10. 'Η ΔΙΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΩΝΟΣ' - Κωνσταντίνου Καβάφη' - 'ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΙ' (στην περιγραφή οι στίχοι)

10. Η ΔΙΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΩΝΟΣ

Δέν ἀνησύχησεν ὁ Νέρων, ὅταν ἄκουσε
τοῦ Δελφικοῦ Μαντείου τόν χρησμό:

«Τά ἑβδομῆντα τρία χρόνια νά φοβᾶται». (δίς)

Εἶχε καιρόν ἀκόμη νά χαρεῖ.
Τριάντα χρονῶν εἶναι.
Πολύ ἀρκετή εἶν’ ἡ διορία πού ὁ θεός τόν δίδει
γιά νά φροντίσει γιά τούς μέλλοντας κινδύνους.

«Τά ἑβδομῆντα τρία χρόνια νά φοβᾶται». (δίς)

Τώρα στή Ρώμη θά ἐπιστρέψει κουρασμένος λίγο,
ἀλλά ἐξαίσια κουρασμένος ἀπό τό ταξείδι αὐτό,
πού ἦταν ὅλο μέρες ἀπολαύσεως,
στά θέατρα, στούς κήπους, στά γυμνάσια . . .
Τῶν πόλεων τῆς Ἀχαΐας ἑσπέρες . . .
Ἄ! Τῶν γυμνῶν σωμάτων ἡ ἠδονή πρό πάντων . . .

«Τά ἑβδομῆντα τρία χρόνια νά φοβᾶται». (δίς)

Αὐτά ὁ Νέρων. Καί στήν Ἰσπανία ὁ Γάλβας
κρυφά τό στράτευμά του συναθροίζει καί τό ἀσκεῖ,
ὁ γέροντας ὁ ἑβδομῆντα τριῶν χρονῶν!
=============================================================