filmov
tv
Λάθος Εποχή - Ένα τέλος αντάξιο

Показать описание
Στίχοι, ερμηνεία: Χωρίς Κανόνα
Μουσική: Orphanatic "En Route Project"
Dijurido: Hool132
Ηχογράφηση: Απών
Ηχοληψία, master: DFC "Frequency sound studio"
Φωτογραφίες: Ευάγγελος Δασκαλάκης
Στίχοι:
Κοιτάζοντας αδιάφορα
αδιάφορες φωτογραφίες απ’ τα σχολικά μου χρόνια
αναπολώ τον καιρό εκείνο που περίμενα πεισματικά να τελειώσει
μαζί με το σχολείο μήπως σταματήσει ο βιασμός σκέφτομαι πως
αν τελικά είχα καταφέρει να ξεκληρίσω το σχολείο
οι εικόνες ετούτες θα είχαν κάποιου άλλου είδους χρηστική αξία
για τα δελτία των εννιά και τους αστυνομικούς φακέλους
θα αποτελούσαν κάποιου είδους σαν στοιχείο.
οι γονείς μας είναι οι άνθρωποι που οριοθέτησαν την αποτυχία
σε ένα σύστημα ευκαιριών αρκεί να είσαι σκυμμένος αιμοδιψής
και προπάντων σιωπηλός μα αν αναλογιστούμε τους ανθρώπους που
θέλαν να πλάσουν θα τους κρεμάγαμε για αντεπαναστάτες
τα δικά σου παιδιά ξεψυχήσαν από τη πρώτη φορά
που ξεστομίσαν τη λέξη μητέρα
έπαψα να κοιμάμαι ανήσυχα από τότε που αποφάσισα να τα γαμήσω όλα
οι αποτυχίες μου μαζεμένες πλάι στη διαφορετικότητά μου
αποτελούν ένα τεκμήριο πως αυτό εδώ το σύστημα
δεν είναι καθόλου τέλειο εκτός από σκλάβους και αφέντες
γεννά και ένα μάτσο σκατά είμαι ένα κινούμενο μανιφέστο
δίχως φανφάρες για προλετάριους και δυσνόητες λέξεις
που αδυνατεί να κατανοήσει όλο το προλεταριάτο μαζί
μάλλον και η ίδια μου η ζωή είναι μια μικρού μήκους ταινία
που αναζητώ ένα τέλος αντάξιο και την εκδίκηση του πρωταγωνιστή.
Μουσική: Orphanatic "En Route Project"
Dijurido: Hool132
Ηχογράφηση: Απών
Ηχοληψία, master: DFC "Frequency sound studio"
Φωτογραφίες: Ευάγγελος Δασκαλάκης
Στίχοι:
Κοιτάζοντας αδιάφορα
αδιάφορες φωτογραφίες απ’ τα σχολικά μου χρόνια
αναπολώ τον καιρό εκείνο που περίμενα πεισματικά να τελειώσει
μαζί με το σχολείο μήπως σταματήσει ο βιασμός σκέφτομαι πως
αν τελικά είχα καταφέρει να ξεκληρίσω το σχολείο
οι εικόνες ετούτες θα είχαν κάποιου άλλου είδους χρηστική αξία
για τα δελτία των εννιά και τους αστυνομικούς φακέλους
θα αποτελούσαν κάποιου είδους σαν στοιχείο.
οι γονείς μας είναι οι άνθρωποι που οριοθέτησαν την αποτυχία
σε ένα σύστημα ευκαιριών αρκεί να είσαι σκυμμένος αιμοδιψής
και προπάντων σιωπηλός μα αν αναλογιστούμε τους ανθρώπους που
θέλαν να πλάσουν θα τους κρεμάγαμε για αντεπαναστάτες
τα δικά σου παιδιά ξεψυχήσαν από τη πρώτη φορά
που ξεστομίσαν τη λέξη μητέρα
έπαψα να κοιμάμαι ανήσυχα από τότε που αποφάσισα να τα γαμήσω όλα
οι αποτυχίες μου μαζεμένες πλάι στη διαφορετικότητά μου
αποτελούν ένα τεκμήριο πως αυτό εδώ το σύστημα
δεν είναι καθόλου τέλειο εκτός από σκλάβους και αφέντες
γεννά και ένα μάτσο σκατά είμαι ένα κινούμενο μανιφέστο
δίχως φανφάρες για προλετάριους και δυσνόητες λέξεις
που αδυνατεί να κατανοήσει όλο το προλεταριάτο μαζί
μάλλον και η ίδια μου η ζωή είναι μια μικρού μήκους ταινία
που αναζητώ ένα τέλος αντάξιο και την εκδίκηση του πρωταγωνιστή.