άτιτλο 1983

άτιτλο 83
Τον πήρε η δημιουργία του
και τον σκόρπισε στους πέντε ανέμους.
Τους τέσσερεις τους γνωρίζω
- όπως και σεις –
τον πέμπτο όχι.

Γι’ αυτό και με καταβροχθίζει.
Τον πήρε η δημιουργία του
και τον σκόρπισε στους πέντε ανέμους.
Και δεν ήταν πια «αυτός»!
Ποτέ δεν υπήρξε «αυτός»!
Γιατί, τι μπορεί να είναι «αυτός» η ο «άλλος»!.
Τι είναι αυτό το καγκελοφραγμα
που ορίζει, προσδιορίζει,
κι όλα τα σχετικά?

Τον πήρε η δημιουργία του
και τον σκόρπισε στους πέντε ανέμους.
Και τι τάχα!
Από εκεί ερχόμαστε.
Τώρα πως μερικοί κατορθώνουν
να κάνουν τα σώματα τους ασκιά,
ασκιά που φυλακίζουν αέρα,
δική τους δουλειά.
Δεν το ξέρω
ούτε θα το μάθω.
Γι’ αυτό και κλαίω μαζί του.
Τον πήρε η δημιουργία του
Και τον σκόρπισε στους πέντε ανέμους.

Αισθανόταν.
Αυτός, αισθανόταν,
Μα παραπέρα ποιος;
Κάνεις δεν έβλεπε
πέρα απ’ τ’ ασκιά του αέρα.

Ένας επιστήμονας
βρήκε μια αλήθεια,
και σώπασε.

Ένας δημιουργός
αισθάνθηκε,
και πέθανε.