filmov
tv
Λύκος - Πενθόχνωτος Δραπέτης
Показать описание
Στίχοι
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως μένεις εδώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα βλέπω σα θέλω γκρεμό
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως είσαι εγώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα ζω σα βουτώ στο κενό
πατώ περπατώ μες το δάσος όταν ο λύκος μένει εδώ
ραπάρω καριόλη το σήμα θανάτου η πένα λεπίδι και δεν προσκυνώ
μέχρι θανάτου λύση να ψάχνω θέμα δεν είναι το πάθημα να μου
φέρεις λεβέντες επαίτες κοκέτες να ρίξουν θεριό και το ανάστημα μου
το κλίμα κ’ η φύση μας λένε όσο χτυπάμε τόσο εκδικείται
είμαι ο Αλφειός αν μείνεις φαιδρός και χτίζεις τους κόπρους σου άτιμε σκύλε
Ιθάκη δε βρίσκεις και λες να γίνεις κενόστομο δέρμα
αυτό θα συμβαίνει μνηστή μου φωλιά και να βρεις στου απόψε το γέρμα
και πύρινο θόλο γεννάμε τον Κρόνο διασύρουμε σαν παιδοκτόνο
τα σύμπαντα που φτιάχνα τσόπαραν άνετα άτιμα στην λαιμητόμο
τόμους για τόσο λύκους ανθρώπους τάχα που βρήκανε το λυτρωμό τους
στοιβάζω βελάζουν αλλάζουνε δέρμα τάμα για το αφεντικό τους
ξέρουν να κάνουν μα όχι να χάνουν ότι όλοι θέλουν να τους το πάρουν
το στόχο το λόφο το πάνω κεφάλι και κάτω ποτέ πλαστικό το μπουκάλι
την πόκα στην τύχη την κόκα στη μύτη την πότα και πόρτα με χείλη
εχέμυθοι λίγοι χαμένοι στα πλήθη γύρη να ρίξουμε σ’ ένα ποτήρι
- ρόγχος - σκότος - πνευμόνι κρατά όπως όπως
ο γίγαντας μένει τροφός συνοδός αυτού που λέγεται φόβος
ρημάδι το κάνω το δώμα το βράδυ και στ’ άκρα του φέρνω απόψε τον Άδη
πάνω από το σώμα ψεγάδι σου αφήνω γλυπτό ουλή και σημάδι
το έργο κ’ η αυλαία που λένε ζωή θέλει κουράγιο και αρετή
ένα μη γίνεις με ότι προκρίνει στη δίνη του φθόνου να σε παρασύρει
θύμα του θύτη του δρόμου αλήτη ξέρεις το χάπι που λέγεται Αλίκη
και πάπυρο νόμο που απλώνει τον τρόμο σε όλα τα πλάτη και μήκη
να τον τηρείς και κάθε δομή που υπάρχει την πρότερη να διατηρεί
την αλυσίδα του νου μου την φέρνω δυο γύρες προτού να βρεθώ στην ακτή
τ’ αμόνι του Ηφαίστου καραδοκεί φυσά ξεφύσα με οργή
και φέρε πετράδι ρουμπίνι κ’ όλου του κόσμου τα τιμαλφή
το σώμα ατιμάζει το τέρας βγάζει πιστόλι μιλάς σε σκοτώνει
διαγώνια περνά τη σκακιέρα να γίνει βασίλισσα θέλει το πιόνι
όνειδος πέφτει ατίθασα κάλπασε πέρασε τ’ άλογα του Γηρυόνη
όνειρο τρόμο φυλάει το ύπουλο μάτι άγρυπνο πάνω στην πόλη
όλοι το θέλουν να τους πληγώνει τη μέρα το βράδυ να τους καβλώνει
το αίσθημα μόνο μαζί τους δηλώνει το νου σου περνάν στην αγχόνη
κενοί μα κ’ ενήμεροι ήμεροι μέρη που τάχα δαμάζουν κομπάζουνε σίγουροι
κούροι και κόρες μ’ άτονο γεύμα βλέμμα με πίστη και σκέψη εφήμερη
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως μένεις εδώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα βλέπω σα θέλω γκρεμό
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως είσαι εγώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα ζω σα βουτώ στο κενό (x2)
γράφτηκε: 14-21 Αυγούστου 2021
εικόνα: Briton Rivière, Aphrodite, 1902
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως μένεις εδώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα βλέπω σα θέλω γκρεμό
