ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ • ΤΟΥ ΗΛ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Όλι͜α τα κάστρα είδα
κι όλι͜α γύρισα
Κι άμον του ήλ’ το κάστρον,
κάστρον ’κ’ έτονε
Σεράντα πόρτας είχ̌εν
κι όλι͜α σίδερα,
κι εξήντα παραθύρι͜α
κι όλι͜α χάλκενα

Και του γιαλού η πόρτα
έτον μάλαμαν
Τούρκος το τριγυρίζει
χρόνους δώδεκα

Κι ένας μικρός τουρκίτσος,
ρωμιογύριστος,
το κάστρον τριγυρίζει
και μοιρολογά
κι η κόρ’ απέσ’ ακούει
και καρδοπονά

Ανοίεται η πόρτα,
χ̌ίλι͜οι έτρεξαν
Άλλοι την κόρ’ αρπάζ’νε
κι άλλοι τα φλουριά
Και ας σο παραθύρι
η κόρ’ επήδησεν
Σ’ αντρού ατ’ς την εγκάλι͜αν
’ψυχομάχ̌ηνεν