filmov
tv
Κρώμνη Πέλλας - Περίπατος στο Χωριό 2/2/2020

Показать описание
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
Παλιά Κρώμνη - Σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 580μ.
Η Κρώμνη απέχει 20 χλμ. από τα Γιαννιτσά και 48 χλμ. από την Έδεσσα.
Αναγνωρισμένος ορεινός οικισμός στο όρος Πάικο του Νόμου Πέλλας.
Το 1918 αναγνωρίζεται ως κοινότητα Κορνισιόρ. Το 1926 μετονομάζεται σε Κρώμνη.
Το χωριό διασώζεται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν ερείπια από τα κεραμοποιία, τα ασβεστοκάμινα, τα παγοποιία και τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας ξυλείας τα οποία αποδεικνύουν ότι, μέχρι την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Κρώμνη συμβάδιζε από άποψη τεχνολογίας με τη Θεσσαλονίκη. Το χωριό καθαρά αγροτοκτηνοτροφικό με γηγενείς κατοίκους (εντόπιους) και με μακραίωνη ιστορία γίνεται θέατρο συγκρούσεων από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα μέχρι την περίοδο του εμφυλίου. Στην περιοχή Έμπεδα έχει εγκατεστημένο το αρχηγείο του ο ΔΣΕ και η Κρώμνη είναι το κοντινότερο χωριό. Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις κατοχής και τους τοπικούς συνεργάτες τους συνεχίζεται και στον εμφύλιο και ο πληθυσμός του χωριού μειώνεται την περίοδο αυτή. Μετά τον πόλεμο, το χωριό, σταδιακά αυξάνει τον πληθυσμό του λόγω κυρίως του καλού κλίματος και της ευφορίας του εδάφους που προσέφερε αυτάρκεια σε δύσκολα χρόνια. Το 1971 έχει 610 κατοίκους και 150 παιδιά στο σχολείο. Παρά την άνοδο του αριθμού των κατοίκων, το χωριό παρέμενε απομονωμένο και χωρίς ρεύμα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους κατοίκους του στη δύσκολη απόφαση της εγκατάλειψης. Έτσι, μετεγκαταστάθηκαν στο χωριό Νέος Μυλότοπος. Τα πέτρινα σπίτια της Κρώμνης,Το παλιό Δημοτικό Σχολείο, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1858), η βρύση με το τρεχούμενο νερό, οι πηγές, οι σπηλιές του δάσους, το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον γίνονται οι εικόνες μιας ζωής που σταμάτησε στο χρόνο. Λίγο πιο κάτω διατρέχει ο παραπόταμος του Αξιού, η Γραμμόσκα, όπου υπάρχουν σπάνια είδη χλωρίδας.
Παλιά Κρώμνη - Σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 580μ.
Η Κρώμνη απέχει 20 χλμ. από τα Γιαννιτσά και 48 χλμ. από την Έδεσσα.
Αναγνωρισμένος ορεινός οικισμός στο όρος Πάικο του Νόμου Πέλλας.
Το 1918 αναγνωρίζεται ως κοινότητα Κορνισιόρ. Το 1926 μετονομάζεται σε Κρώμνη.
Το χωριό διασώζεται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν ερείπια από τα κεραμοποιία, τα ασβεστοκάμινα, τα παγοποιία και τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας ξυλείας τα οποία αποδεικνύουν ότι, μέχρι την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Κρώμνη συμβάδιζε από άποψη τεχνολογίας με τη Θεσσαλονίκη. Το χωριό καθαρά αγροτοκτηνοτροφικό με γηγενείς κατοίκους (εντόπιους) και με μακραίωνη ιστορία γίνεται θέατρο συγκρούσεων από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα μέχρι την περίοδο του εμφυλίου. Στην περιοχή Έμπεδα έχει εγκατεστημένο το αρχηγείο του ο ΔΣΕ και η Κρώμνη είναι το κοντινότερο χωριό. Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις κατοχής και τους τοπικούς συνεργάτες τους συνεχίζεται και στον εμφύλιο και ο πληθυσμός του χωριού μειώνεται την περίοδο αυτή. Μετά τον πόλεμο, το χωριό, σταδιακά αυξάνει τον πληθυσμό του λόγω κυρίως του καλού κλίματος και της ευφορίας του εδάφους που προσέφερε αυτάρκεια σε δύσκολα χρόνια. Το 1971 έχει 610 κατοίκους και 150 παιδιά στο σχολείο. Παρά την άνοδο του αριθμού των κατοίκων, το χωριό παρέμενε απομονωμένο και χωρίς ρεύμα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους κατοίκους του στη δύσκολη απόφαση της εγκατάλειψης. Έτσι, μετεγκαταστάθηκαν στο χωριό Νέος Μυλότοπος. Τα πέτρινα σπίτια της Κρώμνης,Το παλιό Δημοτικό Σχολείο, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1858), η βρύση με το τρεχούμενο νερό, οι πηγές, οι σπηλιές του δάσους, το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον γίνονται οι εικόνες μιας ζωής που σταμάτησε στο χρόνο. Λίγο πιο κάτω διατρέχει ο παραπόταμος του Αξιού, η Γραμμόσκα, όπου υπάρχουν σπάνια είδη χλωρίδας.
Комментарии