ΗΛΜΑ

Ένας χρόνος κλείνει σήμερα από το φευγιό της πολυαγαπημένης μας Μάτας. Της λατρεμένης μάνας, γιαγιά, θείας, της αγαπημένης φιλενάδας. Όλο αυτό το καιρό στριφογύρναγε στο μυαλό μου πως θα μπορούσα να της πω τα τόσα ευχαριστώ που της χρωστάω. Τις τόσες συγγνώμες για όσες στεναχώριες της έδωσα. Όλα αυτά που δε τις είπα και δε πρόλαβα γιατί νόμιζα πως θα ήταν για χρόνια εδώ.

Έτσι πήρα τα πενάκια μου και τις γραφίδες μου και άρχισα να σχεδιάζω. Και πιστέψτε με δεν ήταν εύκολο. Κάθε γραμμή ήταν μια έκρηξη συναισθημάτων, κάθε χρώμα με έκανε να σφίγγω τα βλέφαρα μου και ένα ένα τα καρέ βαθειά ανάσα και τσιγάρο.

Είχα υποσχεθεί θα το ανέβαζα σήμερα 19 Ιουνίου του 23. Δεν κατάφερα να το τελειώσω. Όμως η υπόσχεση είναι υπόσχεση και ας ανέβει όπως είναι. Μα ξαναδίνω λόγο πως θα το τελειώσω και θα το ανεβάσω ολοκληρωμένο όπως πρέπει, όπως το φαντάστηκα, όπως θα ήθελα να γίνει.

Στη τελευταία πόρτα που άνοιξε να ξαναβρεθεί στην αγαπημένη της παραλία στον Φάρο Ικαρίας. Και αγναντεύοντας τον ορίζοντα να εμφανιστεί ο μπαμπάς με το ΗΛΜΑ για μια τελευταία βόλτα στους αγαπημένους. Νέα, χαμογελαστή.