..και το Έπος προχωρούσε μ.2

35. και το Έπος προχωρούσε μέρος 2ον

Σπίθες αντοχής σε καμμένη Γης
Λυρικώς Ποιήματα
Αυτοσχεδιαστικά
Σκαρώνοντας στιχάκια
Πέρ’ από στενές Δομές κ’ πλαίσια’
Δεν αγνοώ την Πραγματικότην
Άλλοι-όλοι Άλλοι-όλοι-άλλοι
Άλλοι-όλοι, Πόσοι; βγάζουνε λεφτά
στην πλάτη τού ενός, του άλλου
εφηβικά σκιρτήσματα..
Άλλοι-όλοι-άλλοι, Άλλοι-όλοι, άλλοι. Άλλοι Πόσοι;
Πλουτίζουνε στις πλάτες μας;
Δεν αγνοώ. Δέν αγνοώ
Κύματα Ευδαιμονικά, στου Ωκεανού επιφάνειες
(και βάθη..)
Πού θα κινηθείς; Βρες την Αρμονία σου

να ρα να ρι να… Νανουρίσματα
Ατελείωτα..
να μεγαλώσει το παιδί
να ανδρωθεί’ να γίνει σωστή γυναίκα.
Όπως, όπου, όποτε’

Θέση – αντίθεση = Διάλογος ανοιχτός
Κλείνουμε συμφωνίες/
Διαπραγματευόμαστε ορθώς
– να γεμίζουν οι στιγμές ομορφιά –

Ψυχές ενωμένες
Στιγμές μονιασμένες
Ψυχές ενωμένες
στιγμές μονιασμένες
– εκεί – στην άκρια της λογικής
η Φαντασία μας ζει’ εναρμονίζεται
.
Τί θα συμβεί μετά το πέρας; Μετά το τέλος τούτης της ζωής;
Άραγε ποιός ξέρει;
Τί ναι; είναι; τί ναι η Συνείδηση; Η Ψυχή;

Μη σε πιάνει υστερία!
Δέν πάμε’ πάμε. Δέν πάμε’ πάμε πουθενά.!
Τους αφήνεις και κάνουν ό,τι να ‘ν’…
Μην τους αφήνεις’ μην αφεθείς στην παρακμή
τού ηδονιστικού Υλισμού!

Μέτρο.
Το μέτρο
Μέτρο να βρεις
Μέτρο, μετρώ
Δικαιοσύνη
Ελευθεριότης
Φιλότης
Ευσυναλλαξία
Ισορροπία
Ις-Δύναμη
Περηφανία
..όλες οι Αρετές
ό,τι συνάντησα στο σήμερα’ στο χθες
έτσι επάνω-του μένω μένει κάτω υπό τού Εν/
υπό τού Ενός τη σκιά
μές στο Φως
διάπυροι

ενέργειες πετούνε, σκάνε στον αγέρα
από ζωή σε ζωή
Τί μάς περιμένει;
Τί μαθήματα παίρνει ο καθείς;
Πότε θα τελειώσει τούτος ο κύκλος;

Πώς ν’ αντέξουμε τον πόνο;
Πώς; ο καθείς μονάχος, μοναχή;
Έξω από την Διαίρεση
– να μην Βασιλεύουν οι παράφρονες.. –
Άφρονες. – εκεί.. –
Μήν τους δίνεις δύναμη
(ούτε και εύκολα μήνα δικαιολογείς)
σημασία.. καμία ουσία δεν έχουνε’ μές στην κενότητά τους
Μήν τους δίνεις σημασία. Μές την κενότητα καμία ουσία, αξία εκεί’ μήν τους δίνεις

Πολιτικά όντα με φωνή
Αληθινή, ανθρώπινη
Κοινωνικά, πολιτικά κυρίως όντα
Ο Λόγος; Συμπαντικός
Θεία Λογική.

Βρες δύναμη
Βρες τί σε κρατεί..
Κι αντάμωσε με φίλους σου’
με καλήν προαίρεση

Μήν αφεθείς
Μία φορά; Δικό τους λάθος
Δεύτερη;..
Μήν αφεθείς να σε παρασύρουν’ κολακέψουν!
Παρα-παρά-παρά… παρα παρά πάει
Υπερβολές.
Παρα-παρά-παρά… Αυθαιρεσίες.
.
Σα λοβοτομημένα’ αυτοματοποιημένα όντα μήν κινείσθε.
Μή-Όντα. Όντα μή-όντα μή-ανθρώποι..
Υπανθρώποι, μετανθρώποι…
Παρα-παρά-παρά…
Παρα, Υπερβολικά.

Μία νέα Εποχή ξεπροβάλλει
Αυτοσχεδιαστικά μνημονικά κενά ενώνω
Συνειρμοί Μνήμης, από ΄δω από πιο πέρα
Μελωδικές Λυρικές ρυθμικά ενώνοντας στιγμές
Μελωδικές, Λυρικές..
.
Και το Έπος προχωρούσε
πίσω και μπρος.. Πού κοιτούσε;

Ένας Δύο, απλοί ρυθμοί
Ατέρμονοι Ταξιδευταί

Θάρρος πέρ΄ από το Θράσσος
Πέρ’ απ’ την Δειλία Τόλμη
Καθαρότητα Στοχεύσεως