ΕΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΗΡΕΙΣΤΕ - Θέμα: ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Ομιλία στα πλαίσια του τηλε-Συνεδρίου του ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ που ποιμαίνει ο Τίτος Βραχνός, με θέμα "ΕΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΗΡΕΙΣΤΕ" και ομιλητές τον Δημ. Χρηστίδη, Αντ. Περιάλη, Γ Εμμ Μαρκάκη, Μέμο Σακελλαρίου και τον οργανωτή Τίτο Βραχνό. Το θέμα που μου δόθηκε να μιλήσω είναι ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, δηλαδή μεταξύ αδελφών, Ποιμένων και Εκκλησιών.

Το θέμα που μου δόθηκε να μιλήσω ίσως είναι το πιο δυσάρεστο. Καλούμαι να μιλήσω περί ανταγωνισμού ανάμεσα στα μέλη του Σώματος του Χριστού, που δεν είναι μια καθόλου ευχάριστη κατάσταση. Όσο και αν προσπαθήσω να το χρυσώσω αυτό το χάπι, φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσουμε να κρύψουμε την πικρή γεύση που αφήνει αυτή η καλά καλυμμένη αμαρτία που κατατρώει και πιστούς, και την Εκκλησία εκ των έσω.

Θα ήταν εύκολο να κάνουμε ένα σύντομο μάθημα, διαβάζοντας τα έργα της σάρκας στην Γαλάτες 5:19-21, εξηγώντας ότι ενώ δεν υπάρχει η ίδια λέξη ανταγωνισμός, όμως υπάρχουν οι λέξεις: έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, που σχετίζονται λίγο-πολύ με το πνεύμα του ανταγωνισμού που εχθρεύεται όσους θεωρούμε ανταγωνιστές μας στην Εκκλησία, ιδιαίτερα αν μας αρέσουν οι πρωτοκαθεδρίες και θέλουμε να τραβούμε την προσοχή επάνω μας, να είμαστε οι καλύτεροι, οι πρώτοι, οι ξεχωριστοί, που βέβαια όλα βρωμάνε υπερηφάνεια.

Το πνεύμα του ανταγωνισμού είναι στην ουσία ένα είδος φιλονικίας, καθώς θέλουμε να νικήσουμε τους άλλους που ζηλεύουμε και φθονούμε, και το αποτέλεσμα τελικά είναι ότι ένα τέτοιο πνεύμα ανάμεσα στα αδέλφια δημιουργεί διχοστασίες και αιρέσεις.

Ο Απ. Παύλος συμπληρώνει την λίστα των έργων της σάρκας με τα εξής λόγια: «και τα παρόμοια μ' αυτά·» και μετά λέει: «για τα οποία σας λέω από πριν, όπως και σας είχα προείπει, ότι αυτοί που τα πράττουν αυτά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν».

Πως μπορούμε να πάρουμε αυτή την απειλή ότι δεν θα κληρονομήσουμε βασιλεία Θεού αν μέσα στην καρδιά μας ανταγωνιζόμαστε τους αδελφούς μας, και να την μετατρέψουμε σε ένα μάθημα θετικό, και εποικοδομητικό;

Βέβαια δεν είναι αυτός ο στόχος μας, να παρουσιάσουμε έναν αυστηρό και τιμωρό Θεό που ανταποδίδει επάνω στα κεφάλια όσων πράττουν αυτή την αμαρτία σύμφωνα με τα έργα τους.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχει αλήθεια, γιατί είναι αλήθεια:
- ότι θα θερίσουμε σύμφωνα με αυτά που σπέρνουμε,
- ότι με το μέτρο που μετράμε στους άλλους θα μετρηθεί σε μας, και
- ότι όποιοι πράττουν τα έργα της σάρκας δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού.

Είναι αλήθεια, αλλά άραγε μήπως μπορούμε να το πούμε με ένα καλό, θετικό τρόπο, και όχι με απειλές τιμωρίας;

Τι είναι το Ευαγγέλιο; Μα βέβαια είναι νέα καλά, νέα χαρμόσυνα!

Ναι αλλά πως ακούγεται η αλήθεια των λόγων του Ιησού, που είναι η καρδιά και η αλήθεια του Ευαγγελίου; Δηλαδή, ότι όποιος δεν δεχτεί το δώρο του Θεού, που είναι η απολύτρωση από το κράτος του Θανάτου, έχει ήδη καταδικαστεί στην αιώνια κόλαση, εκεί που είναι κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών, εκεί που η φλόγα ποτέ δεν σβύνει, και ο βασανισμός όσων πάνε εκεί θα είναι στους αιώνες των αιώνων;

Τι συναισθήματα δημιουργεί το Ευαγγελίου, ότι αλλοίμονο σε όσους βρεθούν στην ημέρα της Οργής του Θεού χωρίς να είναι καλυμμένοι με το Αίμα του Αρνίου;

Το Ευαγγέλιο είναι καλά νέα ότι μπορούμε εύκολα να σωθούμε από την Οργή του Θεού, αν αποδεχτούμε το δώρο του Θεού, που είναι δωρεάν αν πιστέψουμε στη σωτηρία που κέρδισε για μας ο Ιησούς όταν πρόσφερε τον εαυτό Του θυσία επάνω στο σταυρό.

Δωρεάν αλλά καθόλου φθηνό! Στον Ιησού κόστισε τα πάντα. Υπέφερε, βασανίστηκε, ένιωσε την μοναξιά αποκομμένος από τον Θεό, τον πόνο και την θλίψη της σάρκας που τρυπιέται και την αγωνία του Θανάτου στον οποίο παραδόθηκε, ώστε να έχουμε ζωή εμείς, άφθονη και αιώνια.

Η αγωνία, ο πόνος, η θλίψη που ταλαιπώρησαν τον Ιησού, είναι για μας τα καλά νέα, αλλά δεν είναι καθόλου ρομαντικά, συναισθηματικά, γλυκόλογα για να χαϊδεύουν την ψυχή, να γαργαλάνε τα αυτιά, και να καλοπιάνουν την αμαρτία της σαρκικότητας.

Η αγωνία και ο πόνος που υπέφερε ο Ιησούς είναι η φανέρωση της Αγάπης του Θεού. Ο Θεός προσφέρει σαν δώρο την Αγάπη Του προς κάθε άνθρωπο που θα την δεχτεί. Ενώ δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αξίζουμε, ενώ την παίρνουμε δωρεάν, δεν είναι χωρίς προϋποθέσεις για να μείνουμε στην Αγάπη Του.

Παίρνουμε την Αγάπη του Θεού δωρεάν, αλλά μένουμε στην Αγάπη Του με θυσία που έχει κόστος. Κάθε άνθρωπος που πήρε δωρεάν την απολύτρωση από το κράτος του Θανάτου καλείται να προσφέρει στον Θεό το δικό του δώρο.

Το δικό μας δώρο προς τον Θεό είναι η λατρεία μας, που είναι η θυσία της σαρκικότητας μας, ώστε να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία που ενεργείται στα μέλη μας. Το κόστος που καλούμαστε να πληρώσουμε για να μείνουμε στην Αγάπη του Θεού είναι η θανάτωση των έργων της σάρκας μας, η υπακοή μας στον Λόγο του Θεού, και η τήρηση των εντολών που παραλάβαμε.