi oraz później część Dąbrówek.
W 1793 r. Zgierz znalazł się na terenie zaboru pruskiego. Utworzony wówczas powiat zgierski, mimo zmian politycznych po roku 1815 przekazujących go pod zabór rosyjski, przetrwał aż do roku 1867.
Przez półtora wieku miasto z trudem dźwigało się ze zniszczeń z okresu wojny ze Szwedami. Jeszcze w 1807 r. Zgierz liczył około 500 mieszkańców. Dopiero w czasie Królestwa Kongresowego realizowany program rozwoju przemysłu przyczynił się do szybkiej rozbudowy miasta.
Dogodne położenie oraz liczne przywileje królewskie spowodowały, iż od XVI wieku miasto systematycznie rozwijało się. Znaczące ożywienie gospodarcze nastąpiło na początku XIX w., kiedy to władze Królestwa Polskiego organizowały ośrodki przemysłu włókienniczego. W marcu 1821 r. została podpisana tzw. "Umowa Zgierska" przez członków Komisji Przemysłowej Województwa Mazowieckiego ze specjalistami polskimi i niemieckimi w dziedzinie przędzalnictwa, tkactwa, farbiarstwa i wykończalnictwa.
W 1901 r. uruchomiono linię tramwajową ze Zgierza (Nowy Rynek) do Łodzi. W 1903 r. została wybudowana linia kolejowa Warszawsko-Kaliska, a w 1925 r. uruchomiono pierwsze pociągi na trasie Łódź-Zgierz-Kutno, przez co Zgierz stał się lokalnym węzłem kolejowym. W 1922 r. uruchomiono kolejkę wąskotorową ze Zgierza do Ozorkowa, którą w 1927 r. zlikwidowano, a na jej miejsce wprowadzono tramwaje.
W okresie międzywojennym miasto systematycznie rozwijało się i rosła jego ranga. W roku 1933 wydzielony z powiatu łódzkiego Zgierz utworzył samodzielny powiat grodzki.
Po wojnie powiększyła się liczba mieszkańców, rozwijał się przemysł, ściśle związany z gospodarczym rozwojem Łodzi.
▸ Socialmedia:
▸ Music:
Alabia - Seoul June
▸ Współpraca, licencje na materiały oraz zapytania biznesowe:
Copyright © Lecewmiasto | All rights reserved
#zgierz #dron #lecewmiasto
▸Zgierz to jedno z najstarszych miast w województwie łódzkim. Przypuszcza się, iż nazwa miasta oznacza miejsce wygorzałe po lesie, miejsce palenia ogni ofiarnych lub las wypalony pod osadę.
Pierwsza wzmianka o mieście znajduje się w akcie z dnia 23 marca 1231 r. sporządzonym przez biskupa kujawskiego Michała w sprawie zmiany nazwy wsi Barkowice na wieś Lubotyń, stanowiącą własność klasztoru cysterów w Sulejowie. Akt ten sporządzono we wsi Zgierz, gdzie Święta Wielkanocne spędził książe Konrad Mazowiecki w towarzystwie księcia wielkopolskiego Władysława Odonicza i opata sulejowskiego Villermusa.
Prawa miejskie otrzymał Zgierz przed rokiem 1288. Po raz pierwszy jako miasto występuje w akcie z dnia 18 czerwca 1318 r. na podstawie którego, dochody z opłat za przewóz towarów przez terytorium miasta pobierane na rzecz klasztoru wąchockiego, będą przekazywane na dobro księcia Władysława Łokietka. W akcie tym występuje nazwa "Shegrz civitate nostra" - Zgierz miasto nasze.
Bardzo ważne znaczenie dla Zgierza miało potwierdzenie przez króla Władysława Jagiełłę prawa miejskiego w 1420 r. rozszerzające jego sądownictwo na wieś Krogulec. W 1504 r. miasto otrzymało prawo cotygodniowego urządzania targów i trzy razy w roku jarmarków. Na wojnę z krzyżakami za panowania Kazimierza Jagiellończyka Zgierz daje jednego wojownika pieszego, gdy w tym samym czasie Łęczyca 25, a Kłodawa 20 ludzi zbrojnych. Odciski z najstarszej pieczęci miejskiej znajdują się na dokumentach z 1534 i 1535 roku. Motywy te były pierwowzorem herbu miasta, który w ramy tarczy herbowej został ujęty po raz pierwszy dopiero w XIX wieku.
Treścią herbu Zgierza są białe mury miejskie z trzema wieżami ze złotymi zwieńczeniami na czerwonym polu oraz orzeł biały w koronie w bramie wjazdowej.
W 1659 r. król Jan Kazimierz obdarzył rotmistrza pancernego Stanisława Wężyka dzierżawą zgierską zwaną także starostwem niegrodowym, w skład którego wchodziły: miasto Zgierz, miasteczko Dąbie i wsie: Zegrzany, Kargolec, Szczawiny i Szeligi oraz później część Dąbrówek.
W 1793 r. Zgierz znalazł się na terenie zaboru pruskiego. Utworzony wówczas powiat zgierski, mimo zmian politycznych po roku 1815 przekazujących go pod zabór rosyjski, przetrwał aż do roku 1867.
Przez półtora wieku miasto z trudem dźwigało się ze zniszczeń z okresu wojny ze Szwedami. Jeszcze w 1807 r. Zgierz liczył około 500 mieszkańców. Dopiero w czasie Królestwa Kongresowego realizowany program rozwoju przemysłu przyczynił się do szybkiej rozbudowy miasta.
Dogodne położenie oraz liczne przywileje królewskie spowodowały, iż od XVI wieku miasto systematycznie rozwijało się. Znaczące ożywienie gospodarcze nastąpiło na początku XIX w., kiedy to władze Królestwa Polskiego organizowały ośrodki przemysłu włókienniczego. W marcu 1821 r. została podpisana tzw. "Umowa Zgierska" przez członków Komisji Przemysłowej Województwa Mazowieckiego ze specjalistami polskimi i niemieckimi w dziedzinie przędzalnictwa, tkactwa, farbiarstwa i wykończalnictwa.
W 1901 r. uruchomiono linię tramwajową ze Zgierza (Nowy Rynek) do Łodzi. W 1903 r. została wybudowana linia kolejowa Warszawsko-Kaliska, a w 1925 r. uruchomiono pierwsze pociągi na trasie Łódź-Zgierz-Kutno, przez co Zgierz stał się lokalnym węzłem kolejowym. W 1922 r. uruchomiono kolejkę wąskotorową ze Zgierza do Ozorkowa, którą w 1927 r. zlikwidowano, a na jej miejsce wprowadzono tramwaje.
W okresie międzywojennym miasto systematycznie rozwijało się i rosła jego ranga. W roku 1933 wydzielony z powiatu łódzkiego Zgierz utworzył samodzielny powiat grodzki.
Po wojnie powiększyła się liczba mieszkańców, rozwijał się przemysł, ściśle związany z gospodarczym rozwojem Łodzi.
▸ Socialmedia:
▸ Music:
Alabia - Seoul June
▸ Współpraca, licencje na materiały oraz zapytania biznesowe:
Copyright © Lecewmiasto | All rights reserved
#zgierz #dron #lecewmiasto
Комментарии