Lohusalık dönemi: Anneler anlatıyor

Doğumdan sonra annenin fiziksel ve ruhsal olarak iyileştiği ve kendine geldiği 40 günlük sürece "lohusalık" deniyor. Bu süreç bazı annelerde 6-8 hafta kadar sürüyor, bazen daha da uzayabiliyor.

Hem annenin bebeğe hem de bebeğin hayata adapte olduğu bu dönem hekimler ve psikologlar tarafından kritik ve önemli bulunuyor. Anne ve bebeğin sağlık durumu, doğum hikayeleri, hormonal değişiklikler, ve çevresel faktörler anneleri depresyona itebiliyor.

Peki "post-partum" olarak da anılan lohusalık döneminde neler yaşanıyor? Yeni doğum yapmış annelere ve uzmanlara sorduk.

Haber - video: Neyran Elden
Grafikler: Mesut Ersöz

[Naveah]

7 aylık bir anne olarak şunu diyebilirim ki lohusalık döneminde kadınların kadına yaptığı zulmü başka kimse yapmıyor. Rahat bırakın anneleri, yardımınız saçma müdahalelere dönüşmesin, anneye yetersizlik hissini yaşatmayın. Yardımınızı istemiyorsa anne bilin ki gerçekten istemiyordur, kendi egonuz için yormayın anneleri

[sabisem]

Annem ve kayınvalidem uzakta. İyi ki gerçekten karışa karışa çocuk büyütülmez. Bu depresyonun bile sebebi büyükler.

[kubracanturk]

Doğum yapıp bu duyguları yaşayan kadınları, yine en çok bu yollardan geçmiş annelerin yargılayıp, baskı yapması işleri daha çok zora sokuyor.

[pnar]

Etraftaki insanlar kadınların lohusa depresyonuna girmesini engelleyebilir. Ama tam tersi depresyona girmesine bile sebep olabiliyorlar

[nailecanatandogan]

Nasıl güzel bir video olmuş... Deneyimlerini içtenlikle paylaşan canım annelerim yüreğinize sağlık. Çocuklarınızla birlikte sağlıklı, uzun bir ömrümüz olsun 🙏

[HaydarAtak]

Dans egitmeninin tespitleri cok isabetli. Anne onemli aslinda. Cunku anne iyiyse bebek de iyi, onu yani bebeği hayatta tutan anne ....

[tugbacam]

Doğurganlık öncesi ve sonrası malesef çevre ve aileler tarafından çok empoze ediliyor. Baskı herzaman var ama insanlar bu baskının anne ve bebeğin zararına olduğunu düşünmüyorlar

[manipulatehim]

Eşim bu annelerin anlattıklarını şuan yaşıyor bebeğimiz 8 günlük. Bende çok zorlanıyorum. Zorlandığımı hissetirmeden tüm benliğim ile kayın valide ve annemin telkinlerini susturup birebir eşimle terapi yapıyoruz yaşanılanları en aza indiriyoruz

[ey_nep]

Süper bi konu okadar ama okadar zor bi dönemkii babalar gercekten desteğinizi esirgemeyinn

[queenqueen]

Ben neler çektim o dönemde kayınvalidem bebek doğunca bizde kalmaya başladı ve kısacası burnumdan getirdi eşimi de etkiliyordu hiç olumlu destek bulamadim kendi kendime atlatmaya çalıştım çok ama çok zordu bir dahada tövbe ettim hamileliğe daha ilk çocukta ama kaynana faktörü

[mervenurseyfi]

Videonun altında ne var bunda bir siz mi doğurdunuz? Diye saçma sapan yorum yapan erkeklerin umarım ileride eşleri yaşamaz bu sendromu. Çünkü gerçekten çok zor bir dönem. Bebeğinizin ölmesini istemek vicdansızlık canilik gibi geldiği için kendiniz ölmek istiyorsunuz. Ben böyle olduğunu bilmiyordum çok zor diye kaç kere ağlayarak ölmeyi istediğimi bilmiyorum. Lütfen yaşadıklarım rüya olsun diye çok dua ettiğimi biliyorum. Ya da sanki rüya ve son bulacakmış gibi geçmesini beklediğimi. Ben bu sürecin bu kadar zorlu olmasını doğumumun zor gerçekleşmesine yoruyorum ve bebeğimin uyumamasına. Şuan 3 aylık bebeğim ve daha dün istemiyorum artık anne olmak diyerek kıvrıldığım yerde ağladım. Bebeğim uyanacak diye hüngür hüngür bile ağlayamıyorum diye daha çok ağladım. Bu depresyon yüzünden bebeğime sesimi yükseltip karşımda kocaman bir insan varmış gibi kızdığım oluyor sonra oturup ben nasıl anneyim diyerek bir de ona ağlıyorum. Bebeğim biraz olsun uyusun dinleneyim diye Allaha yalvararak beşiğine yatırdığımda uyandığı zaman haşa Allah bana yardım etmiyor, edemiyor, halimi görmüyor mu diye isyan ediyorum. Daha bunun gibi neler yazabilirim bilmiyorum. Sanıyorum ki tedavi olmadan geçmeyecek gibi. Artık kendimi hasta ettim ayakta durmaya mecalim kalmadı. Sınanmadığınız sıkıntılar hakkında bu kadar rahat konuşmamanızı öneririm. Bu yaşanılanlar hikaye değil:)

