filmov
tv
ΓΙΑΤΙ δεν βγήκα στο μπαλκόνι να χειροκροτήσω;

Показать описание
Maria Myrto Griva ΙΑΤΡΟΣ (Όλο το κείμενο θα το βρείτε στο facebook)
« ΑΓΙΟ ΕΙΧΑΜΕ, ΓΙΑΤΡΕ» Το άκουσα πολλές φορές στα επόμενα χρόνια. Όταν τρέχαμε με το πλήρωμα του ασθενοφόρου σαν τρελοί σε παγωμένους δρόμους , για να σώσουμε το τροχαίο, το έμφραγμα , το πνευμονικό οίδημα . Όταν εφημερεύαμε χωρίς τα στοιχειώδη υλικά και δίναμε μάχη με τη ζωή και τον θάνατο 48 ώρες συνεχόμενα .
Πέρα από τον Άγιο , άρχισα να ακούω και το «ελα μωρε , μιλάτε κι εσείς οι γιατροί. Ανάγκη έχετε;».
Δεν έγραψα ούτε μια λέξη τόσες μέρες για όσα κωμικοτραγικά ζούμε με το ζήτημα του εκκλησιασμού . Δεν έγραψα ούτε μια λέξη, γιατί στο μυαλό και στην καρδιά μου ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι που ρισκάρουν την υγεία του κοινωνικού συνόλου , δεν παίρνουν κανένα ρίσκο στην πραγματικότητα . Τζογάρουν στην πλάτη ενός εξουθενωμένου νοσηλευτή, ενός ειδικευόμενου , ενός επιμελητή κάποιου δημόσιου νοσοκομείου.
Κι αν τελικά χρειαστούν αναπνευστήρα , ίσως θα τον έχουν στερήσει από έναν οικογενειάρχη που ξεκίνησε το πρωί να πάει στην δουλειά και κατέληξε βαριά τραυματισμένος σε τροχαίο.Δεν παίρνουν καμία ευθύνη . Ολόκληρη η κοινωνία παίρνει την ευθύνη τους .
´Εκλεισε η Μεκκα, τα τζάμια, το Βατικανο, «έκλεισαν» χώρες και κοινωνίες σε αυτήν την οργουελιανη πραγματικότητα που ξημέρωσε κι εμείς εδώ διαπραγματευόμαστε ακόμη το αυτονόητο , με βουλευτές και καθηγητές πανεπιστημίου να συνδράμουν τα μέγιστα σε αυτόν τον θρησκευτικό παραλογισμό.
Η απόφαση δεν ανήκει στην Εκκλησία , θα έπρεπε ήδη να την έχει πάρει η Πολιτεία, που χρηματοδοτεί την Εκκλησία .
Στην κρίσιμη μάχη , όσους Αγίους και αν έχεις, ο φύλακας -Άγγελος σου θα είναι ο γιατρός και το Δημόσιο Νοσοκομείο .
Η απόφαση για όλους και για την Εκκλησία
ανήκει σε αυτόν που θα επωμιστεί το κόστος: στην Ελληνική Πολιτεία .
Αξιότιμοι συνάδελφοι των Δημοσίων Νοσοκομείων , σε αντίθεση με πολλές διάσημες περσόνες , δε χειροκρότησα χθες βράδυ στο μπαλκόνι , αλλά κάθε λέξη μου είναι είναι δημόσια αφιερωμένη σε σας με απέραντη ευγνωμοσύνη . Γιατί ήμουν κάποτε εκεί . Γιατί ξέρω πως για κάθε Άγιο, ευτυχώς υπάρχει ένας ήρωας με μπλε στολή , που η ψυχή του αντέχει χωρίς το χειροκρότημα.»
« ΑΓΙΟ ΕΙΧΑΜΕ, ΓΙΑΤΡΕ» Το άκουσα πολλές φορές στα επόμενα χρόνια. Όταν τρέχαμε με το πλήρωμα του ασθενοφόρου σαν τρελοί σε παγωμένους δρόμους , για να σώσουμε το τροχαίο, το έμφραγμα , το πνευμονικό οίδημα . Όταν εφημερεύαμε χωρίς τα στοιχειώδη υλικά και δίναμε μάχη με τη ζωή και τον θάνατο 48 ώρες συνεχόμενα .
Πέρα από τον Άγιο , άρχισα να ακούω και το «ελα μωρε , μιλάτε κι εσείς οι γιατροί. Ανάγκη έχετε;».
Δεν έγραψα ούτε μια λέξη τόσες μέρες για όσα κωμικοτραγικά ζούμε με το ζήτημα του εκκλησιασμού . Δεν έγραψα ούτε μια λέξη, γιατί στο μυαλό και στην καρδιά μου ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι που ρισκάρουν την υγεία του κοινωνικού συνόλου , δεν παίρνουν κανένα ρίσκο στην πραγματικότητα . Τζογάρουν στην πλάτη ενός εξουθενωμένου νοσηλευτή, ενός ειδικευόμενου , ενός επιμελητή κάποιου δημόσιου νοσοκομείου.
Κι αν τελικά χρειαστούν αναπνευστήρα , ίσως θα τον έχουν στερήσει από έναν οικογενειάρχη που ξεκίνησε το πρωί να πάει στην δουλειά και κατέληξε βαριά τραυματισμένος σε τροχαίο.Δεν παίρνουν καμία ευθύνη . Ολόκληρη η κοινωνία παίρνει την ευθύνη τους .
´Εκλεισε η Μεκκα, τα τζάμια, το Βατικανο, «έκλεισαν» χώρες και κοινωνίες σε αυτήν την οργουελιανη πραγματικότητα που ξημέρωσε κι εμείς εδώ διαπραγματευόμαστε ακόμη το αυτονόητο , με βουλευτές και καθηγητές πανεπιστημίου να συνδράμουν τα μέγιστα σε αυτόν τον θρησκευτικό παραλογισμό.
Η απόφαση δεν ανήκει στην Εκκλησία , θα έπρεπε ήδη να την έχει πάρει η Πολιτεία, που χρηματοδοτεί την Εκκλησία .
Στην κρίσιμη μάχη , όσους Αγίους και αν έχεις, ο φύλακας -Άγγελος σου θα είναι ο γιατρός και το Δημόσιο Νοσοκομείο .
Η απόφαση για όλους και για την Εκκλησία
ανήκει σε αυτόν που θα επωμιστεί το κόστος: στην Ελληνική Πολιτεία .
Αξιότιμοι συνάδελφοι των Δημοσίων Νοσοκομείων , σε αντίθεση με πολλές διάσημες περσόνες , δε χειροκρότησα χθες βράδυ στο μπαλκόνι , αλλά κάθε λέξη μου είναι είναι δημόσια αφιερωμένη σε σας με απέραντη ευγνωμοσύνη . Γιατί ήμουν κάποτε εκεί . Γιατί ξέρω πως για κάθε Άγιο, ευτυχώς υπάρχει ένας ήρωας με μπλε στολή , που η ψυχή του αντέχει χωρίς το χειροκρότημα.»
Комментарии