Εισβολέας - Ρεαλιστής ft. Άκης Πιτσάνης, Σεμέλη Παπαβασιλείου (official audio release)

🔥25 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ🔥
31/5 - ΚΥΠΡΟΣ Θεατράκι Λυμπίων
10/6 - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Θέατρο Κήπου
14/6 - ΛΑΡΙΣΑ Κηποθέατρο Αλκαζάρ
15/6 - ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ Pass Strana Festival
19/6 - ΑΘΗΝΑ Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού
4/7 - ΚΥΠΡΟΣ Παγκύπριο Φεστιβάλ ΕΔΟΝ
13/7 - ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ Plastiras Lake Festival
20/7 - ΛΟΥΤΡΑ ΑΛΜΩΠΙΑΣ Φεστιβάλ Πόζαρ
24/7 - ΑΘΗΝΑ, ΛΑΤΟ Γαλάτσι
1/8 - ΧΙΟΣ
3/8 - ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ Dune Festival
9/8 - ΜΕΤΣΟΒΟ Anilio Park Festival
12/8 - ΙΚΑΡΙΑ
17/8 - ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ Amvrakia Music Festival
19/8 - ΠΑΡΟΣ Paros Park Festival
25/8 - ΚΥΘΗΡΑ
14/9 - ΛΑΜΙΑ
21/9 - ΑΘΗΝΑ
28/9 - ΠΑΤΡΑ Royal Theatre

Ρεαλιστής

Λιάκος VS Εισβολέας

Αγοράστε ψηφιακά εδώ:

Ακούστε εδώ:

Follow us

Μουσική: Ηλίας Παπανικολός
Στίχοι: Ηλίας Παπανικολός

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.

Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο,
lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.

Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,
μα πάντα νιώθω ξένος.
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος;

Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.

Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν.

Τραγούδι: Άκης Πιτσάνης, Σεμέλη Παπαβασιλείου
Κιθάρα: Σπύρος Βρυώνης
Βιολί: Άκης Πιτσάνης
Μπάσο: Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος
Video: SRGB_net

©&℗ Fishbowl Music Tank

Εισβολέας

#Liakos_vs_Eisvoleas

[flamecatcher]

Αγαπάω ρε εισβο... Αγαπάω καψουρευομαι δε μπορώ να στο εξηγήσω... Τι έπος ήτανε αυτό το τραγούδι

[Alekos]

Κάθε φορά που αλλάζει στην ❤ μου το ομορφότερο τραγούδι! Ο καλλιτέχνης πάντα είναι ίδιος, γι'αυτό επιλέγω να με δίπλα σε αυτόν που με αγαπάει πιο πολύ απ όλους, Έτσι πιστεύω πως όπου και αν σταθεί είναι η ψυχή όλου του τόπου.

[kapucinofree]

Πολύ ωραίο κομμάτι τραγούδι καλό προσπάθεια 💪👌🏆❤️

[clairelars]

Υπέροχο, όλο το άλμπουμ είναι διαμάντι

[ΣταύροςΟξούζογλου]

Εθνική κληρονομιά είσαι Λίακο να σε καλά εσύ και όσους αγαπάς κ σε αγαπάνε ;)

[alainmatalas]

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
Κι οι ουτοπίες με πνίγουν
Τα όνειρά μου σταματούν
Μόλις τα μάτια ανοίγουν

Τι να σου πω για ποιους εχθρούς
Για αλήθεια και για ψέμα
Εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
Να πολεμήσω εμένα

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο
Άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο
Χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο
Βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο
Δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο
Lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι
Αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα
Όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα
Μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο
Ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
Κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ
Το όνομά μου είναι Ηλίας
Ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας
Διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
Και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
Κι οι ουτοπίες με πνίγουν
Τα όνειρά μου σταματούν
Μόλις τα μάτια ανοίγουν

Τι να σου πω δεν ξέρω πώς
Μα πάντα νιώθω ξένος
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
Κι απελευθερωμένος;

Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
Υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής
Γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής
Δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω
Οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο
Όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες
Την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες
Τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα
Αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες
Στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες
Καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
Γραφειοκράτες και όργανα
Πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
Έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας
Το όνομά μου είναι Ηλίας
Ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας
Διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
Και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
Που τη ζωή ξεχνάνε

Και γίνε πια ρεαλιστής
Γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν
Τα όνειρά σου ξεκινούν
Μόλις τα μάτια κλείνουν

[poppytoumarkou]

Δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο ρε φίλε... Πολύ δύσκολα.

[Trifillara]

Ελλάς μόνο μάγκες ζήτω η Ελλάς ωραίο τραγούδι

[AHNEZOS]

Δίνεις πόνο Λιάκο, και δεν μας σκοτωνεις, μας δυναμώνεις.

[mixaelaskour]

Τι να σου πω για τους εχθρούς για αλήθεια και για ψέμα..

[arduinomaster]

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.

Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο,
lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.

Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,
μα πάντα νιώθω ξένος.
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος;

Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.

Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν.