Θεοδωρίδης Παναγιώτης - Κοτταρίδης Νίκος (ζίλ' και καπάν)

Показать описание

Το μικρό ιστορικό μιας ''φρέσκιας'', απρογραμμάτιστης, απλής ηχογράφησης… το βράδυ της Τετάρτης 10 Νοέμβρη του «Σωτήριου έτους 2021» στην Κοζάνη.

Είναι βράδυ Τετάρτης, λίγο μετά τις 8.
Το τηλέφωνο χτυπά και στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ο Νίκος, ο Κοττάρ´τς.
«Που είσαι; Αναμένω σε ση Σχολήν άμα ´κι έχ´ς δουλείαν, άντζακς τελείωσα με τα μαθήματα μ´ απόψ’. Έλα ας ελέπω σε έναν ξάι, πέκιαμ παίζω την κεμεντζέ και τραωδείς έναν καϊτέ, καιρόν έχομε...» είπε με.

«Τελένω τα υποχρεώσεις με τα κορίτσια μ’, την Ελένε μ’ και την Κωνσταντίνα μ’ και θα κρούω έναν κιφάλ’ εκέσ’, ασό μεσημέρ’ κιάν’ σα δρομολόγια είμαι Νικόλα …» είπα ‘τον.

Διασχίζω την Γκέρτσου, η Κοζάνη έρημη...
Λίγο η βροχή, λίγο τα κρούσματα, λίγο ότι ο κόσμος που δεν έχει λεφτά, λίγο απ’ όλα μάλλον… έχουν μεταμορφώσει αυτή την πόλη, την έχουν καθηλώσει για την ακρίβεια και επικρατεί εδώ και καιρό η αλήθεια, μια «ανησυχητική» ησυχία…

Κατά τις 9 και κάτι είμαι παρκαρισμένος ήδη στην οδό Φιλίππου, έξω από τη Σχολή του Νικόλα, εκεί όπου δεκάδες μαθητές, χρόνια τώρα, από όλες τις ηλικίες, μαθαίνουν από αυτόν τα μυστικά της λύρας.

«Να είσαι καλά Νικόλα, η μέρα μ’ κάτ’ πολλά τσιοτίν έτον’...Ας ακούω ολίγον κεμεντζέν, λάχ’ παίρω τα μουράτια μ’…» είπα τον.

«Στά’ μίαν, ας κεράζω σε ένα ρακίν, σταυρώνομε δύο λόγια άμον ανθρώπ’ και παίζομε όσον ντο θέλτ’ς» είπε με.

Στον τοίχο της Σχολής, κρεμασμένες πολλές λύρες, για όλα τα γούστα...
Οι περισσότερες «φρέσκιες», από τη μυρωδιά του ξύλου, από τον ήχο τους, το καταλαβαίνεις…
Και όλες κατασκευές δικές του, προϊόν της πολύωρης απομόνωσης του στο εργαστήρι του, στο χωριό.
«Άκσον Παναή αούτα τα κεμεντζέδες πως παίζ´νε» μου λέει και συμπληρώνει «‘κ’ εν πολλά καιρός που εποίκα ‘τα. Ατό το ζίλκον έν´ από ξύλον σπεντάμ’ ….και αούτο που παίζ’ καπάνια έν´ από καρα’άτσ’….
Ημερών κεμεντζέδες, θέλ’νε παίξιμον για να στρώνε και να ανοί’ η λαλία τουν»

Εποίκαμε έναν τόκαν με το Νικόλα, ο γλυκάντσος ασό ρακίν ντο εκέρασε με, έκανε αισθητή την «παρουσία» του στον ουρανίσκο μου, στο μαγνητόφωνο του i phone πατήθηκε το κόκκινο κουμπί της ηχογράφησης και είναι αυτές οι δύο λύρες και η φωνή μου που φτάνουν στα αυτιά σας, από το βράδυ της Τετάρτης 10 Νοέμβρη του «Σωτήριου έτους 2021», πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:

Καλή σας ακρόαση!

*Οι μουσικές που ακούτε στην παρούσα ηχογράφηση είναι παραδοσιακές. Τα περισσότερα δίστιχα επίσης, εκτός από μερικά που έγραψε ο Αλέξης Παρχαρίδης, ένα ο Γιώργος Αμαραντίδης (Χυμούλ΄τς) και ένα ο Νίκος Σωτηριάδης.