filmov
tv
Giselle Lucía Navarro | KΑΘΗΚΟΝ

Показать описание
Η Μαρία Πανουσιάδου διαβάζει το ΚΑΘΗΚΟΝ της Giselle Lucía Navarro.
Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
Ανθολογεί ο Σωτήριος Παστάκας
***
Παραγωγή του Εξιτήριον για το WPM ׀ Greece
***
Created by Μαρία Πανουσιάδου για το Εξιτήριον, 2023
***
-Giselle Lucía Navarro
DEBER
Mis manos tejen la humedad del recuerdo.
Debajo de mis pies
la raíz del árbol de mi infancia todavía palpita.
En el espacio donde crecía un bosque
ahora fragua el silencio.
El silencio contenido
como el rostro mutilado de las venas de nuestra tierra.
El silencio como el juicio de los que vendrán,
la huella del desgaje,
las bombas,
lo extinto
y el corazón desangrándose.
Me acuesto sobre el lugar donde creía el árbol.
La tierra donde crecerán mis hijos
no puede ser un espacio baldío.
***
-Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
ΚΑΘΗΚΟΝ
Τα χέρια μου πλέκουν την υγρασία της μνήμης.
Κάτω από τα πόδια μου
η ρίζα του δέντρου της παιδικής μου ηλικίας εξακολουθεί να πάλλεται.
Στο χώρο όπου κάποτε φύτρωνε ένα δάσος
τώρα πήζει η σιωπή.
Η σιωπή που εμπεριέχεται
σαν το ακρωτηριασμένο πρόσωπο των φλεβών της γης μας.
Η σιωπή ως η κρίση όσων θα έρθουν,
το ίχνος του χωρισμού,
οι βόμβες,
το αφανισμένο
και η καρδιά που αιμορραγεί.
Ξαπλώνω στο σημείο όπου νόμιζα ότι ήταν το δέντρο.
Η γη όπου θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου
δεν μπορεί να είναι ένας χερσότοπος.
-Giselle Lucía Navarro
#Exitirion #WPM #WPM_Greece #PoesiaHispanoamericanaActual
Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
Ανθολογεί ο Σωτήριος Παστάκας
***
Παραγωγή του Εξιτήριον για το WPM ׀ Greece
***
Created by Μαρία Πανουσιάδου για το Εξιτήριον, 2023
***
-Giselle Lucía Navarro
DEBER
Mis manos tejen la humedad del recuerdo.
Debajo de mis pies
la raíz del árbol de mi infancia todavía palpita.
En el espacio donde crecía un bosque
ahora fragua el silencio.
El silencio contenido
como el rostro mutilado de las venas de nuestra tierra.
El silencio como el juicio de los que vendrán,
la huella del desgaje,
las bombas,
lo extinto
y el corazón desangrándose.
Me acuesto sobre el lugar donde creía el árbol.
La tierra donde crecerán mis hijos
no puede ser un espacio baldío.
***
-Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
ΚΑΘΗΚΟΝ
Τα χέρια μου πλέκουν την υγρασία της μνήμης.
Κάτω από τα πόδια μου
η ρίζα του δέντρου της παιδικής μου ηλικίας εξακολουθεί να πάλλεται.
Στο χώρο όπου κάποτε φύτρωνε ένα δάσος
τώρα πήζει η σιωπή.
Η σιωπή που εμπεριέχεται
σαν το ακρωτηριασμένο πρόσωπο των φλεβών της γης μας.
Η σιωπή ως η κρίση όσων θα έρθουν,
το ίχνος του χωρισμού,
οι βόμβες,
το αφανισμένο
και η καρδιά που αιμορραγεί.
Ξαπλώνω στο σημείο όπου νόμιζα ότι ήταν το δέντρο.
Η γη όπου θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου
δεν μπορεί να είναι ένας χερσότοπος.
-Giselle Lucía Navarro
#Exitirion #WPM #WPM_Greece #PoesiaHispanoamericanaActual