Ζελατίνα - Τάνια Τσανακλίδου , Άλσος Βείκου

«Την άνοιξη, βγήκαμε στον δρόμο και μας άρεσε. Είδαμε σε πρόσωπα σκυθρωπά να σκάει ένα χαμόγελο. Έτσι πήραμε κουράγιο και λέμε το καλοκαίρι να ταξιδέψουμε όπου μας πάει ο δρόμος , γιατί ο δρόμος ξέρει...Και ξέρουμε κι εμείς πως όποιος μένει ακίνητος σε αυτό το δύσκολο καιρό είναι σαν να παρατάει τα όπλα. Εμείς έχουμε όπλο το τραγούδι και δεν το βάζουμε κάτω.

Επιθυμία μας είναι να περιορίζονται στο ελάχιστο αμοιβές και έξοδα να καταφέρουμε να έχουμε το ελάχιστο δυνατό εισιτήριο. Η παράσταση αυτή έχει τη λογική του δρόμου , τη χαρά του απρόσμενου , την ευλογία του μοιράζομαι και μια ωραία ηρωική τρέλα.

Ποιοι είμαστε εμείς ? Έξη κορυφαίοι μουσικοί , αγαπημένοι μου φίλοι ο Αντώνης Ανδρέου(τρομπόνι) , ο Αλέξανδρος Κτιστάκης (ντραμς , κρουστά) , ο Σωτήρης Λεμονίδης (πιάνο , ακορντεόν) , η Ίρις Λουκά ( βιολί) , ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας (κιθάρα) και ο Παναγιώτης Τσεβάς (ακορντεόν).Μαζί μας ο Δημήτρης Καρπούζας (ηχοληψία) , ο Περικλής Μαθιέλης (φωτισμοί) και η Σοφία Παπουλάκου (τραγούδι) που πάντα ήθελε να ναι μαζί μας.

Καλή αντάμωση
Τάνια

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος στα πόδια μου το φως
Τη μάνα μου την λέγανε Κατίνα
Και σπίτι μου κι αγάπη μου ο βυθός

Μ' αρέσουνε τα όμορφα φουστάνια
Που έχουνε στο πλάι τη ραφή
Εκεί μετράω εγώ την περηφάνια
Φαρμάκι όταν στάζει η οροφή

Και πάω και αγαπάω
Αχ -- τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια

Το πρώτο μου φθινόπωρο φανήκαν
Τα κλαράκια μου
Και κάθισα και μέτρησα κι εγώ
Τα φυλλαράκια μου
Στα χέρια τα κουβάλησα τα νιάτα μου
Τα υπάρχοντα
Και φαίνεται του γυάλισα του έρωτα
Του άρχοντα

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω...

Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος τα πόδια μου το φως
Που φόρεσα καινούρια καπαρντίνα
Και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός