'Dear Ludwig,' asked Aquarium Girl, 'Where would sighs and teardrops go?' #istanbul #absurdcomedy

She blew out the candle by her bedside and fell into a sleep known only to her, whispering to the stars:
“I will wait, unfaithful stars… I will wait until you fall and leave the spark behind.”
As a child, unable to bear the weight of the stones rolling into her heart, she prayed and wished for time to stand still. Since that day, fish thoughts have been wiping away her hopelessness and helplessness. While her mother carries the burdens on her back and her grandmother blesses the house during the day accompanied by the sound of prayer beads, and mummifies herself at night, between the ticking of the cuckoo clock, The Aquarium Girl weaves her own dream world with the Owl and the wise Great Fish Chief.
Başucundaki muma üfleyip kendi bildiği uykuya dalar ve fısıldar yıldızlara:
“Bekleyeceğim, sözünde durmayan yıldızlar… Bekleyeceğim ta ki içinizden biri kayıp gidinceye kadar.”
Çocukken kalbine yuvarlanan kayaların ağırlığına dayanamayıp dua eder ve zaman dursun ister Akvaryum Kız ve o gün bugündür balık düşüncelerle akar gider çaresizliği ve incinmişliği üzerinden. Sırtında taşıdığı taşlarla annesi, gündüzleri teşbih şıkırtıları eşliğinde evi dualayıp geceleri kendini mumyalatan anneannesi, Baykuş’u ve bilge Büyük Balık Şef’le guguklu saatin tıkırtıları arasında kendi rüya alemini dokur.