ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Χ - ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

Γραμμενο το 1999 για τον κύκλο τραγουδιών "Περιπλανώμενες μοναξιές I" σε στίχους του Λουκά Ταμπουρατζή ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ & ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ..."ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ" ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ
....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑΣΗ-ΑΚΡΟΑΣΗ-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Χ

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΟΥΚΑΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΤΖΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

Χαμένος στις μνήμες μιας ξένης πόλης
Εκεί που για λίγες ώρες άγγιξα το θαύμα
Τώρα κλεισμένος στα δικά μου μονοπάτια
Γυρεύω μ' αγωνία γιατρειά για της ψυχής το τραύμα
Εικόνες που γυρίζουν τρελαμένες στο μυαλό μου
Έρχονται συνέχεια να μου ξυπνήσουνε τη θλίψη
Κόμπος μεγάλος και βαρύς μου κόβει την ανάσα
Μελαγχολώ ανυπεράσπιστος στου φεγγαριού τη δύση
Τα σύννεφα πάνω μου ουρλιάζουν
Δάκρυα θέλουνε να βρέξουν
Τ' αστέρια όλα σβήσαν, έπαψαν οι μουσικές
Και οι άγγελοι κατέβηκαν στεφάνι να μου πλέξουν
Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι αν νέκρωσε η ψυχή μου...
Κοιτάω μέσα μου βαθιά και ένα απέραντο κενό με σημαδεύει
Με νόημα κλείνει το μάτι ύμνους τραγουδώντας
Και του θανάτου η αίσθηση με κυριεύει...
Αναρωτιέμαι πάλι αν έχω τις δυνάμεις
Να βγω απο δω πέρα ζωντανός...
Μουδιάσαν οι αλήθειες μου, τα πάθη και τα μίση
Και ο Ερωτας -θύτης μα και θύμα- κοίτεται αιμόφυρτος
Της ζωής μου νιώθω θεατής
Μοναδικός εναπομείναντας στη μέση της πρεμιέρας
Η πλοκή εξαϋλώθηκε σα σκόνη στον αέρα
Και στο σανίδι περιμένω νευρικά να πέσει η αυλαία
Το νόημα χάθηκε σε τούτο δω το έργο
Μα το τέλος φαίνεται πως αργεί να έρθει
Ξεχνούν τα λόγια οι ηθοποιοί, τους κυριεύει μένος
Κι ο σκηνοθέτης διστάζει ο καημένος
Να φέρει κάποιον "απο μηχανής θεό"
Την τελευταία πράξη με επίλογο σοφό να κλείσει...