Μεθυσμένη ανατολή

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Στίχοι: Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Τραγούδι: Ελένη Βιτάλη

Ενορχήστρωση: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Έπαιξαν οι μουσικοί:

Θανάσης Βασιλάς: Μπουζούκι
Γιάννης Αγγελόπουλος: Τύμπανα -Κρουστά
Ευριπίδης Ζεμενίδης: Ακουστική/Ηλεκτρική κιθάρα
Θάνος Γκιουλετζής: Βιολί
Πάνος Δημητρακόπουλος: Κανόνι
Στέλλα Βαλάση: Σαντούρι
Δημήτρης Παπαδημητρiου: Πιάνο, Μπάσο, Κλασική κιθάρα, Ακορντεόν, Πλήκτρα, Κρουστά

Οι «Λωτοφάγοι» δεν τρώνε αθέλητα και ανέγνωρα τους λωτούς.
Ζουν στην αφασία μιας πραγματικότηrας δικής τους, δίχως μνήμη ή
συναισθήματα, χωρίς όνειρα και ηθικό κώδικα δικά τους.
Κατίσχυση, ικανοποίηση συμπλεγματικών επιθυμιών ή σπίλωση του άμωμου και διαυγούς που επιζεί γύρω τους.
Αυτά κινούν τα σχέδια και τις κινήσεις τους. Κατακτούν διαρκώς την καμμένη γη του υποχωρούντος εαυτού τους και επιτίθενται βάναυσα σε όποιον κρατά το ήθος του, την αξιοπρέπεια και τις όποιες αξίες.
Ζουν με την «επιτυχία» των στατιστικών, με την «αλήθεια» των σφιγμομετρήσεων και την «δημοκρατία» των πουλημένων ψήφων.
Είναι εν τέλει πανίσχυροι.

Τα βράδυα κλαίνε

Οι «Λωτοφάγοι» είναι οι Μεγάλοι Διαφθορείς της εποχής μας.
Οι επιβήτορες της παρακμής.
Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, στην πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά-λογοτεχνικά μας πράγματα, παρουσίαζει με ευθύβολο τρόπο έναν κόσμο σκληρό, καυστικό, αληθινό. Σε αυτό, όλα όσα εξαφανίστηκαν στην εποχή των «Λωτοφάγων» αναζούν πιο δυνατά μέσα από την ηχηρή απουσία τους: συντροφικότητα, αγάπη, πίστη, όνειρο, όραμα, ιδεολογίες.
Ένα έργο που πρωτοπατά το κρύο χώμα της «Ηρωικά Κενής» σύγχρονης ψυχής. Που αναζητά και ενίοτε βρίσκει τη διέξοδο μέσα από εφιαλτικές ή ονειρικές αποδράσεις στον Χρόνο.
Τραγούδια λαϊκά εν τέλει, αφού μιλούν ευθέως για αυτό που ζούμε.

Ευχαριστώ τους αληθινά σπουδαίους καλλιτέχνες που μας τίμησαν με την ερμηνεία των τραγουδιών αυτών. Το μέγεθος τους καταγεγραμμένο ήδη στην ιστορική μνήμη και τις αληθινές ελπίδες μας. Ειναι τιμή και συγκίνηση για μας μιά τέτοια σπάνια συνεύρεση

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