1961 Φτωχαδάκια και λεφτάδες

Φώντας: Τι τρέχει, ρε Φανή;
Φανή: Καλορίζικο.
Φώντας: Να ’σαι καλά.
Φανή: Δε μου λες, ρε κύριε, έτσι κάνουν στο χωριό σου; Γίνονται της Αναλήψεως χωρίς να πούνε τίποτα;… Μπαρντόν στην παρέα σου.
Τεό: Παρακαλώ, παρακαλώ.
Φανή: Έφυγες από τον Πειραιά. Δεν έκανε να μου πεις, “Φανίτσα, φεύγω”;
Φώντας: Αφού γουστάριζα πολυκατοικία στην Αθήνα;
Φανή: Κι εγώ; Τρία χρόνια έρωτας; Έτσι τα σβήνουνε, κύριε Φώντα;
Τεό: Τρία χρόνια;
Φανή: Εγώ, που λες, κύριε Φιόγκο μου–
Τεό: Φιόγκο;!
Φανή: –εγώ περνούσα ήσυχα κι ωραία. Έρχεται ο κύριος από δω και με αρχίζει στο πίτσι-πίτσι. Κάτι φεγγάρια, κάτι βαρκάδες, κάτι τραγούδια. Γυναίκα ήμουνα, έπεσα.
Τεό: Δηλαδή, πώς πέσατε;
Φανή: Όπως πέφτουν όλες οι γυναίκες.
Τεό: Ξαπλωτή;
Φανή: Ψήθηκα, μωρέ, πώς το λένε;
Φώντας: Για προχώρει με την όπισθεν. Τι δουλειά έχουν οι ανθρώποι μαζί μας;
Φανή: Θέλω να ξέρει ο κόσμος γιατί θα σου ρίξω βιτριόλι.
Φώντας: Και τι με πέρασες, για λαβομάνο να μου ρίξεις βιτριόλι;
Φανή: Σε πέρασα για άντρα που δεν κρατάει το λόγο του. [Στρέφεται στον Τεό.] Έπρεπε ν’ ακούσεις τι παραμύθια μου έλεγε, κύριε Φιόγκο μου.
Τεό: Θα σας παρακαλέσω πολύ να λύσετε αυτόν το φιόγκο!
Φώντας: Ωραία. Και τώρα τι γουστάρεις;
Φανή: Να καθαρίσω.
Τεό: Δηλαδή, ζητάτε καθαριστήριο;
Φώντας: Όχι, ζητάει τις φάπες της.
Φανή: Τι λες; Θα μας δείρεις κιόλας; Μας κορόιδεψες, μας παράτησες και θα μας δείρεις κι από πάνω. Απατεώνα! Αν βαστάν’ τα κότσια σου, τόλμα!
Φώντας: Μέτρα πρώτο!
[Ο Φώντας ΧΑΣΤΟΥΚΙΖΕΙ τη Φανή.]
Τζούλια: Κύριε Μπαρδούση, τι είν’ αυτά; Χτυπάτε μια γυναίκα;
Φώντας: Χτυπώ.
Τζούλια: Μια γυναίκα δεν τη χτυπάνε ούτε με τριαντάφυλλο!
Φώντας: Σάμπως εγώ τη χτύπησα με τριαντάφυλλο; Με το χέρι τη χτύπησα!
Τζούλια: [στη Φανή] Ελάτε, ελάτε, δεσποινίς, ηρεμήστε. Τον προκαλέσατε όμως κι εσείς, γι’ αυτό παραφέρθηκε. Ελάτε, ας μη δώσουμε συνέχεια σ’ αυτό το επεισόδιο.
Φανή: Φώντα μου! [Πέφτει στην αγκαλιά του.] Γι’ αυτό μ’ αρέσεις, γιατί είσαι σκληρός!
Φώντας: Είσαι εντάξει τώρα;
Φανή: [τρίβοντας το μάγουλό της] Ναι, Φώντα μου.
Φώντας: Άντε μέσα κι έρχομαι.
Φανή: Ναι, Φώντα μου, όπως θέλεις. [στους υπόλοιπους] Συγγνώμη.
Τεό: Παρακαλώ…
[Η Φανή φεύγει.]
Φώντας: Δε γίνεται στα σαλόνια, ε;
Τζούλια: Ποιο;
Φώντας: Το χαστούκι.
Τεό: Ιιι! Να χαστουκίσεις μία κυρία του κόσμου;!
Φώντας: Δοκίμασε μια δόση. Εγώ σου λέω ότι τις στρώνει και τις κυρίες του κόσμου.