filmov
tv
Πρόδρομος Παπαϊωάννου - 'Στα πατώματα'

Показать описание
Πρόδρομος Παπαϊωάννου - "Στα πατώματα"
Στίχοι: Μίμης Τσαγαλάς
Μουσική: Πρόδρομος Παπαϊωάννου
Μια τέτοια νύχτα λοιπόν στη Θεσσαλονίκη το τραγουδήσαμε παρέα με τα φιλαράκια μου από το Πολεμικό Ναυτικό!!!
Ξημερώματα
Θεσσαλονίκη η ώρα μια
στου κρεβατιού μου τη γωνιά
μετράω λάθη και ο ύπνος δε με παίρνει
και εσύ από το πουθενά
απόψε σήκωσες πανιά
για ένα ταξίδι που στη σκέψη μου πηγαίνει
Ένας αέρας δυνατός
φυσάει έξω σαν τρελός
λες και περίμενα αυτόν για να με ρίξει
κ'αναρωτιέμαι συνεχώς
τι θα μπορούσε να ναι αλλιώς
τι θα μπορούσε την αγάπη να κρατήσει
.............................
Ξημερώματα
Το σώμα σου σκεπάζουν ξένα στρώματα
και του φιλιού σου τα αποτυπώματα
στα ματωμένα χείλη μου ζητώ ..
Στα πατώματα
με έριξες απόψε σ'άλλα σώματα
χαρίζεις τη ψυχή σου και μου λες να το ανεχτώ
μα δε μπορώ
..............................
Θεσσαλονίκη η ώρα δυο
στο ανάστατο μου το μυαλό
κάπου σε βρίσκω και κουβέντα σου αρχίζω
είπα πως θα προσποιηθώ
σου λέω πως δε σ αγαπώ
και που' μαι μόνος είναι πιο καλά νομίζω
Κι όταν θα έρθει το πρωί
η νύχτα θα χει κοιμηθεί
και στη πραγματικότητα μου θα επανέλθω
εσύ θα έχεις πια χαθεί
και τίποτα δε θα βρεθεί
να μου θυμίσει το φιλί σου πως δεν έχω
Στίχοι: Μίμης Τσαγαλάς
Μουσική: Πρόδρομος Παπαϊωάννου
Μια τέτοια νύχτα λοιπόν στη Θεσσαλονίκη το τραγουδήσαμε παρέα με τα φιλαράκια μου από το Πολεμικό Ναυτικό!!!
Ξημερώματα
Θεσσαλονίκη η ώρα μια
στου κρεβατιού μου τη γωνιά
μετράω λάθη και ο ύπνος δε με παίρνει
και εσύ από το πουθενά
απόψε σήκωσες πανιά
για ένα ταξίδι που στη σκέψη μου πηγαίνει
Ένας αέρας δυνατός
φυσάει έξω σαν τρελός
λες και περίμενα αυτόν για να με ρίξει
κ'αναρωτιέμαι συνεχώς
τι θα μπορούσε να ναι αλλιώς
τι θα μπορούσε την αγάπη να κρατήσει
.............................
Ξημερώματα
Το σώμα σου σκεπάζουν ξένα στρώματα
και του φιλιού σου τα αποτυπώματα
στα ματωμένα χείλη μου ζητώ ..
Στα πατώματα
με έριξες απόψε σ'άλλα σώματα
χαρίζεις τη ψυχή σου και μου λες να το ανεχτώ
μα δε μπορώ
..............................
Θεσσαλονίκη η ώρα δυο
στο ανάστατο μου το μυαλό
κάπου σε βρίσκω και κουβέντα σου αρχίζω
είπα πως θα προσποιηθώ
σου λέω πως δε σ αγαπώ
και που' μαι μόνος είναι πιο καλά νομίζω
Κι όταν θα έρθει το πρωί
η νύχτα θα χει κοιμηθεί
και στη πραγματικότητα μου θα επανέλθω
εσύ θα έχεις πια χαθεί
και τίποτα δε θα βρεθεί
να μου θυμίσει το φιλί σου πως δεν έχω
Комментарии