Ey Vahid!

Müəllif və səsləndirdi: Qüdrət Musa

Ey Vahid...
Hekayə deməyə çatmır hövsələ,
Bu uzun romanda bir dostluq eşqi.
Bir qapı qonşuyuq gediş-gəlişlə,
İndi bu da yoxdur, kəsilib səsi.

Kitab deyil yazım hər sətrə bir-bir,
Gülüşünə möhtac, qalmayıb səbir.
Ey Allah, çox gördün sən onu mənə.
Zülmət mənzərələr, üsyanlı təsvir.

İlahi, necə də şokdayam bir an,
İnana bilmirəm sənsizliyinə.
Göz yaşımı yuyur qatilin şeytan,
Mən hər gün gedirəm sənli günlərə.

Bilirəm, yanımdadır, hara getsəmdə,
Amma ki, yuxuma gəlmirsən niyə?
Elə bil yuxumla sirdaş olmusan,
Qorxursan, özümə edəm nələrsə.

Sən getdin soyudu isti havalar,
Kaş, olaydı əldə zamanın çarxı.
Qopmazdı yerindən göydə ulduzlar,
Sürgünə apardı bu qardaş dağı.

Gecəmlə ağlaram hər bir saniyə,
Uşaqlıq dostumdan qaldı xatirə.
Kədər ürəyimdə qurub məskəni,
Bağışla, qəzada itirdim səni.

Bu necə əzabdır, bu necə həyat!
Sən gedəndən nəfəs haramdır mənə.
Bu necə müntəzir, bu necə təzat!
O qəza anında ölmüşəm məndə.

Ey Vahid, yerində, göyün dostusan,
Sən mənim qardaşlıq dünyamsan, axı
Məzar səninçün deyil, dur gedək oyan!
Mən sənsiz həç nəyəm, bilirsən, axı.