Ο στοχασμός και η έκφραση στο έργο του Δημητρίου Λιαντίνη - Χρύσα Νικολάκη

preview_player
Показать описание
Ομιλία, στον Πολιτιστικό Σύλλογο Παλαίχθων, της κριτικού λογοτεχνίας, Χρύσας Νικολάκη, με θέμα: "Ο στοχασμός και η έκφραση στο έργο του Δημητρίου Λιαντίνη"

16 Απριλίου 2021
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Αγαπητέ Σωκράτη, νομίζω πως δεν είναι πρέπον να κρίνουμε με τέτοια λόγια κάποιον που έχει πεθάνει και δεν δύναται να αμυνθεί. Ότι και αν συμβολίζει για σένα ο Λιαντίνης δεν είναι ανάγκη να εκφράζεσαι με τόσο μίσος. Για μένα ο άνθρωπος αυτός ήταν διαμάντι. Δάσκαλος με Δ κεφαλαίο. Μου άνοιξε τα μάτια. Τον ευχαριστώ για το έργο του. Από όσα έχω καταλάβει διαβάζοντας τα βιβλία του και ακούγοντας τις διαλέξεις του, έχω να σου πω το εξής: Όταν λέει ότι ο Ελληνισμός πέθανε, (για αυτό φαντάζομαι τον καλείς αρνητή της συνέχειας του Ελληνισμού), εννοεί ότι από την επικράτηση του Χριστιανισμού και εντεύθεν, ο ελληνικός τρόπος σκέψης έχει πεθάνει. Οι αξίες αντικαταστάθηκαν από νέες. Έτσι για παράδειγμα φτάσαμε από το <<Οὐκ εἴθισται τοῖς Ἕλλησι προσκυνέειν>> στους γονυπετείς πιστούς που έχουν κάνει τάματα στην Παναγιά της Τήνου. Από τους ελεύθερους ¨Ελληνες στους <<δούλους>> του Θεού. Από τον δα-ί-μονα στον δαίμονα και ούτω καθεξής. Αν πεις σε έναν σύγχρονο Έλληνα τι είναι ο διάβολος θα σου μιλήσει για σατανάδες και κόλαση κλπ. Ενώ για τους αρχαίους ήταν ο διαβάλλων. Επειδή μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που είναι επί το πλείστον Χριστιανική δεν σημαίνει ότι πρέπει να ασπαστούμε το δόγμα αυτό. Προτιμώ τον αρχαιοελληνικό τρόπο σκέψης. Μου ταιριάζει περισσότερο αυτή η κοσμοθέαση. Ο καθένας λοιπόν όπως καταλαβαίνεις έχει τα δικά του πιστεύω. Αντί να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, καλόν είναι να συσπειρωθούμε. Μια ζωή αυτός ο λαός να είναι μέσα στη διχόνοια και να αιματοκυλίεται σε εμφυλίους! Καλή συνέχεια λοιπόν συνάνθρωπε, συνέλληνα.

grcfalcon
Автор

Μπράβο στον ΠΑΛΑΙΘΩΝΑ και για αυτή την επιλογή! Οι σταχυολογήσεις της κυρίας Χρύσας Νικολάκη φωτίσανε πολλές πτυχές του έργου του Δασκάλου Δημήτρη Λιαντίνη.

ΓιώργοςΜετήλλιας