Πρόμη - Πόλεμος (MeProd.)

Μίξη-νεις πληγές
Παραγωγή : μηΠρό
Ηχογράφηση : Studio Promise
Αγρίνιο 21

[AmfilochiaEnduro]

Πολεμος εχει ξεκινησει
δε φοβαμαι τιποτα περιμενω το αιμα να κυλησει
τα παιζω ολα
το μισος εχει ξεχειλισει
η κακια κυριευει μα δε θα με κατακτησει
Πολεμος εχει ξεκινησει
δε φοβαμαι τιποτα περιμενω το αιμα να κυλησει
οι ανθρωποι ψαχνουν σε γυαλα που εχει ραγισει
κι ειναι δυσκολη η λυση για να ξανακολλησει


Σωμα κουρασμενο και ταλαιπωρημενο
τιποτα πια δε προσμενω βγαζω καθε απωθημενο
το μικροφωνο που το ειχα θαμμενο
αραξα αρκετα μα τωρα στο παιχνιδι μπαινω
Βγαινω μια βολτα και βλεπω τα ιδια παλι
αυξηθηκαν στην πολη οι αντιπαλοι
σε καθε στενο ενστολος εισβαλλει
σε βλεπει με το κυαλι και αμεσως σκανε κι οι αλλοι
και γινεται η μαχη η μεγαλη
Στο δρομο δυσκολα επιβιωνεις
αυτα που θα κερδισεις επειτα θα τα πληρωνεις με δοσεις
μεχρι να σε κανουν να ιδρωσεις, μεχρι να σε κανουνε τελειως να ξενερωσεις
Οι πολλες οι πτωσεις γεννανε επιπτωσεις
τρεξε να πληγωσεις τον εαυτο σου, τι κι αν θα το μετανιωσεις
Δε θα με αποδυναμωσεις εσυ
που κοιτας στη δυσκολη μονο το κωλο σου να σωσεις
Αναλυω εξισωσεις
της ζωης
παραμενω μαχητης
τα λαθη μου ακριβα μα τα πληρωνω μετροιτις
Ειμαι
της κοινωνιας ενας ανταποκριτης και καταληγει η φωνη μου στ αυτια σου αφηγητης
μη το σκεφτεις να εκμεταλευτεις κανεναν
ειναι ολα μπουμερανγκ γυριζουνε σε σενα
Επανειλημμενα
βραδια μεθυσμενα
ξεχναω και μενα
και ταξιδευω στα χαμενα
μοναχος

Πολεμος εχει ξεκινησει
δε φοβαμαι τιποτα περιμενω το αιμα να κυλησει
τα παιζω ολα
το μισος εχει ξεχειλισει
η κακια κυριευει μα δε θα με κατακτησει
Πολεμος εχει ξεκινησει
δε φοβαμαι τιποτα περιμενω το αιμα να κυλησει
οι ανθρωποι ψαχνουν σε γυαλα που εχει ραγισει κι ειναι δυσκολη η λυση για να ξανακολλησει

Νιωθω ξενος, περικυκλωμενος,
αναστατωμενος απ το μενος
απο τις μπλε στολες κυνηγημενος
σε κοιτανε με μισο ματι αν δεν εισαι καλοντυμενος
μη φανεις αγχωμενος
γιατι ευκολα θα σε φανε
δυο λεπτα μαζι τους και μετα δυσκολα σε ξεχνανε
Ερχεται το επομενο το πεσιμο
ομως η στιγμη δεν ητανε παλι για δεσιμο
Δε τους εκανα χαρη
πηρα χαμπαρι
απεβαλλα βαρη
τιποτα πια δε με σοκαρει
τι κι αν μ εχουνε σταμπαρει
παντα το μυαλο στροφαρει
δε φοβαται πια οταν αναβουν φαρη
ξεμπλόκαρει και τεσταρει πρωτα απ ολα τον εαυτο μου
Ανασαινω
και οσο ανασαινω θα φοβιζω τον εχθρο μου
στο τετραδιο μου
εχω αληθειες μεσα σε καθε γραπτο μου
εχω καθαρο το προσωπο μου
δε θα με κανει η κοινωνια να κλειστω μεσα σε 4 τοιχους
θα κλειστω μοναχα για να γραψω στιχους
να περικυκλωθω απο ηχους
να νιωσω κλιμα(?) πολικου ψυχους
Αναζητω ελευθερια
ψαχνω την αφετηρια για την σωτηρια
γιατι ο κοσμος δε γιατρευεται οσο ειναι σε ομηρια
χαραζω πορεια μεσα στο χαος
ψαχνοντας μια ευκαιρια .