✅ Από τη Χούντα των συνταγματαρχών στα «νύχια» της ΚGB

✍ Ηταν αρχές του Φθινοπώρου του 1966, όταν ο δεκαεφτάχρονος Παναγιώτης Ξανθόπουλος, Έλληνας Πόντιος στη Σοβιετική Ένωση επιβιβάστηκε μαζί με την οικογένειά του και εκατοντάδες άλλους Έλληνες Πόντιους από το λιμάνι της Οδησσού στο πλοίο Latvia (το «βαπόρι μας»,. όπως έλεγαν) με προορισμό τον Πειραιά.Μόλις είχε τελειώσει το Δεκατάξιο Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης στο Τζετισαϊ του Καζακστάν, όπου η οικογένειά του, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες Πόντιοι, ζούσαν εξόριστοι από την περίοδο των σταλινικών διώξεων και τους είχε δοθεί το δικαίωμα παλιννόστησης. «Στον δρόμο για την εξορία, στα εμπορικά βαγόνια που μετέφεραν τους εξόριστους, πέθαναν όλα τα μωρά, ήμουν νεογέννητο, και κλινικά νεκρός και εγώ …Και ίσως να πέθαινα, αλλά διά θαύματος -έλεγε η μάνα μου- επέζησα», διηγείται. Έναν ολόκληρο μήνα περίμεναν να φανεί το καράβι που θα τους μετέφερε στην αγαπημένη -πλην άγνωστή τους- πατρίδα, την Ελλάδα, που σπαρασσόταν τότε από τα πολιτικά πάθη και στον ορίζοντα προέβαλαν τα σύννεφα της «καταιγίδα ...
💖