Ύμνος Α' Κατασκηνωτικής Περιόδου 2016 - Ήρωες Ελπίδας

Στην αδικία που λέγεται "γη"
έχω έναν φίλο για πάντα μαζί.
Το ένα του χέρι απλώνει ζεστά
και το δικό μου κρατά

Χέρι με χέρι σ'αυτή τη ζωή
κάθε μου λύπη γλυκιά προσμονή.
Κάθε πικρία ζεστή συντροφιά,
κάθε μου πόνος, χαρά.

Επωδός:
Γιατί μονάχα στο πρόσωπό Σου είδα
μια ακτίδα φωτός μέσα στην καταιγίδα.
Μπορώ να σταθώ σαν ήλιος μες τα αστέρια
κρατώντας τα δυο σου τα χέρια.
Να είμαι το φως στου κόσμου το σκοτάδι
στην πείνα στο δάκρυ ένα άγγιγμα ένα χάδι
κι αυτό γιατί Εσύ μου χάρισες και είδα
απ' το πουθενά, ελπίδα.

Τώρα η ελπίδα το δρόμο οδηγεί
μέσα σε δύσβατους δρόμους μπορεί.
Τη δυστυχία να κάνει χαρά
και να σου δώσει φτερά.

Γέφυρα:
Μια θυσία τέτοια αγάπη, δύο ξύλα τόσα πάθη
τόσος πόνος, τόσο αίμα, το παιδί Σου για εμένα.

Στίχοι & Μουσική: Χρήστος Χουσερίδης