Τα Λόγια των Δρόμων / Mr Post Fluxus #music

Τα Λόγια των Δρόμων
Στα στενά της πόλης γράφουμε ιστορίες, εκεί που οι μέρες γερνάνε και οι νύχτες ξεχνούν.
Καπνός από τσιγάρα και ανάσες βαριές, τα όνειρα μας δεν χωράνε σε κλειστά δωμάτια.

Οι τοίχοι έχουν αυτιά, οι σκιές μάτια που κοιτάνε βαθιά.
Δεν ψάχνουμε σωτήρες, μονάχα ανθρώπους να μιλήσουν τη γλώσσα μας.

Οι φίλοι μας δεν χάθηκαν, ζουν μέσα στις φράσεις μας,
σε κάθε γωνιά που φωνάζει "αντίσταση." Είστε ακόμα εδώ, στις ρωγμές της ψυχής μας.

Η μουσική της πόλης είναι τα βήματα μας, τα λάστιχα στους δρόμους, το βάρος στα λόγια.
Ζούμε στο "τώρα," γιατί το αύριο δεν μας έταξε τίποτα. Πίνουμε μια μπύρα για να γιορτάσουμε,
πίνουμε άλλη μία για να αντέξουμε.

Δεν είμαστε φτιαγμένοι για γραφεία και ρουτίνα, είμαστε οι σιωπές που σπάνε τη σιγή.
Εκεί που οι ήχοι της ζωής γίνονται σύνθημα, κι η τέχνη δεν φοβάται να δείξει τα δόντια της.

Στα παγκάκια γράψαμε τις αλήθειες μας, στις διαδρομές χαράξαμε τον χάρτη μας.
Ό,τι χάσαμε, το κουβαλάμε μαζί μας, σε τραγούδια, σε σχέδια, σε όνειρα.

Αν σε ρωτήσουν ποιοι ήμασταν, πες τους: αυτοί που έμαθαν να ζουν με την απώλεια.
Πες τους: αυτοί που έδωσαν φωνή στη σιωπή.

Κι όταν έρθει η στιγμή να φύγουμε, θα αφήσουμε πίσω μας σημάδια.
Όχι για να μας θυμούνται, αλλά για να συνεχίσουν.

Γεννηθήκαμε μέσα σε καμένα όνειρα, στους δρόμους της πόλης μετράμε τη ζωή.
Πάνω στις σανίδες μας χαράξαμε το μανιφέστο μας: "Ζήσε γρήγορα, πέσε δυνατά, σήκω ξανά."

Η μέρα μας μυρίζει βενζίνη, η νύχτα μας αγκαλιάζει με τις σκιές της.
Εδώ, όπου οι γωνίες κρύβουν ιστορίες και οι τοίχοι ψιθυρίζουν τις αλήθειες που κανείς δεν θέλει να ακούσει.

Τα παιδικά όνειρα έγιναν θρύψαλα σε φτηνά σπίτια, σε κλειστές πόρτες και τηγανητές πατάτες.
Βάλαμε φωτιά, όχι για να κάψουμε, αλλά για να ζεστάνουμε τον χειμώνα που μας πάγωσε την ψυχή.

Στο πάρκο του Φωκά ξεψύχησε η ιστορία, ήταν γραμμένη με μαρκαδόρους στα παγκάκια.
Η ζωή μας δεν ήταν ποτέ εύκολη, μα ήταν πάντα αληθινή.

Άδεια λόγια, γεμάτα σιωπές. Κι εμείς, εδώ, με σανίδες, με κιθάρες που τσιρίζουν,
με μολύβια, με μικρόφωνα και χρώματα, αναζητούμε την ελευθερία σε κάθε γραμμή του σπρέι.

Δεν είμαστε οι ήρωες που χρειάζεστε, είμαστε οι αλήτες που δεν θα ξεχάσετε.

Για τους αλήτες του δρόμου που φύγανε νωρίς…

Mr Post Fluxus