[cigdemerbas]

Yaşamayan bilemez gerçekten ve inanmayan naz olduğunu düşünen varsa rabbim onlara yaşatsın başka birşey demiyorum

[vickythecat]

Bu dönemde, dünyanın gerçekleri artık hayatımızın her alanında her anında gözlerimizin önündeyken hamile kalmayı düşünemiyorum. Hele hele dünyada çocuk haklarının çok daha kötü bir durumda olduğu, annesiz babasız kalan çocuk sayısının arttığı bir dönemde. Umarım daha fazla insan evlatlık edinmeyi düşünür de bu kimsesiz, çoğu zaman kötülük görmüş yavrucuklara iyi hayat hakkı tanınmalı.

[bittibitti]

Birini atlatamadan ikinci bebeğe istemeden hamile kalmak... Ve ilk hamilelikte kayınvalidemle kalmak zorunda kalmam... Her şeye karışması ki hala doğum tarihime bile karışıyor şuan, nasıl olsa sezaryen ya, sezaryenle re bir şey olmuyor çok rahatmış ya. Onların döneminde tabiri ile karınlarını baştan başa kesiyorlarmış, bizim kesik neymiş ki.... Hatta kendisi 3 tane sezaryen doğum yapmasına rağmen kendi tabiri ile ölümden dönmüş. Ama bana bir şey olmazmış tıp çok işerlemişmiş. Benim acı çekmem onun çok hoşuna gidiyor, hatta daha fazla acı çekmem istiyor hissediyorum. Yeterince bu durumumu özetliyor herhalde. Şimdi daha da fazlası ile uğraşıyorum. 😪

[hbi]

Çook normal çünkü doğumdan sonra kadınlarda amigdala büyüyor. Bu da öfke ve korku gibi duyguların daha çok yaşanmasına sebep oluyor. En çok öfke patlamalarım ve aklımı oynatacak derecede korkularımı bu dönemde yaşadım.

[buketkeskin]

1 yıllık.anneyim tedavi olmadım.hala bu depresyonu yaşadığımı.dusunuyorum benim sürecimiz aşırı zorluydu eşi.ve ailesi hep eleştirdi sürekli.iyi.anne olmamakla elestirildim sonuç olarak eşimle bosandim şimdi tek başıma geçiriyorum bu süreci

[huzurlubirperi]

Hiç böyle bir durum yaşamadım. Ama yaşayana şahit oldum

[sehlarehmeti]

Bebeyim uc aylik ve bazen kendimi o kadar yalnız, yetersiz hiss ediyorum ki.ben nasil bi anneyim diye sorguluyorum kendimi.Anneminde bu duygularimda o kadar katkisi var ki sutun yetmiyo, bu cocuk ac, cocugu ac ac uyutma, emziriyorum kucagina aliyor aa kolumu emiyor doymamis yine emzir. Hic iyi bakamiyorsun sen bu cocuga emzirip uyutup altini deyistirmek annelik deyildir.bazende bebegim cook agladiginda ver anneminde kayinvalideminde yaptigi sey ver bana dayanamiyorum aglamasina sakinlestiriyim demesi eeee ben dayana biliyormuyum? Bu cocuk benim cocugum benim canim daha cok yaniyor yaa niye boyleler anlamis deyilim.Esimin ayin yarisini sehir disinda calismasida beni yalnizlastiriyor gəldiyindede o kadar desteyini goremiyorum. Yani bazen kendimi oldurmeyi bile dusunuyorum o kadar sinirlerim alt ust olmus durumda ve sunuda fark ettim ki o kadar yalnizmisim ki derdimi buraya yaziyorum belki biri beni anlar diye.

[ebruerdogan]

Lohusa depresyonunun yayginligi yuzde 15 demissiniz ama kesinlikle bu orandan fazla oldugunu dusunuyorum.bir cogu yasadigi halde kabul etmek istemiyor .cunku yasadigni kabul etmesi yetersIzlik hissini de kabul etmeyi gerektiriyordur.Bu benim icin boyleydi malesef.

[Usersifa]

İlk dakikadaki kadını o kadar iyi anlıyorum ki aynısını ben de düşünüyordum ama Allahtan ben yalnız kalmadım o süreçte. Eğer yanımdaki insanlar olmasa iyice paranoyaya bağlardım.