Πιρπιρούνα- Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης (Θεοπούλα & Λαμπριάνα)

Показать описание

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Πιρπιρούνα
ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ: Καρυοφύλλης , Θεοπούλα & Λαμπριάνα Δοϊτσίδη
ΚΛΑΡΙΝΟ- ΚΑΒΑΛΙ: Νίκος Αγγούσης - Δοϊτσίδης
ΒΙΟΛΙ: Μανώλης Κόττορος
ΚΑΝΟΝΑΚΙ: Μανώλης Καρπάθιος
ΟΥΤΙ: Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης
ΛΑΟΥΤΟ: Νίκος Μέρμηγκας
ΤΟΥΜΠΕΡΛΕΚΙ : Λουκάς Μεταξάς
ΔΙΣΚΟΣ: Λαλήματα στο Σεργιάνι
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Νίκος Αγγούσης - Δοϊτσίδης
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Καρυοφύλλης & Νίκος Αγγούσης - Δοϊτσίδης
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ: Studio Aeolia
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Θεοπούλα & Λαμπριάνα Δοϊτσίδη - χορός (Γλέντι στο Διδυμότειχο,1976)

Ο δίσκος ακτίνας της οικογένειας Δοϊτσίδη «Λαλήματα στο Σεργιάνι», κάνει ένα "σεργιάνισμα" στο χώρο της Θρακιώτικης μουσικής. Σ' ένα χώρο όπου η παραπάνω οικογένεια έχει αφήσει την σφραγίδα της, επηρεάζοντας και διαμορφώνοντας τη μουσική αυτή σε μεγάλο βαθμό. Στο δίσκο αυτό και ο "Εθνικός ύμνος της Θράκης", «Στέργιους πισμάνιψι».

Η οικογένεια με κεντρικό πρόσωπο τον Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη, πλαισιωμένο από τις κόρες του Θεοπούλα και Λαμπριάννα, είναι παγκόσμια γνωστή και διακρίνεται για την προσφορά της στο χώρο της Θρακιώτικής μουσικής, με σημαντικότερη την βράβευση της από την Γαλλική Ακαδημία το 1985.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (ΠΙΡΠΙΡΟΥΝΑ)
Το τραγούδι της Πιρπιρούνας λεγόταν κατά τη διάρκεια του αγερμικού δρωμένου "Πιρπιρούνα" που τελούνταν κυρίως στις αγροτικές κοινότητες του Έβρου. Η συγκεκριμένη εκτέλεση αποτελεί εμπλουτισμένη εκδοχή της παλαιότερης , που συνόδευε το έθιμο, το οποίο έπαψε να πραγματοποιείται στην Καρωτή Διδυμοτείχου από μέσα της δεκαετίας του ΄60. (Προφορική Μαρτυρία Μόρφως Δοϊτσίδη)

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ
Ένα κοριτσάκι ορφανό θα παρίστανε τη λεγόμενη πιρπιρούνα, που με συνοδεία 20-30 κοριτσιών ακόμα θα γυρνούσε στο χωριό τραγουδώντας ένα τραγούδι, που έμεινε γνωστό επίσης ως πιρπιρούνα, παρακαλώντας το Θεό να βρέξει. Για το σκοπό αυτό υπήρχε κατάλληλη μεταμφίεση. Το έντυναν το κοριτσάκι με πράσινα χόρτα (μπλουστούρια ή βούζια), τα οποία στέριωναν πάνω του αφού τα έδεναν με φλούδες από μουριές. Το κορίτσι λοιπόν και η υπόλοιπη παρέα του θα γυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα κρατώντας μαστραπάδες (δηλαδή μεγάλα δοχεία νερού) και μια φούντα από βούζια (αγριόχορτα δηλαδή), με τα οποία, αφού τα βουτούσαν στο νερό του μαστραπά θα κατέβρεχαν τον κόσμο. Το ίδιο έκανε και κάθε νοικοκυρά που με έναν μαστραπά νερό έβρεχε τα χόρτα. Κάθε φορά που περνούσε η παρέα των κοριτσιών από το κάθε σπίτι, οι νοικοκυρές τις «φίλευαν» με φαγώσιμα (αυγά, τυρί, βούτυρο, αλεύρι). Αφού η «γύρα» τους στο χωριό τελείωνε, όλες οι νοικοκυρές μαζεύονταν σε ένα σπίτι και έφτιαχναν πίτες κι από την ώρα εκείνη άρχιζε το γλέντι, με τραγούδια και χορούς ως το βράδυ.

________________________________________________
Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.
Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα, δεν αποκομίζω και δεν επιθυμώ κανένα κέρδος από αυτό το βίντεο.
Το παρόν βίντεο αναρτάται καθαρά για ψυχαγωγικούς λόγους.