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως είσαι εγώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα ζω σα βουτώ στο κενό
πατώ περπατώ μες το δάσος όταν ο λύκος μένει εδώ
ραπάρω καριόλη το σήμα θανάτου η πένα λεπίδι και δεν προσκυνώ
μέχρι θανάτου λύση να ψάχνω θέμα δεν είναι το πάθημα να μου
φέρεις λεβέντες επαίτες κοκέτες να ρίξουν θεριό και το ανάστημα μου
το κλίμα κ’ η φύση μας λένε όσο χτυπάμε τόσο εκδικείται
είμαι ο Αλφειός αν μείνεις φαιδρός και χτίζεις τους κόπρους σου άτιμε σκύλε
Ιθάκη δε βρίσκεις και λες να γίνεις κενόστομο δέρμα
αυτό θα συμβαίνει μνηστή μου φωλιά και να βρεις στου απόψε το γέρμα
και πύρινο θόλο γεννάμε τον Κρόνο διασύρουμε σαν παιδοκτόνο
τα σύμπαντα που φτιάχνα τσόπαραν άνετα άτιμα στην λαιμητόμο
τόμους για τόσο λύκους ανθρώπους τάχα που βρήκανε το λυτρωμό τους
στοιβάζω βελάζουν αλλάζουνε δέρμα τάμα για το αφεντικό τους
ξέρουν να κάνουν μα όχι να χάνουν ότι όλοι θέλουν να τους το πάρουν
το στόχο το λόφο το πάνω κεφάλι και κάτω ποτέ πλαστικό το μπουκάλι
την πόκα στην τύχη την κόκα στη μύτη την πότα και πόρτα με χείλη
εχέμυθοι λίγοι χαμένοι στα πλήθη γύρη να ρίξουμε σ’ ένα ποτήρι
- ρόγχος - σκότος - πνευμόνι κρατά όπως όπως
ο γίγαντας μένει τροφός συνοδός αυτού που λέγεται φόβος
ρημάδι το κάνω το δώμα το βράδυ και στ’ άκρα του φέρνω απόψε τον Άδη
πάνω από το σώμα ψεγάδι σου αφήνω γλυπτό ουλή και σημάδι
το έργο κ’ η αυλαία που λένε ζωή θέλει κουράγιο και αρετή
ένα μη γίνεις με ότι προκρίνει στη δίνη του φθόνου να σε παρασύρει
θύμα του θύτη του δρόμου αλήτη ξέρεις το χάπι που λέγεται Αλίκη
και πάπυρο νόμο που απλώνει τον τρόμο σε όλα τα πλάτη και μήκη
να τον τηρείς και κάθε δομή που υπάρχει την πρότερη να διατηρεί
την αλυσίδα του νου μου την φέρνω δυο γύρες προτού να βρεθώ στην ακτή
τ’ αμόνι του Ηφαίστου καραδοκεί φυσά ξεφύσα με οργή
και φέρε πετράδι ρουμπίνι κ’ όλου του κόσμου τα τιμαλφή
το σώμα ατιμάζει το τέρας βγάζει πιστόλι μιλάς σε σκοτώνει
διαγώνια περνά τη σκακιέρα να γίνει βασίλισσα θέλει το πιόνι
όνειδος πέφτει ατίθασα κάλπασε πέρασε τ’ άλογα του Γηρυόνη
όνειρο τρόμο φυλάει το ύπουλο μάτι άγρυπνο πάνω στην πόλη
όλοι το θέλουν να τους πληγώνει τη μέρα το βράδυ να τους καβλώνει
το αίσθημα μόνο μαζί τους δηλώνει το νου σου περνάν στην αγχόνη
κενοί μα κ’ ενήμεροι ήμεροι μέρη που τάχα δαμάζουν κομπάζουνε σίγουροι
κούροι και κόρες μ’ άτονο γεύμα βλέμμα με πίστη και σκέψη εφήμερη
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως μένεις εδώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα βλέπω σα θέλω γκρεμό
λύκε μου λύκε δε σε φωνάζω ξέρω πως είσαι εγώ
λύκε μου λύκε τα κτήνη του νου τα ζω σα βουτώ στο κενό (x2)
γράφτηκε: 14-21 Αυγούστου 2021
εικόνα: Briton Rivière, Aphrodite, 1902
0:02:50
Λύκος - Πενθόχνωτος Δραπέτης
0:03:30
Πώς πέθανε η ποίηση; - Πενθόχνωτος Δραπέτης
0:02:50
Θύρα κλειστή - Πενθόχνωτος Δραπέτης
0:03:00
Πρόποδες - Πενθόχνωτος Δραπέτης
0:03:15
Γέφυρα - Πενθόχνωτος Δραπέτης
0:01:31
ΑΧΑΪΡΕΥΤΟΙ - ΕΡΗΜΗΝ
Комментарии