PeopleFirst Podcast #1 -Μπορούμε να έχουμε ένα εργασιακό περιβάλλον πιο ανθρωποκεντρικό;

Το πρώτο επεισόδιο του podcast μας είναι γεγονός.

Σε αυτό το επεισόδιο εξηγούμε πώς πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε αυτό το podcast, γιατί φτάσαμε σήμερα να θεωρούμε αποδεκτό η πλειοψηφία του κόσμου να μην αγαπά τη δουλειά του, τι κάνει μια εταιρεία ανθρωποκεντρική και ποιο είναι το δικό μας πλάνο για να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια ανθρωποκεντρική κουλτούρα.

Εσύ τι νομίζεις; Είναι εφικτό η πλειοψηφία του κόσμου να αγαπά τη δουλειά του ή μήπως είναι μια ουτοπία;

Στείλε μας τα σχόλια σου. Θα μας βρεις σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα.

[peppinosskoullos]

Δυστυχώς η απάντηση είναι, ναι. Ζούμε στον κόσμο μας. ‘Όχι με την «αστεία» ερμηνεία αλλά κυριολεκτικά. Η κάθε κλίκα, όπως τις χαρακτηρίζει και ο Αντρέας, ζει στον δικό της κόσμο. Και ο λόγος είναι απλός. Έλλειψη επικοινωνίας και διαφάνειας. Πρέπει ο εργοδότης να γνωρίζει τα προβλήματα των ανθρώπων του, τις ανάγκες τους αλλά και τις ικανότητές τους, έτσι ώστε να τις επιβραβεύει σωστά. Χωρίς να θέλω να φανώ κακός, αλλά και η απόλυση είναι μέσα στη διαφάνεια. Κάποιες απολύσεις, ναι, φέρνουν την ισορροπία πολλές φορές ανάμεσα στους ανθρώπους μιας εταιρείας.

Επίσης και ο εργοδοτούμενος πρέπει να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα από τα βάρη που κουβαλά (ή κουβαλούσε τόσα χρόνια για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται) ο κάθε εργοδότης. Πρέπει ο παράγοντας «Ρίσκο» να γίνει ξεκάθαρος στους εργοδοτούμενους έτσι ώστε να μπορούν να μπουν στα παπούτσια του κάθε εργοδότη.

Και κάτι σαν κατακλείδα προς τους εργοδότες που θέλουν να γίνουν σπουδαίοι team leaders. Δεν υπάρχει καμία ντροπή, όσο σπουδαίος, τρανός και καταξιωμένος κι αν είσαι, στο να παραδέχεσαι πως κάποια πράγματα δεν τα κατέχεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη δύναμης, από το να ζητάς βοήθεια από κάποιον καλύτερο από εσένα.
Αναγνωριζουμε τις αδυναμίες μας, ζητούμε βοήθεια από άλλους και τους τοποθετούμε στα σωστά πόστα, αναγνωρίζουμε την καλή δουλειά και την επιβραβεύουμε, όχι σωστά (το σωστά είναι υποκειμενικό), αλλά δίκαια.

Περκιμον πάμε τούντην χώρα λιον μπροστά τζαι να μπορώ να πάω στο Μόναχο ξανά τζαι να φορώ την φανέλα με το «Σαν την Κυπρον, εν εσχει» τζαι να το νιώθω!
Καλή συνέχει παιθκιά!

[SotosGL]

Εν εφικτό να γίνει, απλά χρειάζονται οι σωστοί ανθρώποι στις κατάλληλες θέσεις(πχ. managers).