ΔΙΚΑΙΟΣ

ΤΑ 24 ΤΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣ
Κυκλοφόρησε στα περίπτερα τον Ιούλιο του 1976 σε μεσαίο σχήμα και 68 ασπρόμαυρες σελίδες από την εκδοτική εταιρία του Στέλιου Ανεμοδουρά και κόστος.... 7 δραχμές.
Ήταν μια μεταφορά αποσπασματικών σελίδων του περιοδικού "Dr. Justice" της Γαλλικής LUG (εκδόσεις Vaillant) σε σενάριο του Jean Ollivier και σε σκίτσα του Raphael Marcello. Μας ξεναγεί, ανά τον κόσμο, στις περιπέτειες ενός γιατρού απεσταλμένου στη ΔΟΥ (διεθνή οργάνωση υγείας) γνωστού και ως ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΟΥΝΤΟ", ο οποίος έχει σαν κρυφό του όπλο μια "μυστική" κραυγή που κάνει τους αντιπάλους του να παραλύουν.
Φυσικά δεν είναι μόνον η κραυγή, αφού ο δόκτωρ ήταν κάτοχος μαύρης ζώνης έκτου βαθμού στο τζούντο, κάτι που τον έκανε ελκυστικό στα μάτια του αναγνώστη, μαζί φυσικά με την δίκαια στάση του απέναντι σε κακούς, διαφθορά και αδικία . Ο "ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΟΥΝΤΟ" αναλαμβάνει να παρέχει δωρεάν περίθαλψη, όπου αυτή κρίνεται αναγκαία και να δίνει ομιλίες απ' άκρη σε άκρη στον πλανήτη.
Μάλιστα, στη γαλλική του έκδοση υπάρχει και ένας σχετικός υπότιτλος που πήγαινε μαζί με τον Δίκαιο: Και το περιοδικό των Τζουντόκας.
Η φιγούρα του ΔΙΚΑΙΟΥ επιλέχθηκε από τους Ραμπατζή - Ανδρεόπουλο για να απεικονίσει την μορφή του Τζίμμυ 'Ανταμς από τον "μικρό κάου μπόυ". Στις σελίδες του, επίσης, φιλοξένησε μόνιμες ιστορίες από τον Ρακάλ (ο έξυπνος γιός του προϊστορικού ανθρώπου του Roger Licrureux "Rahan"), τον Τέντυ Τεντ ένα αγόρι που πάει στον πόλεμο (των Licrureux-Hidalgo) και πολλά χιουμοριστικά στριπάκια σαν τη βαβούρα, όπου και συναντάμε περίφημους δημιουργούς όπως ο Tabary (Ιζνογκούντ) και Godard & Gotlib από το πέρασμα τους σε "Βαβέλ" και "Παραπέντε". Στα οπισθόφυλλα του περιοδικού εμφανίζεται ο Mordillo, αλλά και σήματα των ποδοσφαιρικών ομάδων της τότε 1ης εθνικής κατηγορίας.
Σήμερα, το κόστος για αυτά τα 24 τεύχη είναι περίπου 5 ευρώ το τεύχος (μπορεί και 6 ή 7, αλλά και 3 ή 4) κατά μέσο όρο και ανάλογα την κατάσταση στην οποία θα τα βρείτε. Σχετικά πιο δύσκολα να βρεθούν είναι τα τεύχη 8-11-16 και κυρίως το 17.
Την πέμπτη 9 Δεκεμβρίου του 1976 με τον τίτλο επιχείρηση "Ποσειδώνας" έκλεισε οριστικά την κυκλοφορία του.
Το περιοδικό ήταν ένα δείγμα της γαλλικής σχολής κόμικ με πολιτικά, κοινωνικά έως και οικολογικά μηνύματα. Ίσως, σε προηγούμενη δεκαετία, κυρίως του '60 να έκανε θραύση. Την συγκεκριμένη εποχή που εκδόθηκε, έμοιαζε να είναι παρωχημένο.